Βασίλης Βέτσος ~ 'Το πρώτο φιλί' / Μικρή Οδύσσεια/ 9-6-2015, Θέατρο Τ

Βασίλης Βέτσος
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΦΙΛΙ
Έτσι γίνεται συνήθως, τ' αληθινά μας ψέμματα είν' απαραίτητα, αλλιώς η ζωή μας πεθαίνει, πριν καν αλλάξει υπόσταση. Κι αφού μαζί δεν κάνουμε, κι ο καθένας μόνος του μπαινοβγαίνει στο χρόνο, προβάροντας το κουστούμι της απώλειας, δεν μας μένει παρά, γυμνοί να παίρνουμε το δρόμο της οδύνης, μήπως και βρούμε λιγάκι λησμονιά, μες τα βαθιά νερά της αλμυρής μας μνήμης. Ένα φως φανάρι, ν' ανάβει τα πάθη μας και μια βροχή να σβήνει τα λάθη μας, πώς αλλιώς αναλώσιμοι θα μαθαίναμε, κι ύστερα δώστου πάλι μαύρα δάκρυα κι αρχαία πεθυμιά. Το πρώτο φιλί να μας φυλάει απ' την ερημιά της ψυχής και την υπερεπάρκεια της κομπορρημοσύνης μας, έτσι επειδή, η ηδονή είναι αλήθεια, ένας ανεξάντλητος έρωτας μπροστά στο μυστήριο του θανάτου, μια θάλασσα ολότελα λανθασμένη.

Οδυσσέας Ελύτης
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ
Πρώτη φορά σ' ενός νησιού τα χώματα
δύο του Νοεμβρίου ξημερώματα
βγήκα να δω τον κόσμο και μετάνιωσα
τα «ζόρικα» που λεν αμέσως τα 'νιωσα.
Μήνες εννέα πριν την πρώτη μέρα μου
δούλευα για το σπέρμα του πατέρα μου
και πεντακόσιους τρεις κατά συνέχεια
μετά - για την ψευτιά και την ανέχεια.
Δύσκολο δύσκολο της γης το πέρασμα
και να μη βγαίνει καν ένα συμπέρασμα.
Μέσα στον εαυτό μου τόσο κρύφθηκα
που μήτε ο ίδιος δεν τον αντελήφθηκα.
Ώσπου μια μέρα το 'φερε η περίσταση
κι αγάπησα χωρίς καμιάν αντίσταση
αλλά και στην προσπάθεια την ελάσσονα
πάντοτε βρε παιδιά μου τα θαλάσσωνα
πρώτον διότι κυνηγούσα το Άπιαστο
και δεύτερον γιατ' ήμουν είδος Άμοιαστο.
Εφ' ω και αφού την τύχη μου σιχτίρισα
πίσω στον εαυτό μου ξαναγύρισα.