Σκιάχτρο - Ενθύμιο

Μουσική Παραγωγή: Tsekos/Σκιάχτρο
Μίξη/Mastering: Tsekos
Προγραμματισμός: Tsekos
Artwork: Aristoteles Yaprakas

Στίχοι:
Το ρίσκο που πήρα μου βγήκε. Είμαι δικός σου καθρέφτης, διάβασέ με λλυΚε...
Πόσοι να ισχυρίστηκαν οτι με μάθαν απ' έξω καμιά σημασία δεν είχε. Ζώντας στην απ' έξω, τα γκρίζα ντουβάρια μου, λόγος να αντέξω.
Και στο υπογράφω, στο σπίτι μου μέσα κανείς απο δαύτους δεν μπήκε.
Εσύ πριγκριπέσσα;
Που λες πως με ξέρεις απ' έξω μα πώς; Αφού απ' το μυαλό μου δεν σε είδα ποτέ να φεύγεις απο μέσα. Θυμάσαι;
Με δάκρυα στα μάτια το στόμα μου ξέπλυνα, γιατί όσες φρίκες κι αν έφαγα η γεύση που μένει αν πεις ψέματα σ' οτι αγαπάς είναι απαίσια.
Στίχοι μου γίναν tattoo σε κορμιά, συντροφιά σε αγνώστων τα αφτιά νύχτες άπειρες. Γίναν τροφή σε παιδιά που είναι πια 30άρηδες.
Αγγίζουν ανθρώπους οι στίχοι σου, λες. Τί σκατά πια άλλο θα 'θελες.
Λέω να ανέβω στον Λυκαβηττό κι αφού σκίσω στα δυο το μυαλό μου, θα ούρλιαζα Αθήνα κοίτα πώς κατάντησες...
Μα τώρα θα ψάχνανε τα κινητά τους να ανοίξουν τις κάμερες.
Καλά μου τα 'λεγες, όταν θα σβήσουν τα φώτα, τα bro και οι αγκαλιές είναι χάρτινες.
Δεν ήταν τυχαίο που με βρήκα όταν άρχισαν να με ρωτάνε πού χάθηκες;
Κι έχω τα μάτια μου μάρτυρες, που όταν να φάω δεν είχα πιο πολύ μ' αγάπησες.
Ζωή που μετριέται σε πράξεις κι ας είναι κοινό για όλους το ίσον.
Ξέρω τί θέλω να ζήσω, κι αν σβήσω να κλείσω τα μάτια μου ως η αδυναμία σου.
Να σε έχω δίπλα μου ως το τότε κι ορκίζομαι έναν προς έναν τους φόβους σου όλους που θα τους γαμ...
Γιατί μόνο τα όμορφα αξίζουν την ταχυπαλμία σου.

Κάνουμε ευχές όσο αστέρια απο πάνω μας αυτοκτονούν.
Νιώθω πως μας κλέψανε τόσα, που κι όλα να τα 'παιρνα πίσω διπλά,
δεν αρκούν...
Καμιά συννεφιά μην σκιάζει τα μάτια σου όπου κι αν κοιτούν.
Φτιάξ' τον ουρανό σου κι ώσπου να νυχτώσει, τα αστέρια πάντα θα φανούν.
Παιδιά που φοβούνται για το αύριο. Με το "για πάντα" που λεν' τί εννοούν;
Σφιχτά την κρατά μα φοβάται πως μια μέρα θα ξεχαστούν...
Γονείς που γυρίσαν την πλάτη, γιατί η αγάπη πεθαίνει αργά σε στρωμένο κρεβάτι που υπάρχει μονάχα για να κοιμηθούν...

