filmov
tv
Μια φορά | Κακώς Πρέπει

Показать описание
Είμαστε οι Κακώς Πρέπει:
Αλέξανδρος Μακρυδάκης | Κιθάρα - Φωνητικά
Νικόλας Χριστούλης | Κρουστά - Πλήκτρα - Μεταλλόφωνο
Ilia Samsonov | Σαξόφωνο
Λουΐζα Πολιτάκη | Φωνητικά
Στίχοι: Αλέξανδρος Μακρυδάκης
Μουσική: Αλέξανδρος Μακρυδάκης
Μία φορά
Στέκομαι γελασμένος και παραπονεμένος, κοιτάζω σα χαμένος
πικρό-χαμογελώ.
πεντάγραμμα σκισμένα, τα δάκτυλα για πέννα, με λυρισμό κανένα,
σ’ έναν καιρό δειλό.
Βλέπω ανθρώπους κι ατέλειωτους κόπους, τον ήχο ζητούν της φωνής
Για όσα φοβούνται, κοιμούνται, αποσπούνται και δεν την πληρώνει κανείς
Μία φορά που λόγια ψάχνω να βρω και ζητώ
Πες μου τα εσύ κι ας είν’ με ψεύτη σκοπό
Ποια συμφορά σ’ έσβησε κι άφησε μόνο καπνό;
Μίλα μου εσύ κι εγώ θα δώσω ρυθμό
Δεν είν’ αργά ακόμα για μένα, με όνειρα στο χώμα θαμμένα
Δέντρα να γίνουνε ανθισμένα, πλάι να περπατώ.
Καρποί απ’ του χρόνου το γιόμα βαθιά, λίγη ν’ αφήνουν στο στόμα φωτιά
Στίχους να δίνουν ή αν γίνουν ματιά, μου είναι αρκετό
Για όσα μας νοιάζουν και όσους διστάζουν αν δε θα μιλήσουμε εμείς
Με γνήσιες απόψεις, αν δεν τους διακόψεις, ε δεν θα το κάνει κανείς!
Μία φορά που λόγια ψάχνω να βρω και ζητώ
Πες μου τα εσύ κι ας είν’ με ψεύτη σκοπό
Ποια συμφορά σ’ έσβησε κι άφησε μόνο καπνό;
Μίλα μου εσύ κι εγώ θα δώσω ρυθμό
Αλέξανδρος Μακρυδάκης | Κιθάρα - Φωνητικά
Νικόλας Χριστούλης | Κρουστά - Πλήκτρα - Μεταλλόφωνο
Ilia Samsonov | Σαξόφωνο
Λουΐζα Πολιτάκη | Φωνητικά
Στίχοι: Αλέξανδρος Μακρυδάκης
Μουσική: Αλέξανδρος Μακρυδάκης
Μία φορά
Στέκομαι γελασμένος και παραπονεμένος, κοιτάζω σα χαμένος
πικρό-χαμογελώ.
πεντάγραμμα σκισμένα, τα δάκτυλα για πέννα, με λυρισμό κανένα,
σ’ έναν καιρό δειλό.
Βλέπω ανθρώπους κι ατέλειωτους κόπους, τον ήχο ζητούν της φωνής
Για όσα φοβούνται, κοιμούνται, αποσπούνται και δεν την πληρώνει κανείς
Μία φορά που λόγια ψάχνω να βρω και ζητώ
Πες μου τα εσύ κι ας είν’ με ψεύτη σκοπό
Ποια συμφορά σ’ έσβησε κι άφησε μόνο καπνό;
Μίλα μου εσύ κι εγώ θα δώσω ρυθμό
Δεν είν’ αργά ακόμα για μένα, με όνειρα στο χώμα θαμμένα
Δέντρα να γίνουνε ανθισμένα, πλάι να περπατώ.
Καρποί απ’ του χρόνου το γιόμα βαθιά, λίγη ν’ αφήνουν στο στόμα φωτιά
Στίχους να δίνουν ή αν γίνουν ματιά, μου είναι αρκετό
Για όσα μας νοιάζουν και όσους διστάζουν αν δε θα μιλήσουμε εμείς
Με γνήσιες απόψεις, αν δεν τους διακόψεις, ε δεν θα το κάνει κανείς!
Μία φορά που λόγια ψάχνω να βρω και ζητώ
Πες μου τα εσύ κι ας είν’ με ψεύτη σκοπό
Ποια συμφορά σ’ έσβησε κι άφησε μόνο καπνό;
Μίλα μου εσύ κι εγώ θα δώσω ρυθμό
Комментарии