365 Ποιήματα | Κέρκυρα - Μενέλαος Λουντέμης #94

Χαίρετε, αγαπητοί φίλοι του βιβλίου!

Σε αυτήν την σειρά βίντεο, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την αγάπη μου για την ποίηση. Θα προσπαθήσω για 365 μέρες να σας χαρίζω και ένα ποίημα κάποιου γνωστού ή και άγνωστου ποιητή.

Μενέλαος Λουντέμης, Κέρκυρα

Κέρκυρα αγγελοκάμωτη, του αφρού λυγάτη κούνια!
Φως μελιχρό, γης χλοϊσμένη, γελαστές πλαγιές.
Λιβανισμένες γειτονιές, ωραίες κι απλές καρδιές,
και μεθυσμένες σερενάτες στα καντούνια.

Τραγούδια κι άφρινοι χοροί, γκαλόπα, ταραντέλες,
κι ένα αεράκι σιγαλά το τέμπο να τραβά.
Και να κεντά στης αμμουδιάς σου τον καμβά -
λευκές νταντέλες.

Στο κάθε στενοσόκακο την άνοιξη ανταμώνω
γλυκά από τις φραγές να μου γελά.
Κι εγώ που δεν εγέρασα παρά στα χρόνια μόνο
να χαιρετώ τρελά.

Δεν θα σου πω τραγούδια εγώ, δεν ξέρω, δεν καρπίζουν,
άλλο από βάσανα, κι από «αχ», στη νέα καρδιάν αυτή.
Θα ‘θελα μόνο να περνώ μ’ έναν πανσέ στ’ αυτί
κάτω από τα μπαλκόνια σου που οι κοπελιές ποτίζουν.

Αυτοί που μ’ έφεραν εδώ, καλοκαιριάτικη ώρα,
δε μου τον συλλογίστηκαν τον κουρασμένο νου.
Πως ήταν γι’ άλλους οι χαρές, και τ’ άρματα αλλουνού.
Και των Φαιάκων, αλλωνώνε, η ανθισμένη χώρα.

Θα μείνω εδώ στερνόπαιδο του ωραίου λαού, κι απλού,
ο γερασμένος Οδυσσέας που ήρθε να πεθάνει.
Αφού καπνό «αναθρώσκοντα» δεν είδα· κι ούτε εφάνη
καν ένας σύντροφος παληός να μ’ οδηγάει στον πλου.

Θα μείνω εδώ να ξαπλωθώ στο χώμα το σοφό,
σ’ ένα από χόρτα και πλιθιά μοναχικό σπιτάκι.
Θα φτιάξω με χέρια μου την άπιαστη Ιθάκη –
και μέσα θα ταφώ.

Μουσική: Concerto No.1 In E Major Op. 8 No. 1, Rv269, Spring - Vivaldi

©Δεν έχω πνευματικά δεδομένα επί του έργου. Η αναπαραγωγή γίνεται αυστηρά για εκπαιδευτικούς σκοπούς.

#365ποιήματα #ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ #ΠΟΙΗΣΗ