ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ Στίχοι :Δημήτρης Λέντζος

ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ

Κλειστές οι πόρτες κι οι μπογιές
Σαν ρούχο ξεφτισμένες
Και οι παλιές οι κλειδαριές
Κι οι αλυσίδες οι βαριές
Σφιχτά αλυσοδεμένες

Κι εγώ που είχα το κλειδί
Το κλείδωσα στη λήθη
Χωρίς γιατί και επειδή
Για μια κουβέντα δηλαδή
Και ένα παραμύθι

Τη μια από μέσα κλείνομαι
Την άλλη πάλι απ έξω
Και δένομαι και λύνομαι
Στη φυλακή ν΄αντέξω
Κι όσες φορές δραπέτευσα
Με ξένο αντικλείδι
Όταν απ έξω έφτασα
ήμουνα μέσα ήδη.

Την πρώτη φορά , που το διάβασα , αναρωτήθηκα , τι θέλει να πεί ο ποιητής ?
Όταν το ξαναδιάβασα , αρχίζω να κατανοώ το νόημα του πονήματος .
Δηλαδή ότι : Όλοι έχουμε κρατήσει ένα μυστικό κάτω από κλειδαριά και κλειδί, στη σοφίτα της ψυχής μας .
Όλοι έχουμε τους ιδιωτικούς ωκεανούς, στα βάθη των οποίων υπάρχουν πολλά μυστικά αποθήκες , οι οποίες προστατεύονται με παχιές αλυσίδες και λίγες κλειδαριές.
Περιμένουμε εκεί, με μεγάλη προσοχή να θυμόμαστε ένα γεγονός. Μια λεπτομέρεια Μια εικόνα, Μια κρυφή ευχαρίστηση, ή ακόμα και μια τραυματική στιγμή από το παρελθόν.
Αφού κατανόησα το νόημα , κιθάρα και αμέσως τραγούδι .