filmov
tv
Αντίθετη Φωνή - Χειμώνας

Показать описание
Για κάποιους ο χειμώνας δεν είναι απλά μια εποχή.
Ο χειμώνας είναι μέσα μας.
ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΦΩΝΗ
ΧΕΙΜΩΝΑΣ EP
2019
Ηχογράφηση: 2019
Στίχοι/Raps: Α.Φ.
Beat: Hanto
Mixing/Mastering: Dj Micro, Bashment Studio
Φωτογραφία: Ηρακλής Παπαδημητρίου
Photo edit: Α.Φ.
Στίχοι:
Ποιος να με πείσει; Ποιος να με ζήσει;
Αντιπαθητικός αυτό έχω καταντήσει.
Μέσα έχω σβήσει και μ' έχω αφήσει.
Ξέρουνε λίγοι για ποιον τα 'χω φτύσει.
Ο νους μας δεν ξέρει από πτήση,
γι'αυτό στην άβυσσο έχει εντρυφήσει.
Η βία σαν έσχατη λύση,
αλλά δε φτάνει ο στίχος για να τους ξυπνήσει.
Κι είμαι ακόμη στο μπέρδεμα ακόμη στο παίδεμα
ακόμη μια νύχτα ξενέρωμα.
Έχω περάσει τον έρωτα ποιο το συμπέρασμα;
Δεν ξέρει αν ΖΩ ή αν ΠΕΘΑΝΑ.
Κάτεργα πέφτουν συθέμελα, φράγκα δυσεύρετα,
φως και σκοτάδι αλληλένδετα.
Γύρνα κεφάλι ανέμελα, ζήσε απαίδευτα,
δεν είδες βράδια αξημέρωτα.
Κάτω το πάτωμα τρίζει.
Κάνε ησυχία η TV τους κοιμίζει,
τους νανουρίζει, μα τα βήματά μας βαριά
για το μικρόκοσμο που σαπίζει.
Τελείες και κόμματα,
κι εμείς ατέλειες απ' τα βιώματα.
Όσο κοιτούσες τα χρώματα
ΚΟΙΤΑΓΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΑΔΕΙΑ ΡΕΤΣΙΝΑ ΣΤΑ ΧΩΜΑΤΑ.
Μίλησαν μα δεν τους πίστεψα.
Έχεις ταλέντο μου είπαν και δίστασα.
Δεν τους απάντησα, γέλασα κι ύστερα,
ήπια για να ξεχάσω ό,τι έγραψα σήμερα.
Κοφτές ανάσες,
μέλλον σημαίνει ανηφόρα και κάσες.
Κάσες για ό,τι ονειρεύτηκες από ψηλά
πάνω απ' τις μουχλιασμένες ταράτσες.
...
Τι να σου γράψω; Πως να με κάψω;
Δείξε μου πως το μυαλό μου να πάψω.
Πως να αλλάξω; Έχω προσάναμα
όλους τους φόβους να ανατινάξω.
Πάλι τα ίδια,
ίδια μελαγχολία και ξίδια,
κι όντως θα τα 'κοβα όλα
για μία πουτάνα ΕΛΠΙΔΑ μαλάκα στ' αλήθεια.
Άστο, δε μ' ενδιαφέρει,
κι ας είναι να σηκωθώ μεσημέρι.
Ό,τι κι αν δώσω δε φτάνει
η έστω αν φτάνει, φτάνει μονάχα εν μέρει.
Άρα, τώρα σωπάστε.
Δε βοηθάτε καθόλου ρε ΣΚΑΣΤΕ.
Είναι απ' τα βράδια που γράφω
απλά άμα φύγω έτσι να 'χετε να με θυμάστε.
Τίποτα ξένο, ζω και πεθαίνω.
Ένα χαμόγελο απλά περιμένω.
Αυτοί αν γελάνε σου υπόσχομαι
πως θα με δεις μάγκα αλήθεια ευτυχισμένο.
Όντως. Ύστερα τέρμα.
Τέλος σαν αμερικάνικα έργα.
Θα 'μαστε όλοι καλά και μαζί
και δε θα ματώνω το δέρμα απ΄τα χέρια.
Ακόμα με βλέπεις να μην ηρεμώ.
Στα μάτια το ίδιο ρημάδι κενό,
αφού ό,τι παλεύω μονάχος να χτίσω
το ρίχνω μην αλλοιωθεί απ' τον καιρό.
Μετά τι να δω; Μαχαίρια σε πλάτες.
Σε δένει το κράτος σφιχτά με γραβάτες
κι εγώ εδώ έξω φυσάω καπνό μεσ' στο μαύρο
ΝΑ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΛΙΓΑΚΙ ΠΙΟ ΑΣΠΡΕΣ.
Ή μήπως πιο γκρι;
Ή μήπως θα δούμε όταν έρθει η αυγή;
Ήθελα λίγο να βρέξει για την αλλαγή
τώρα από τη βροχή έχω πνιγεί.
