Ανοιξιάτικη σίκαλη

Τον Μάρτιο του 1997 πήγα για πρώτη φορά στα Πομάκικα χωριά της Ξάνθης για να βρω παραδοσιακές ποικιλίες σπόρων. Τα Πομακοχώρια ήταν μια άλλη πραγματικότητα, άγνωστη για μένα όπως και για τους περισσότερους από σας.
Στις 15 Αυγούστου 1997 επισκέφτηκα το Διάσπαρτο. Αυτά που γνώρισα και έζησα στο Διάσπαρτο δεν θα το πίστευα αν μου τα λέγανε. Ένα χωριό χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και δρόμους όλες οι εργασίες με τα χέρια, όργωμα με ξύλινο άροτρο όπως περιγράφει ο Ησίοδος πριν 3000 χρόνια!!!
Μια από τις πολλές ποικιλίες λαχανικών και σιτηρών που μας πρόσφεραν τότε οι φίλοι μας ήταν και η ανοιξιάτικη σίκαλη.
Το 2004 ανεβάσαμε στο Διάσπαρτο μια επιστημονική ομάδα καθηγητών από διάφορες χώρες. Αναμεσά τους και ο καθηγητής του γεωπονικού πανεπιστημίου της Στοκχόλμη στη Σουηδία κ. Χάνσς Λάρσεν. Ο κ. Λάρσεν ενθουσιαστικέ με ότι είδε στο διάσπαρτο. Όταν του δήξαμε την ανοιξιάτικη σίκαλη ενθουσιαστικέ διπλά.
Η ανοιξιάτικη σίκαλη καλλιεργούνταν στις Σκανδιναβικές χώρες αλλά είχε εγκαταλειφτεί και χαθεί.
Την ανοιξιάτικη σίκαλη τη φυτεύουν μετά το πέρας των παγετών της άνοιξης τέλη Μαρτίου με αρχές Απριλίου. Προλαβαίνει μέσα στο καλοκαίρι σε τρις μήνες να δέσει και να κάνει καρπό.
Σήμερα 2/6/2021 βρήκαμε ξανά να καλλιεργείτε ανοιξιάτικη σίκαλη στον Κένταυρο της Ξάνθης από τον φίλο μας Μεντίν. Την καλλιεργεί για να κάνει αλεύρι. Τη σπέρνει με το χέρι, την θερίζει με το χέρι. Τη κτυπάει με το χέρι και την αλέθει σε νερόμυλο. Με το αλεύρι της κάνει ψωμί για το σπίτι του. Η σίκαλη αξιοποιεί φτωχά εδάφη και είναι ανθεκτική σε ασθένιες.