filmov
tv
Γραμμα στους 'γυάλινους' φιλους μου...ΑΝΝΑ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ

Показать описание
ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΥΣ «ΓΥΑΛΙΝΟΥΣ» ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ!
Κείμενο-απαγγελία: Άννα Μπιθικώτση
Είπα να σας γράψω λόγια της ψυχής μου
Φίλοι μου αγγέλοι, χάδια της ζωής μου
Έτσι για να δείτε πίσω από τα φώτα
πως κυλούν τα βράδια σε κλεισμένη πόρτα
όταν όλα μοιάζουν κρίνα, γιασεμιά
Δεν θα γράψω ποίημα μα θα έχει ρήμα
Κάθε μου ανάσα θα χει κι ένα βήμα
απ΄ το χθες το τώρα και το όνειρο μου
που ποτέ δεν ήταν ολόκληρο δικό μου
αφού πάντοτε για μένα τα λίγα ήταν πολλά
Είχα χελιδόνια στο δωμάτιο μου
Και μια τρύπια στέγη πάντα ουρανό μου
Να μετρώ τα άστρα που ήταν φωτεινά
τότε που κεντούσα χάδια και φιλιά
Ζέσταινα τα χέρια σε παλιά γκαζιέρα
και είχα απλωμένα όνειρα αστέρια,
ήμουν σπουργιτάκι σε μικρή φωλιά
Άκουγα τραγούδια που ήταν αγιασμένα
Κείνα μου τα χρόνια τα χρωματισμένα
Που είχαν αηδόνια και ανασαιμιά
Μου έλεγε ο πατέρας αντί για παραμύθια
Όνειρα δικά του που όλα άπλωσαν δίχτυα
Και είχε μουσική κάθε μου βράδια
Κι η γλυκιά μου μάνα ήτανε μπαλάντα
Φως και ζεστασιά
Πέρασαν τα χρόνια πήρα τη ζωή μου
δίχως χελιδόνια κι άστρα η φυγή μου
έφτιαξα μπαλκόνια παλάτια για τα αηδόνια
μα πάντοτε ζητούσε στέγη η καρδιά
Είχα όλα τα αστέρια και τον ουρανό μου
Μα ποτέ δεν είχα το Άστρο το δικό μου
Κι έκλαψα σε νύχτες που είχαν μοναξιά
Έγραφα στιχάκια να΄ χω παρεούλα
Και έλεγα την Άννα πάντοτε Αννούλα
Και έμεινα παιδί μη μου χαθεί
και της χαθώ ξανά
Και εσύ καρδιά μου που χες ματώσει
έψαχνες κάτι για να σε σώσει
Κι έφτιαξες γυάλινο ανάγκης σπίτι
Που χει φεγγίτη άστρα πουλιά
να έρχονται οι φίλοι και οι προδομένοι
που ειν΄ στη Ζώη τους μόνοι και ξένοι
για νάχουνε μια στέγη μια αγκαλιά
Πριν σφραγίσω φίλοι μου τούτο το γράμμα
Θέλω να σας κλείσω σε ένα θαύμα
Που θα έχει μόνο χρυσά κλειδιά
Πριν χαθώ μια νύχτα απ΄ τη ζωή μου
Σας αφήνω κάτι απ τη ψυχή μου
Για να έχει ήλιο τούτη η γειτονιά
Ποιήματα θα ζουν ζωγραφισμένα
τα όνειρα μου τα ερωτευμένα
Που είχαν πετάξει με χρυσά φτερά
Πάντα θα υπάρχω μέσα από σένα
φίλη και φίλε γυαλί μου αίμα
αφού ο κόσμος τελικά
είναι τούτη η γειτονιά...
Κείμενο-απαγγελία: Άννα Μπιθικώτση
Είπα να σας γράψω λόγια της ψυχής μου
Φίλοι μου αγγέλοι, χάδια της ζωής μου
Έτσι για να δείτε πίσω από τα φώτα
πως κυλούν τα βράδια σε κλεισμένη πόρτα
όταν όλα μοιάζουν κρίνα, γιασεμιά
Δεν θα γράψω ποίημα μα θα έχει ρήμα
Κάθε μου ανάσα θα χει κι ένα βήμα
απ΄ το χθες το τώρα και το όνειρο μου
που ποτέ δεν ήταν ολόκληρο δικό μου
αφού πάντοτε για μένα τα λίγα ήταν πολλά
Είχα χελιδόνια στο δωμάτιο μου
Και μια τρύπια στέγη πάντα ουρανό μου
Να μετρώ τα άστρα που ήταν φωτεινά
τότε που κεντούσα χάδια και φιλιά
Ζέσταινα τα χέρια σε παλιά γκαζιέρα
και είχα απλωμένα όνειρα αστέρια,
ήμουν σπουργιτάκι σε μικρή φωλιά
Άκουγα τραγούδια που ήταν αγιασμένα
Κείνα μου τα χρόνια τα χρωματισμένα
Που είχαν αηδόνια και ανασαιμιά
Μου έλεγε ο πατέρας αντί για παραμύθια
Όνειρα δικά του που όλα άπλωσαν δίχτυα
Και είχε μουσική κάθε μου βράδια
Κι η γλυκιά μου μάνα ήτανε μπαλάντα
Φως και ζεστασιά
Πέρασαν τα χρόνια πήρα τη ζωή μου
δίχως χελιδόνια κι άστρα η φυγή μου
έφτιαξα μπαλκόνια παλάτια για τα αηδόνια
μα πάντοτε ζητούσε στέγη η καρδιά
Είχα όλα τα αστέρια και τον ουρανό μου
Μα ποτέ δεν είχα το Άστρο το δικό μου
Κι έκλαψα σε νύχτες που είχαν μοναξιά
Έγραφα στιχάκια να΄ χω παρεούλα
Και έλεγα την Άννα πάντοτε Αννούλα
Και έμεινα παιδί μη μου χαθεί
και της χαθώ ξανά
Και εσύ καρδιά μου που χες ματώσει
έψαχνες κάτι για να σε σώσει
Κι έφτιαξες γυάλινο ανάγκης σπίτι
Που χει φεγγίτη άστρα πουλιά
να έρχονται οι φίλοι και οι προδομένοι
που ειν΄ στη Ζώη τους μόνοι και ξένοι
για νάχουνε μια στέγη μια αγκαλιά
Πριν σφραγίσω φίλοι μου τούτο το γράμμα
Θέλω να σας κλείσω σε ένα θαύμα
Που θα έχει μόνο χρυσά κλειδιά
Πριν χαθώ μια νύχτα απ΄ τη ζωή μου
Σας αφήνω κάτι απ τη ψυχή μου
Για να έχει ήλιο τούτη η γειτονιά
Ποιήματα θα ζουν ζωγραφισμένα
τα όνειρα μου τα ερωτευμένα
Που είχαν πετάξει με χρυσά φτερά
Πάντα θα υπάρχω μέσα από σένα
φίλη και φίλε γυαλί μου αίμα
αφού ο κόσμος τελικά
είναι τούτη η γειτονιά...
Комментарии