Ελένη Κοββαντζή - Νότης Χασάπης - Παρίσι

Ήταν μια κρύα νύχτα του Δεκέμβρη, έβρεχε πολύ,
το ρεύμα είχε διακοπή, μέρα δεν θυμάμαι.
Πεινούσε το παιδί πολύ
δεν είχαμε ψωμί.

Σκοτάδι παντού μέσα και έξω
Με κοίταξε επίμονα στο πρόσωπο
Τα μάτια του ήταν υγρά και βουβά
Το μωρό πεταγόταν στον ύπνο.

Πιαστήκαμε από το χέρι δίνοντας
κουράγιο ο ένας στον άλλο καρτερικά.
Πάντα θυμάμαι αυτή την κρύα νύχτα
γεμάτη πόνο, πείνα ,αγάπη, ξενιτιά.

Τώρα που κοιμάμαι την έχω φυλαχτό
Ήταν μια κρύα νύχτα στο Παρίσι
Έβρεχε καταρρακτωδώς
Σκοτάδι μέσα στην ψυχή.

Η ξενιτιά πιο μαύρη από πίσσα
Πόνο, κρύο , πείνα, αιτία καμιά
Μέρα δεν θυμάμαι ήταν Δεκέμβρης
Μήνας του 67.