Πώς ξημερώνουν οι μέρες;!
Μα αφού ξεκινά απ' τις μανάδες σας και τους πατέρες,
να πεις στον λεβέντη σου μόνο με χέρια. Ποτέ με μαχαίρια.
Γιατί όταν υπάρχουν συμφέροντα πάντα γεννιούνται στρατοί και αγέλες.
Γιατί ο Μιχάλης και ο Άλκης αλλάζουν ονόματα, πόλεις και χρώματα απλά στις φανέλες.
Να πείτε στις κόρες σας πως μεγαλώνοντας μόνο, θα γίνουν κοπέλες.
Γιατί θέλει πράξεις και θάρρος μια μέρα να γίνουν Γυναίκες.
Να πεις στα παιδιά σου ο τόπος αυτός είναι οι μνήμες τους.
Όχι τα σύνορα, ούτε και οι σημαίες.
Να πεις πως η κρίση είναι εδώ και δεν πέρασε, όσο η Πατησίων διασχίζει φαβέλες...
Να πεις στο παιδί σου να ακούσει τον Βρώμικο Νότο, τον Detro, να ακούσει Ψυχόδραμα.
Πες πόσο κατακριτέο ήταν το ραπ τότε, εκείνα τα χρόνια, για αυτό είχαν ανάγκη ψευδώνυμα.
Για το παιδί μου να γίνω οικογένεια. Μια έννοια που ποτέ δεν γνώρισα.
Κοίτα παιδί μου να γίνεις -θα πω- η αλλαγή που δεν μπόρεσα...
Ζωή που μετριέται σε πράξεις και ας είναι κοινό για όλους το ίσον.
Ξέρω τί θέλω να ζήσω κι αν σβήσω να κλείσω τα μάτια μου ως η αδυναμία σου.
Τον Χρήστο να πει πως την έκανε πάλι. Και πάλι θα τον συγχωρήσω,
γιατί έτσι είναι οι σχέσεις των φίλων. Κι ήταν τιμή μου που είχα την φιλιά σου.
Με άσπρα μαλλιά την γυναίκα μου, να λέει ποιο χάραμα έχει άρωμα δίχως εκείνον;
Ποιο μαξιλάρι αμοίραστο γίνεται κι έμπνευση ονείρων;
"Έτσι είναι αυτά. Κι η ζωή προχωρά..." θα της πουν τα εγγόνια της,
μα όσο θα έν' την ζωή αλυσίδα θυμίζω οι ανθρώποι μας παίζουν τον ρόλο των κρίκων.
Ο γιος μου να πει πως απέτυχα, μα το ταξίδι μου να το θυμάται ως ντόμπρο και τίμιο.
Για να αποσπάσω έστω ένα της γέλιο, να κάνω χιλιάδες φορές τον ηλίθιο.
Στην κόρη μου θέλω ως πατέρας να γίνω το πιο όμορφο ενθύμιο.
Γιατί ότι μεγάλωσε στην μοναξιά του, στο τέλος πεθαίνει ως αγρίμι, κυρ-Θύμιο...

Κάνουμε ευχές όσο αστέρια απο πάνω μας αυτοκτονούν.
Νιώθω πως μας κλέψανε τόσα, που κι όλα να τα 'παιρνα πίσω διπλά,
δεν αρκούν...
Καμιά συννεφιά μην σκιάζει τα μάτια σου όπου κι αν κοιτούν.
Φτιάξ' τον ουρανό σου καρδιά μου και σίγουρη να 'σαι τα αστέρια στο τέλος πάντα θα φανούν.
Παιδιά που φοβούνται για το αύριο. Με το "για πάντα" που λεν' τί εννοούν;
Σφιχτά την κρατά μα φοβάται πως μια μέρα θα ξεχαστούν...
Μα γίναν γονείς που ανταλλάσσουν αγάπη. Για αυτή μιλάν' στα δικά τους παιδιά κάθε βράδυ, σαν παραμύθι ώσπου να κοιμηθούν.

[ΘαλήςοΜιλήσιος-ψι]

Ρε μπρο, οδηγουσα κι αναγκάστηκα να σταματησω γιατι χαθηκα.
Απιστευτο κομμάτι! Μπράβο.
Ευτυχως που καποιοι σεβονται τα αυτια των ακροατων!

[megaace]

Θωμά, είσαι ο λόγος που αυτός ο 30αρης επιβίωσε απ' τα χειρότερα βράδια του. Οι φρίκες μου ηρεμουσαν ακούγοντας ψυχοδραμα, βρώμικο νότο, μαύρο αμνό, ντετρο. Αργότερα γνώρισα εσένα, τον αντιγνωμο και άλλους και μεγάλωνα.... μεγάλωνα και εδώ είμαστε σήμερα λοιπόν. Δύσκολα έκλαιγα στην ζωή μου, όμως οι στίχοι σου με έκαναν να κλαίω σαν παιδί. Με ρωτούσαν οι γυναίκες που πέρασαν απ' την ζωή μου, "μα καλά τι τον ακούς, αν σε κάνει τόσο να κλαίς; " Που να ήξεραν όμως ότι ακριβώς αυτό χρειαζομουν. Να το βγάλω από μέσα μου. Μέσα από όλο αυτό το κλάμα όμως γεννήθηκε χαμόγελο και ελπίδα. Ένα κουράγιο να συνεχίσω να ζω, να υπάρχω για μένα και όσους νοιάζονται. Τα τραγούδια σου είναι ένα συνονθύλευμα πόνου, αλήθειας, στυγνής πραγματικότητας, οργής, αγάπης, πίκρας, ωμού ρεαλισμού, ένα συνονθύλευμα της ίδιας της ζωής. Είμαι περήφανος για σένα και την μουσική σου, που πολλούς από εμάς μας έσωσε για να δούμε αυτά τα -αντα να πλησιάζουν. Μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε με τα τραγούδια σου για ενθύμιο Θωμάκο.