Ο χειμώνας είναι μέσα μας.
ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΦΩΝΗ
ΧΕΙΜΩΝΑΣ EP
2019
Ηχογράφηση: 2019
Στίχοι/Raps: Α.Φ.
Beat: Hanto
Mixing/Mastering: Dj Micro, Bashment Studio
Φωτογραφία: Ηρακλής Παπαδημητρίου
Photo edit: Α.Φ.
Στίχοι:
Ποιος να με πείσει; Ποιος να με ζήσει;
Αντιπαθητικός αυτό έχω καταντήσει.
Μέσα έχω σβήσει και μ' έχω αφήσει.
Ξέρουνε λίγοι για ποιον τα 'χω φτύσει.
Ο νους μας δεν ξέρει από πτήση,
γι'αυτό στην άβυσσο έχει εντρυφήσει.
Η βία σαν έσχατη λύση,
αλλά δε φτάνει ο στίχος για να τους ξυπνήσει.
Κι είμαι ακόμη στο μπέρδεμα ακόμη στο παίδεμα
ακόμη μια νύχτα ξενέρωμα.
Έχω περάσει τον έρωτα ποιο το συμπέρασμα;
Δεν ξέρει αν ΖΩ ή αν ΠΕΘΑΝΑ.
Κάτεργα πέφτουν συθέμελα, φράγκα δυσεύρετα,
φως και σκοτάδι αλληλένδετα.
Γύρνα κεφάλι ανέμελα, ζήσε απαίδευτα,
δεν είδες βράδια αξημέρωτα.
Κάτω το πάτωμα τρίζει.
Κάνε ησυχία η TV τους κοιμίζει,
τους νανουρίζει, μα τα βήματά μας βαριά
για το μικρόκοσμο που σαπίζει.
Τελείες και κόμματα,
κι εμείς ατέλειες απ' τα βιώματα.
Όσο κοιτούσες τα χρώματα
ΚΟΙΤΑΓΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΑΔΕΙΑ ΡΕΤΣΙΝΑ ΣΤΑ ΧΩΜΑΤΑ.
Μίλησαν μα δεν τους πίστεψα.
Έχεις ταλέντο μου είπαν και δίστασα.
Δεν τους απάντησα, γέλασα κι ύστερα,
ήπια για να ξεχάσω ό,τι έγραψα σήμερα.
Κοφτές ανάσες,
μέλλον σημαίνει ανηφόρα και κάσες.
Κάσες για ό,τι ονειρεύτηκες από ψηλά
πάνω απ' τις μουχλιασμένες ταράτσες.
...
Τι να σου γράψω; Πως να με κάψω;
Δείξε μου πως το μυαλό μου να πάψω.
Πως να αλλάξω; Έχω προσάναμα
όλους τους φόβους να ανατινάξω.
Πάλι τα ίδια,
ίδια μελαγχολία και ξίδια,
κι όντως θα τα 'κοβα όλα
για μία πουτάνα ΕΛΠΙΔΑ μαλάκα στ' αλήθεια.
Άστο, δε μ' ενδιαφέρει,
κι ας είναι να σηκωθώ μεσημέρι.
Ό,τι κι αν δώσω δε φτάνει
η έστω αν φτάνει, φτάνει μονάχα εν μέρει.
Άρα, τώρα σωπάστε.
Δε βοηθάτε καθόλου ρε ΣΚΑΣΤΕ.
Είναι απ' τα βράδια που γράφω
απλά άμα φύγω έτσι να 'χετε να με θυμάστε.
Τίποτα ξένο, ζω και πεθαίνω.
Ένα χαμόγελο απλά περιμένω.
Αυτοί αν γελάνε σου υπόσχομαι
πως θα με δεις μάγκα αλήθεια ευτυχισμένο.
Όντως. Ύστερα τέρμα.
Τέλος σαν αμερικάνικα έργα.
Θα 'μαστε όλοι καλά και μαζί
και δε θα ματώνω το δέρμα απ΄τα χέρια.
Ακόμα με βλέπεις να μην ηρεμώ.
Στα μάτια το ίδιο ρημάδι κενό,
αφού ό,τι παλεύω μονάχος να χτίσω
το ρίχνω μην αλλοιωθεί απ' τον καιρό.
Μετά τι να δω; Μαχαίρια σε πλάτες.
Σε δένει το κράτος σφιχτά με γραβάτες
κι εγώ εδώ έξω φυσάω καπνό μεσ' στο μαύρο
ΝΑ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΛΙΓΑΚΙ ΠΙΟ ΑΣΠΡΕΣ.
Ή μήπως πιο γκρι;
Ή μήπως θα δούμε όταν έρθει η αυγή;
Ήθελα λίγο να βρέξει για την αλλαγή
τώρα από τη βροχή έχω πνιγεί.