Αντίθετη Φωνή - Πιο ψηλά απ' το ταβάνι

Показать описание

Ηχογράφηση: 2019
Στίχοι/Raps: Α.Φ.
Beat: Σκιά Του Εαυτού Μου
Rec/Mixing: Perix, Bashment Studio
Programming/Mastering: Dj Micro, Bashment Studio
Φωτογραφία: Ηρακλής Παπαδημητρίου
Photo edit: Νικόλας Παναγιώτογλου
Video edit: Αλέξης Ματία

Στίχοι:

Άλλη μια μέρα που μαζεύουμε εμπειρίες στον καύσωνα.
Βάζουμε μόνοι μας τις χειροπέδες τον μπάτσο άστονα.
Άστο να κάτσω να γράψω δυο λόγια άτονα
τώρα που 'χω μπερδέψει το ταβάνι με το πάτωμα.
Τόσα άτομα που ήρθανε και φύγανε.
Άφηνα πόρτες ανοιχτές κι αυτά τις κλείνανε.
Ήθελα αέρας να μπει για να ανασάνω
όσο ρωτούσαν "πως γίνεται να πνιγείς στη στεριά πάνω;"
Αστέρια πάνω κι εμείς κάτω να χαζεύουμε.
Τα πρωινά εαυτούς απογοητεύουμε.
είν' η Αθήνα άβυσσος και γοητεύομαι
κι ας μου 'δωσε με το ζόρι τόση πίκρα για να γεύομαι.
Εδώ μαγεύουμε το νου ποτίζοντάς τον,
κάνουν χρυσό το μπρούτζο απλά φωτίζοντάς τον.
Πιάνω το μέλλον στο χέρι φωνάζουν "κάψτο"
κι είμαι έτοιμος μα λέω λιγάκι ακόμα άστο.
Δε βρήκαμε άστρο ικανό για να φωτίσει
τις γωνιές μέσ' στο μυαλό μας που στοτείνιασαν τα μίση.
Κι είμαστε ίσοι τόσο ώστε να μπορούμε
να βγούμε για τη ζωή μας για να παραπονεθούμε.
Που να βρεθούμε; Χαθήκαμε στη μετάφραση,
από μικρό σε συνήθισαν στην κατάφαση.
Χάπι κατάποση. Happy κράτα με εσύ
γιατί αυτή η κατάσταση είναι ασάλευτη.
Και δεν κουνιόμαστε με τίποτα από 'δω,
άσε να μας κυκλώνουν μπάτσοι και να μας βάζουν στρατό.
Έχουμε χέρια και πόδια ετοιμοπόλεμα
κι όταν θα χρειαστούνε θα σου φωνάζω "σου το 'λεγα".
Γάμα το πρόγραμμα εκπέμπω πειρατικά.
Προσπαθώ για να κουνήσω εγκεφάλους όχι κορμιά
κι άμα γίνει τελικά και στήσουμε εν τέλει χορό,
θα χορεύω πάνω απ' τις νεκρές ιδέες τους συρτό.
Κράτα αυτό. Το ποτήρι ξεχείλιζε και το ήπιαμε.
Η βάρκα που μας βάλαν στολισμένη μεν μα τρύπια δε.
Άσ' τα "πως είπατε" ξέρεις γιατί μιλάω,
ήμουν πάντοτε μπροστά σας απλά τώρα δε γελάω.
Μουρμουράω όσο μαγκώνει το στόμα και σφίγγουν χέρια
γεμίζοντας μ' όποιον τρόπο τα πιο άδεια καλοκαίρια.
Σα μαχαίρια, ανασφάλειες, ήττες κι εμμονές
κι από πάνω αποφάσεις νεοδημοκρατικές.
Θες δε θες έχει γίνει ο διπλανός σου χαφιές.
Κόσμος πολύχρωμος μα βλέπεις μόνο άσπρες και μπλε γραμμές.
Έλα πες, δικαιολογίες μικροαστικές
η πατρίδα σου μια Ακρόπολη, ένας γύρος κι ένας καφές.
Κρύψου μέσ' στο βούρκο σου όπως συνηθίζεις.
Δεν είμαστε ίδιοι μη μας βρίζεις, χάρη σε μας ελπίζεις.
Μη νομίζεις έχουμε όνειρα γι' αυτό τον πλανήτη
γιατί εμάς δε μας αρκούνε μια δουλειά κι ένα σπίτι.
Ακούς αλήτη; Κόφτο ύφος δεν κοιτάω κανένα.
Έχω χίλια και δύο θέματα πριν να σκεφτώ εσένα.
Μετρημένα δε θα τα αμελούσα ούτε για μένα ούτε για σένα,
κι εδώ πάει αλλού το εσένα.
Μαζεμένα έχω τόσα και τόσο λίγο μελάνι
ίσως φτάνει ώσπου μας πάρει κάποιος μ' ένα δρεπάνι.
Που με χάνει που με βρίσκει πάντα κάτι με πιάνει.
Το 'χω στη φύση μου να φτάνω πιο ψηλά απ' το ταβάνι.