[TafRw]

σημερα το πρωι μολις ξυπνησα ειχα μια σκεψη και ακουσα οτι στιχο απαρτιζει το Σκιαχτρο...αποψε δινεις το Ενθυμιο...υγειες Θωμα.

[daimonno]

Νιώθω τυχερός που πριν 4 χρόνια έπεσα πάνω σε κομμάτι σου και έβαζα στην κοπέλα μου τοτε ένα τραγούδι σου κάθε μερα. Ελπίζω Ν περνάει να τα ακούει έστω κ χωρίς εμένα..

[irinaa_]

Το ρίσκο που πήρα μου βγήκε
Είμαι δικός σου καθρέφτης, διάβασέ με λύκε
Πόσοι να ισχυρίστηκαν ότι με μάθαν απ' έξω καμιά σημασία δεν είχε
Ζώντας στην απ' έξω, τα γκρίζα ντουβάρια μου, λόγος να αντέξω
Και στο υπογράφω, στο σπίτι μου μέσα κανείς από δαύτους δεν μπήκε
Εσύ πριγκριπέσσα
Που λες πως με ξέρεις απ' έξω μα πώς
Αφού απ' το μυαλό μου δεν σε είδα ποτέ να φεύγεις από μέσα
Θυμάσαι
Με δάκρυα στα μάτια το στόμα μου ξέπλυνα
Γιατί όσες φρίκες κι αν έφαγα
Η γεύση που μένει αν πεις ψέματα σ' ότι αγαπάς είναι απαίσια
Στίχοι μου γίναν tattoo σε κορμιά, συντροφιά σε αγνώστων τα αφτιά νύχτες άπειρες
Γίναν τροφή σε παιδιά που είναι πια τριαντάρηδες
Αγγίζουν ανθρώπους οι στίχοι σου, λες
Τι σκατά πια άλλο θα 'θελες
Λέω να ανέβω στον Λυκαβηττό κι αφού σκίσω στα δυο το μυαλό μου
Θα ούρλιαζα "Αθήνα κοίτα πώς κατάντησες"
Μα τώρα θα ψάχνανε τα κινητά τους να ανοίξουν τις κάμερες
Καλά μου τα 'λεγες, όταν θα σβήσουν τα φώτα
Τα bro και οι αγκαλιές είναι χάρτινες
Δεν ήταν τυχαίο που με βρήκα όταν άρχισαν να με ρωτάνε "πού χάθηκες"
Κι έχω τα μάτια μου μάρτυρες
Που όταν να φάω δεν είχα πιο πολύ μ' αγάπησες
Ζωή που μετριέται σε πράξεις κι ας είναι κοινό για όλους το ίσον
Ξέρω τι θέλω να ζήσω
Κι αν σβήσω να κλείσω τα μάτια μου ως η αδυναμία σου
Να σε έχω δίπλα μου ως το τότε κι ορκίζομαι
Έναν προς έναν τους φόβους σου όλους που θα τους γαμ
Γιατί μόνο τα όμορφα αξίζουν την ταχυπαλμία σου
Κάνουμε ευχές όσο αστέρια απο πάνω μας αυτοκτονούν
Νιώθω πως μας κλέψανε τόσα
Που κι όλα να τα 'παιρνα πίσω διπλά δεν αρκούν
Καμιά συννεφιά μην σκιάζει τα μάτια σου όπου κι αν κοιτούν
Φτιάξ' τον ουρανό σου κι ώσπου να νυχτώσει, τα αστέρια πάντα θα φανούν
Παιδιά που φοβούνται για το αύριο
Με το "για πάντα" που λεν' τί εννοούν
Σφιχτά την κρατά μα φοβάται πως μια μέρα θα ξεχαστούν
Γονείς που γυρίσαν την πλάτη
Γιατί η αγάπη πεθαίνει αργά σε στρωμένο κρεβάτι που υπάρχει μονάχα για να κοιμηθούν
Πώς ξημερώνουν οι μέρες
Μα αφού ξεκινά απ' τις μανάδες σας και τους πατέρες
Να πεις στον λεβέντη σου μόνο με χέρια, ποτέ με μαχαίρια
Γιατί όταν υπάρχουν συμφέροντα πάντα γεννιούνται στρατοί και αγέλες
