PAWAKSSKII - ΠΡΩΙΝΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ

Το ‘’Μες στο δωμάτιο’’ , είναι ένας βιωματικός δίσκος , έξω και μέσα απ’τον μικρόκοσμο μου, έξω και μέσα από το κελί μου. Είναι οι αντιφάσεις μου, είναι όλα εκείνα τα συναισθήματα που με κράταγαν και με κρατάνε κάτω, είναι το λογικό αδιέξοδο που έχει χτίσει για μας η κοινωνία-φυλακή.Είναι λέξεις στη σειρά που το νόημα τους κάποιες φορές είναι ταυτόσημο με εκείνο της λέξης επίθεση, κι άλλοτε ταυτόσημο με τις λέξεις ήττα και απογοήτευση.
Επιλέγω τον δρόμο της αυτοοργάνωσης στη ζωή μου όπως και στην μουσική μου. Από την ηχογράφηση μέχρι και την διανομή, επέλεξα αυτοοργανωμένες δομές. Χωρίς μεσάζοντες χωρίς μαγαζιά χωρίς δισκογραφικές. Μέσα από καταλήψεις , αυτοδιαχειριζόμενα στέκια, μέσω της συλλογικοποίησης και της σύμπραξης με ομάδες και ατομικότητες. Πάντα απέναντι από τη λογική του θεάματος , της διασκέδασης και του εμπορίου όπως τα έχει δομήσει ο καπιταλισμός. Απέναντι σε σεξιστές, ομοφοβικούς, ρατσιστές, ματσό απολίτικους τυπάδες και τύπισσες, φασίστες , κράτος και κεφάλαιο.

Credits: PAWAKSSKII - ΜΕΣ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Στιχοι, ραπ : Pawaksskii
Beats:
Intro, outro @ Aegri Somnia
Μες στο δωμάτιο @ Venef
Μυρίζει θανατός, Πάει καιρός, Ρίχτα @ Προϊόντα εμπορίου
Σκοτάδι, Συμβουλές, Περασμένη ώρα, Πρωινά αδιέξοδα @ Φέρμα
Mixing - Mastering : A(N)
Artwork: Μαύρο χάλι
Ηχογράφηση @ Φάκα (Χειμώνας του '16) απο το μίασμα
Ευχαριστώ τον George Ket. για τα video.
Εκτέλεση παραγωγής: Οχετός

Επικοινωνία:

[ΟΧΕΤΟΣ]

Πρωινά αδιέξοδα

Άλλη μια μέρα ξημερώνει άλλο ένα βήμα πιο κοντά στην αφομοίωση
Ένα άλμα απ’το κρεβάτι στερνή προσπάθεια για επιβίωση
Ζωές εξοικιωμένες μ’αυτό που λένε εξαθλίωση
Δίαλεξε ποιος θέλεις να’σαι για σήμερα στον καθρέφτη
Ρόλο παίζει η αμφίεση
Πολλά προβλήματα στην πίεση
Και στους τοίχους η σιωπή
Ποτέ κανένας για να σε νιώσει, είναι η εσωστρέφεια φυλακή
Κι η λογική μου πάει στράφι αφου όλα κινούνται με έναν τρόπο
Τόσο ανάποδο σ’αυτή
Ψάχνω να βρω παρηγοριά σε λόγια που ναι τόσο εφήμερα
Κι ίσως αύριο να ναι η μέρα που δεν θα κυνηγώ την χίμαιρα
Δίποδα θηρία εγκλωβισμένα σε κλουβιά μέρα τη μέρα γίναν ήμερα
Αδιέξοδα πρωινά
Ανταλλάσσω αυταπάτες μόνο για λίγη σιγουριά
Κι ύστερα με σκοτώνω πάλι γιατί γίνομαι ο αστός που σιχαίνομαι πραγματικά
Εδώ πουλάνε τις αξίες, δίχως πιστεύω η κοινωνία σας εξελίσσεται ιδανικά
Είναι θολά τα νερά σφίγγω τη θηλιά και συνεχίζω
Σε ανάποδους καιρούς είναι παγίδα να ελπίζω
Πάντα πίσω απ’την αγάπη, υπάρχει μίσος που αντικρύζω
Και ένας διάολος που ψιθυρίζει όταν το στόχο καθορίζω
Αμέτρητα τα σφάλματα και γω μπαίνω στη σειρά
Όλα για το φαίνεσθαι στον αιώνα που η εικόνα είναι εκείνη που έχει τρόπο να μετρά
Και η ουσία υποσημείωση που δεν παίρνεις ποτέ σου στα σοβαρά

Οπλίζω τ’όπλο κάνοντας την αυτοκριτική μου
Και αν δεν με’χεις ζήσει στα πιο δύσκολα δεν παίζει να με νιώθεις
Ακούγοντας την φωνή μου
Όσο ξυπνώ στο κελί μου
Άλλη μια γαμημένη ανάμνηση που σιγοντάρει τη σιωπή μου
Κι ας με δελεάζει συχνά, το πιο εύκολο θα’ταν να χαθώ
Μα έχω τους λόγους, μια ιδέα, και καμία απολύτως διάθεση για να στα πω
Κοίτα που βρήκα κάτι να αντιφάσκω πάλι όσο μιλώ
Κι όταν τραβήξω την σκανδάλη ίσως να βρω την ισορροπία
Που’χω χάσει για καιρό
Ακόμα σ’ένα ημιυπόγειο τόσο γεμάτο με υγρασία
Κάθε τετραγωνικό μου υπενθυμίζει πως πονάει η προδοσία
Άλλη μια μέρα ξημερώνει άλλο ένα βήμα πιο κοντά στην αυτοκτο
νία.