Πάνος Αναστασίου | Πρώτη Αυγούστου

Ένα ημερολόγιο, φούντα, ξύδια και μια λούπα.
Όλα είναι λούπα•
μια αμήχανη επανάληψη κι όλα σκατά κι όλα ωραία.
Βολεύομαι. Αφήνομαι και παραδίνομαι στο σκοτάδι που με κοιτά και γελάει.
«Γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος!».
Γελάει πιο δυνατά.
Η αλαζονεία του λαγού δεν ψάρωσε τη χελώνα:
θα φάμε τον θάνατο πριν μας φάει
και θα δώσουμε νόημα στη ματαιότητα•
η ζωή είναι μια κυνική κομεντί.

Μουσική: Γιάννης Μακρής
Στίχοι: Πάνος Αναστασίου

Πρώτη Αυγούστου
τζ’ αφτέννω τάχα δεύτερη ψιλή•
μιλώ σου βάλω πόιντ ζίρο θρι
[εν θέμα γούστου]
Αφού με πιάννει ήντα να την καταϊσσιεύκω;
Έτο εν μια προσπάθεια τα badtrips να αποφεύκω
τζιαι ξεφεύκω
Εν ώρα μου να φεύκω:
που καταστάσεις που μου τρώσιν το στομάσσι
τζιαι φορτώνουσιν στη ράσσιη
ένα βάρος που εν σηκώννω τζιαι εν να στρέψω
[όοοοοι ρε, αστειεύκω]
Η ώρα εν εφτά, εν έχω λεφτά:
οι εξόδοι μου εν προς το σαλόνι
για να βάλω θκυο ποτά
τζιαι πίννω μια γουλιά
τζιαι θωρώ την ώρα τζιαι αγχώνουμε
μα εξήασα: εν έχω δουλειά
-χα, ήντα καλά!-
που ούλλα εν σκατά μα εν πειράζει:
βολεύκουμε, αφήνουμε τζιαι παραδίνουμε•
το σκοτάδι θωρεί με τζιαι κάμνει χάζι
Δώστε μου ζωή σε όποια μορφή τζιαι αν την παρέχετε
εντάξει;
-τζιαι βάρτε μου τα πράματα σε τάξη-
Ο θάνατος έρκετε σε δόσεις με ενδοφλέβια
[τζιαι αν κάποτε εν γλυτζής, εν με στέβια]
Φέρτε μου ψωμί, το ποτό να ρουφήσει:
πόψε εν γλιτώνουμεν την πλύση
το κοκτέιλ αποδείχτηκε γαμήσι

Καλημέρα παπά • κάμε μου φραπέ
[sorry, απλώς εν σόννω, εν το λέω με τουπέ]
Θυμάσαι που είσσιες δει τα cuts
τζι’ είπες μου αστειεύκοντας
ότι εν μ’ αγαπά η κάττα μου;
Χα, «εγώ τα έκαμα» τζι’ απόρησες γιατί
-επειδή εν μ’ αγαπά η κάττα μου!-
[γαμώ τη ράτσα μου…]
Έφυεν η φάτσα μου
φέρτε την να την βάψω·
δως μου το μολύβι σου αγάπη:
με αποτέλεσμα το κλάμα μου να ρέσσει που τζιαμέ
τζιαι στο τέλος να θεωρείται μαύρο δάκρυ
Ντάξει; Μωρό μου ούλλα καλά;
Ήπιες το χαππούι σου, επήες στη δουλειά;
Όξα πάλε επκιάν σε τζιείνοι οι θκιάολοι οι μαύροι;
[εκάμαν σε ποζαύλι…]
Θέλεις να χωρίσουμε; Άκουσα καλά;
-στα ανάθεμα να πάεις, στο μουννί μου-
Εγώ εν θα με χώριζα ποττέ μου για να ξέρεις
[γιατί actually εν θα τα ‘πιαννα ποττέ μαζί μου]
Ρε καθηγητή μου
έλα να με πιάεις για γυρό·
πάμε στο saint Raphael που έχουμε τζιαιρό;
-αρέσκει μου τη θάλασσα να παρατηρώ!-
τζιαι τον ψυχολόγο μου πλέον λαλώ τον bro
τζιαι μπαίνω στο γραφείο του μαζί με το εσπρέσο•
λαλώ του πως: τες νύχτες άμα φκαίννω
πιάννει με το bipolar
τζιαι σαν είμαι μια χαρά βουρώ να φύω
-θέλω να πάω έσσω!-
τζιαι στρέφουμε έσσω · είμαι εσσωστρεφής
Μωρό μου είσαι σίουρη πως ήθελες να φύεις;
-ότι σου λαλώ μεν το παίρνεις τοις μετρητοίς-
[εν να σε περιμένω να φανείς…]

Μάμμα επαράγγειλα σουβλάκια, τσίμπα
μα μεν με νευριάσεις τζιαι εν να τα κάμω λίμπα
[άμα νευριάζω ακκάνω σαν τον Σίμπα]
αν έθελες χαμόγελα ας εγεννούσες λίμπρα
Χαχ, θωρώ με στον καθρέφτη • ποτινάσσουμε
τζιαι νομίζω νεκατσιώ με γιατί μοιάζουμε
Τριβιτζιάζουμε τζιαι πάω πάσο•
ενηξέρω τον πελλό
θέλω να του συστηθώ τζιαι να τον νιώσω
τζιαι αν θέλω να του μοιάσω:
εν επειδή ως πριν λλίο εγούσταρα να τον σκοτώσω
[χαχ, κάμνω το τόσο – τόοσο]
ντάξει, λαλώ υπερβολές
έπιαν σε ο καϊλές;
Κρύψε, εν να περάσουμε
τζι' εν να 'ρτουσιν ξανά μέρες καλές
-πάντως όσες ήρταν ως τωρά εν μετρημένες-
αλησμόνητες μα τζιαι καταραμένες
οικείες - ξένες:
διούν ελπίδα μα εν ήδη ματαιωμένες
οι εικόνες τους εν λλίον αφηρημένες
[σαν εμένα • σαν την τέχνη μου]
γαλήνεψε Ελένη μου…
Ίσως έρτουσιν καλλύτερες ημέρες
ίσως έρτουσιν, τουλάχιστον ημέρες
[ίσως φτάσουν σε αριθμό τζιαι τες καλές]
καλημέρες!

Παραγωγή [ηχογράφηση / ενορχήστρωση]
μίξη, mastering & όλα τα όργανα:
Γιάννης Μακρής [Hell's Kitchen Recording Studio]

// Σαπόρτ
// Άκου

// Ακολούθησε

© 2022 Κοιμητήριος Δύναμη | All rights reserved