Πάνος Αναστασίου | Πλύση

Η παρελθοντική και μελλοντική Ελλάδα της εφηβείας αναμετριέται με το παρόν προκαλώντας Πλύση: εγκεφάλου, στομάχου και μπουγάδας. Αναμειγνύει το μαύρο με το λευκό προβάλλοντας πολύχρωμες διαστάσεις σε πεδιάδες και πεδία, γεννημένα από την επιτακτική ανάγκη της επικράτησης απέναντι σε ένα μασκαρεμένο και μητρικά φοβισμένο παρόν.

Μουσική: Πάνος Αναστασίου
Στίχοι: Πάνος Αναστασίου

Βλέπω τον "Δράκουλα" με Τζίμη και με Τζούμα
και παραδίνομαι στον μαύρο καναπέ
Μια ρουφηξιά, μία πενιά και φούμα φούμα
να γίνω Peter Pan στη χώρα του ποτέ
Να κινδυνέψω από δαίμονες και πούμα
και από γέρους που ειν' θαμώνες καφενέ

Αντίληψη χαμένου, σώμα ελεύθερου
στις κυκλοθυμικές μου παραισθήσεις
Παράδεισου αυλή πρώτου και δεύτερου
οι τύψεις μου επιβάλλουν ψευδαισθήσεις

Μία κοπέλα με μεθάει με ένα βλέμμα
και παραδίνομαι στην άδεια μου αγκαλιά
Στη μοίρα αυτήν να με παρέσυρε το ρέμα
ενώ έχω χάσει και τα πρώτα μου μαλλιά
Και πια κανείς δεν μου εγγυάται ένα ψέμα
να είναι ίδια τα νέα με τα παλιά

Μία φυγή με κυνηγάει, δείχνει άτρωτη
στου ψυχαναγκασμού μου τις ανάγκες
Σαν φίλοι και εχθροί οι γύρω άνθρωποι
φαντάσματα του νου το παίζουν μάγκες

Στην Πλάκα ψάχνω να βρω τα Αναφιώτικα
σαν καταλήγω μοναχός σε μια πλατεία
Στενά και δρόμοι μοιάζουνε αλλιώτικα
και φάρμακο κερνάνε στη ναυτία

Το Σύνταγμα μεγάλο και παμπόνηρο
μες στο Θησείο παριστάνω τον φευγάτο
Τα Εξάρχεια αγγίζουν κάθε όνειρο
και δίνουνε ζωή σε άδειο πάτο

Η Ομόνοια της νύχτας καταφύγιο
και η Ακρόπολη παλέτα των χρωμάτων
Μου εκπληρώνουν όνειρο επίγειο
σαν πλάνο μες στη χώρα των θαυμάτων

Με πονηριά γιατρεύουν κάθε μου υπόσταση
στα ερωτήματα μου δίνουν απαντήσεις
Με γλυκόλογα ξορκίζουν την απόσταση
βάζουν χρώμα κατάλληλο της φύσης

Ηχογράφηση, μίξη, mastering
προγραμματισμό και μπάσα: Γιάννης Μακρής
[Hell's Kitchen Recording Studio]
ενορχήστρωση και κιθάρες μαζί

// Σαπόρτ
// Άκου

// Ακολούθησε

© 2020 Κοιμητήριος Δύναμη