Γιατί ο Μιχάλης και ο Άλκης αλλάζουν ονόματα, πόλεις και χρώματα απλά στις φανέλες
Να πείτε στις κόρες σας πως μεγαλώνοντας μόνο, θα γίνουν κοπέλες
Γιατί θέλει πράξεις και θάρρος μια μέρα να γίνουν Γυναίκες
Να πεις στα παιδιά σου ο τόπος αυτός είναι οι μνήμες τους
Όχι τα σύνορα, ούτε και οι σημαίες
Να πεις πως η κρίση είναι εδώ και δεν πέρασε
Όσο η Πατησίων διασχίζει φαβέλες
Να πεις στο παιδί σου να ακούσει τον Βρώμικο Νότο, τον Detro, να ακούσει Ψυχόδραμα
Πες πόσο κατακριτέο ήταν το ραπ τότε, εκείνα τα χρόνια, για αυτό είχαν ανάγκη ψευδώνυμα
Για το παιδί μου να γίνω οικογένεια
Μια έννοια που ποτέ δεν γνώρισα
Κοίτα παιδί μου να γίνεις θα πω η αλλαγή που δεν μπόρεσα
Ζωή που μετριέται σε πράξεις και ας είναι κοινό για όλους το ίσον
Ξέρω τι θέλω να ζήσω κι αν σβήσω να κλείσω τα μάτια μου ως η αδυναμία σου
Τον Χρήστο να πει πως την έκανε πάλι
Και πάλι θα τον συγχωρήσω
Γιατί έτσι είναι οι σχέσεις των φίλων
Κι ήταν τιμή μου που είχα την φιλιά σου
Με άσπρα μαλλιά την γυναίκα μου, να λέει ποιο χάραμα έχει άρωμα δίχως εκείνον
Ποιο μαξιλάρι αμοίραστο γίνεται κι έμπνευση ονείρων
"Έτσι είναι αυτά. Κι η ζωή προχωρά..." θα της πουν τα εγγόνια της
Μα όσο θα λέν' την ζωή αλυσίδα θυμίζω οι ανθρώποι μας παίζουν τον ρόλο των κρίκων
Ο γιος μου να πει πως απέτυχα
Μα το ταξίδι μου να το θυμάται ως ντόμπρο και τίμιο
Για να αποσπάσω έστω ένα της γέλιο, να κάνω χιλιάδες φορές τον ηλίθιο
Στην κόρη μου θέλω ως πατέρας να γίνω το πιο όμορφο ενθύμιο
Γιατί ότι μεγάλωσε στην μοναξιά του, στο τέλος πεθαίνει ως αγρίμι, κυρ-Θύμιο
Κάνουμε ευχές όσο αστέρια απο πάνω μας αυτοκτονούν
Νιώθω πως μας κλέψανε τόσα
Που κι όλα να τα 'παιρνα πίσω διπλά δεν αρκούν
Καμιά συννεφιά μην σκιάζει τα μάτια σου όπου κι αν κοιτούν
Φτιάξ' τον ουρανό σου καρδιά μου και σίγουρη να 'σαι τα αστέρια στο τέλος πάντα θα φανούν
Παιδιά που φοβούνται για το αύριο
Με το "για πάντα" που λεν' τί εννοούν
Σφιχτά την κρατά μα φοβάται πως μια μέρα θα ξεχαστούν
Μα γίναν γονείς που ανταλλάσσουν αγάπη
Για αυτή μιλάν' στα δικά τους παιδιά κάθε βράδυ, σαν παραμύθι ώσπου να κοιμηθούν
Κάνουμε ευχές όσο αστέρια απο πάνω μας αυτοκτονούν
Νιώθω πως μας κλέψανε τόσα
Που κι όλα να τα 'παιρνα πίσω διπλά δεν αρκούν
Καμιά συννεφιά μην σκιάζει τα μάτια σου όπου κι αν κοιτούν
Φτιάξ' τον ουρανό σου καρδιά μου και σίγουρη να 'σαι τα αστέρια στο τέλος πάντα θα φανούν

[timven]

Είναι σημαντικό να υπάρχουν ακόμα κάποιοι που να κρατούν καθαρά τα μηνύματα της rap.

