Του ΜικροΚωνσταντίνου

Ο Κωνσταντίνος ο μικρός
τρεις μέρες γαμπρός ήταν
όταν τον κάλεσε ο βασιλιάς τ' Αναπλιού
γιατί τον είχε σύντροφο ξεχωριστό
Του έστειλε το πρώτο γράμμα
και το ’ριξε στην τσέπη του
του 'στειλε το δεύτερο γράμμα
και το ’ριξε στην τσέπη του
του 'στειλε το τρίτο
και δεν μπορούσε να πει όχι.
Εννιά χρόνια και εννιά μέρες
έπρεπε να περιμένει η ομορφούλα
καθώς πέρασαν εννιά χρόνια
εννιά χρόνια και εννιά μέρες
με σκουφιά και μαντήλια
πιάσανε ένα χελιδονάκι
μια κορδελίτσα του έδεσαν στον ώμο
και το έστειλαν στον Κωνσταντίνο
Πέρασαν τα χρόνια και οι μέρες
πάει η όμορφη στην εκκλησία
Ο Κωνσταντής καβαλίκεψε τ' άλογο
τ' άλογο το γρήγορο
και ξεπεζεύει στην πόρτα της εκκλησίας
όπου ακόμα φαίνονται τα χνάρια
Δένει τ' άλογο και μέσα μπαίνει
βλέπει την όμορφη να κλαίει
"Ω εσείς συμπέθεροι, ω εσείς ευγενείς 
αυτό το παλικάρι ήταν το πρώτο μου στεφάνι"
Ο Κωνσταντίνος τη νύφη παίρνει
και από τη μεγάλη πόρτα βγήκε.