[MaurosAmnosOfficial]

Σε ευχαριστούμε Θωμά, μέσα από τους στίχους αυτούς ξέρω πια πως η αδυναμία που σου είχα σε αυτή την μουσική διαδρομή ήταν πάντα ακριβώς αυτό που άξιζες ως παιδί και ως δημιουργός. Σου εύχομαι τα καλύτερα, σήμερα μου έφτιαξες τη μέρα!

[kostalaza]

Να πεις του γιου σου πάντα με χέρια ποτέ με μαχαίρια...🖤🖤🖤🖤🖤🖤

[.manu]

Μαζί με τον βρώμικο νότο, τον detro και τους ψυχοδραμα θα μάθω στα παιδιά μου και το σκιάχτρο, τον αντιγνωμο και όλο το background ❤

[paralogomualo]

"...Να πεις στο παιδί σου να ακούσει τον Βρώμικο Νότο, τον Detro, να ακούσει Ψυχόδραμα.
Πες πόσο κατακριτέο ήταν το ραπ τότε, εκείνα τα χρόνια, για αυτό είχαν ανάγκη ψευδώνυμα.
Για το παιδί μου να γίνω οικογένεια. Μια έννοια που ποτέ δεν γνώρισα.
Κοίτα παιδί μου να γίνεις -θα πω- η αλλαγή που δεν μπόρεσα..."

Δε πεφτει η τριχα με τιποτα

[elenaaaparisii]

τίποτα δεν γυρίζει πίσω
τα πράγματα πρέπει να τα φροντίζεις την ώρα που συμβαίνουν
τα παιδιά όταν μεγαλώνουν
τα όνειρα όταν παίρνουν σάρκα και οστά
την ιστορία μας την γράφουμε μόνοι μας κάθε μέρα
με τις μικρές και τις μεγάλες μας επιλογές
και δεν τελειώνει
παρά μόνο όταν φύγουμε από την ζωή

[oikonom]

στην σημερινή μου βόλτα σε κάποια θέα της Αθήνας βλέποντας τα φώτα της
και συζητώντας με μια φίλη μου τα καλά και τα δεινά της ζωής μου και της δίκης της
ανοίγω στα κλεφτά το τηλέφωνο μου να δω την ώρα και βλέπω την ειδοποίηση του κομματιού αυτού με χαμόγελο στα χείλη και να με ρωτάει η φίλη, «τι έγινε γιατί γελάς»

ήξερα πως όταν επιστρέψω σπίτι μου θα βάλω τα ακουστικά μου να ακούσω το αριστούργημα σου Θωμά.

[Kapaippus]

Μεγαλώνεις και γίνεσαι όλο και πιο σοφός! Ότι και να γράφεις από δω και πέρα, για όσους σε ακούμε, θεωρώ πως έχουμε ήδη ολοκληρωθεί 🙏🏻

[unknownkostas]

"Τον Χρήστο να πει πως την έκανε πάλι. Και πάλι θα τον συγχωρήσω, γιατί έτσι είναι οι σχέσεις των φίλων. Κι ήτανε τιμή που είχα την φιλία σου"
Τόσα χρόνια εδώ και γίναμε τόσοι.. ευχαριστούμε για όλα αλάνια!

[ΒασιλικήΝαΐς]

Τι Τι άγγιγμα ψυχής ήταν αυτό. Φιλεεεε δεν σταματάνε τα δάκρυα.

[leukosaraphs]

Να σαι καλά Λεβέντη μου για ολα τα δύσκολα βράδια αυτα τα 7 χρόνια..

[DeadMan_]

Το καλύτερο δώρο για να μας συντροφεύει στη νέα χρονιά...

[butterflyeffect]

να πεις στο παιδί σου να ακούσει τον Βρώμικο Νότο, τον Detro, να ακούσει Ψυχόδραμα, πες πόσο κατακριτέο ήταν το Ραπ τότε εκείνα τα χρόνια, γι αυτό είχαν ανάγκη τα ψευδώνυμα 🖤

[ΜυρτώΓληγόρη]

αυτή η οικογένεια θα έχει παρών πατέρα! ... όλη η υποστήριξη μας είναι δική σας!..

[Rap.Finest_Official]

Να πεις πως η κρίση είναι εδώ και δεν πέρασε, όσο η Πατησίων διασχίζει φαβέλες...
Να πεις στο παιδί σου να ακούσει τον Βρώμικο Νότο, τον Detro, να ακούσει Ψυχόδραμα.
Πες πόσο κατακριτέο ήταν το ραπ τότε, εκείνα τα χρόνια, για αυτό είχαν ανάγκη ψευδώνυμα...