filmov
tv
03.Ουδέν Κρυπτόν - Σκιάχτρο

Показать описание
Σκιάχτρο - Circle 99
2017-2018
Beatmaking, Σύνθεση, Προγραμματισμός & Επιμέλεια ήχου: Ίθυ
Artwork: Jola 8|8
Παραγωγή: Background
Στίχοι:
Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο…
Θα δείξει ο χρόνος λένε μα καιρό απ’ το ίδιο σημείο χαζεύω ένα αχανές τοπίο
είπα πώς τι διάολο, κάπου και εγώ θα ανήκω. Έτσι και αλλιώς η κόλαση στο μυαλό καθενός είναι για δύο…
Όλα κρατάν για λίγο κι υπό της μοναξιάς το μοτίβο, αν δεν άλλαξες, το πρόβλημα παρέμεινε ίδιο.
Κοιτάς το δέντρο, όχι το δάσος, αφού φοβάσαι το λύκο που γυρνά στις περιοχές αυτές.
Μου λες…σιχαίνεσαι το φαίνεσθε μα ποιος κοιτά πέρα απ’ το προφανές;
Δεν με κρατά πίσω το χθες μα αλήθεια θα ‘θελα να ζήσω κάτι απ’ τις νύχτες αυτές,
που με κοίταζες λέγοντας «θα ‘μαι για πάντα εδώ αρκεί να το θες»,
με διαφορά πως δεν υπάρχει πια το παιδί το αφελές, μονάχα ουλές…
Ξέχνα τις ευχές για απόψε και «αστέρι που σβήνει» πες.
Λεχώνα η σιωπή και εμείς προς αυτήν Οιδίποδες.
Εγώ και οι 3 πτυχές μου, όμως ποτέ καμιά όπως θα ήθελες…
Δεν αγαπώ τίποτα επίτηδες. Οι ηλίθιες λογικές μου φτιάξαν άσχημες συνήθειες και η πιο κακή πως όλες τις συνήθισες…
Νύχτες ανήσυχες είδες πως για να σου γυρίσει λίγο θες…Και εγώ χλωμός μπρος στην εξώπορτα να με χαζεύουν γείτονες αμήχανα.
Αφανείς ήρωες του σήμερα στερήθηκαν πολλά μα δεν νικήθηκαν, εύκολο να λυγίσεις μα ευκολότερο να πεις πως οι άλλοι λύγισαν.
Λίγοι σαν Θωμά με έμαθαν αφού αληθινά εμένα δεν σύστησα…
Πόσες φορές μαλάκας πιάστηκα?! για αυτό ανοίγομαι δύσκολα πια.
Αναρωτιέμαι βράδια τα κρεβάτια όταν πλαγιάζουμε ή όταν λείπουμε τελικά είναι πιο άδεια;
Αν νιώσεις πλήρης έχε νου στους τρανταγμούς αφού ευκολότερα από τα άδεια, χύνονται ποτήρια ασφυκτικά γεμάτα. Σφιχτά κράτα με, μου λες «για πάντα αγάπα με»…
Και εγώ αμήχανος που ο διπλανός ξέρει ακριβώς τι θα ‘κανε στη θέση μου…
«Αν σου την κάνω μια, ντροπή μου. Αν σου την κάνω δυο, ντροπή σου» είναι στα μέρη μου.
Με δένουν πιστά στην αγέλη μου ανεξήγητοι δεσμοί, νιώσαμε αδύναμοι την αμήχανη εκείνη στιγμή που έπεσαν στις καρδιές μας εκατοντάδες λήθαργοι…
Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο σου ‘πα απ’ την αρχή, αργεί το πρώτο φως του ξημερώματος μα αρκεί να ‘ρθει…
Κάποτε μας τρόμαζε τόσο η μοναξιά τώρα μας φοβίζει η συνύπαρξη;!
2017-2018
Beatmaking, Σύνθεση, Προγραμματισμός & Επιμέλεια ήχου: Ίθυ
Artwork: Jola 8|8
Παραγωγή: Background
Στίχοι:
Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο…
Θα δείξει ο χρόνος λένε μα καιρό απ’ το ίδιο σημείο χαζεύω ένα αχανές τοπίο
είπα πώς τι διάολο, κάπου και εγώ θα ανήκω. Έτσι και αλλιώς η κόλαση στο μυαλό καθενός είναι για δύο…
Όλα κρατάν για λίγο κι υπό της μοναξιάς το μοτίβο, αν δεν άλλαξες, το πρόβλημα παρέμεινε ίδιο.
Κοιτάς το δέντρο, όχι το δάσος, αφού φοβάσαι το λύκο που γυρνά στις περιοχές αυτές.
Μου λες…σιχαίνεσαι το φαίνεσθε μα ποιος κοιτά πέρα απ’ το προφανές;
Δεν με κρατά πίσω το χθες μα αλήθεια θα ‘θελα να ζήσω κάτι απ’ τις νύχτες αυτές,
που με κοίταζες λέγοντας «θα ‘μαι για πάντα εδώ αρκεί να το θες»,
με διαφορά πως δεν υπάρχει πια το παιδί το αφελές, μονάχα ουλές…
Ξέχνα τις ευχές για απόψε και «αστέρι που σβήνει» πες.
Λεχώνα η σιωπή και εμείς προς αυτήν Οιδίποδες.
Εγώ και οι 3 πτυχές μου, όμως ποτέ καμιά όπως θα ήθελες…
Δεν αγαπώ τίποτα επίτηδες. Οι ηλίθιες λογικές μου φτιάξαν άσχημες συνήθειες και η πιο κακή πως όλες τις συνήθισες…
Νύχτες ανήσυχες είδες πως για να σου γυρίσει λίγο θες…Και εγώ χλωμός μπρος στην εξώπορτα να με χαζεύουν γείτονες αμήχανα.
Αφανείς ήρωες του σήμερα στερήθηκαν πολλά μα δεν νικήθηκαν, εύκολο να λυγίσεις μα ευκολότερο να πεις πως οι άλλοι λύγισαν.
Λίγοι σαν Θωμά με έμαθαν αφού αληθινά εμένα δεν σύστησα…
Πόσες φορές μαλάκας πιάστηκα?! για αυτό ανοίγομαι δύσκολα πια.
Αναρωτιέμαι βράδια τα κρεβάτια όταν πλαγιάζουμε ή όταν λείπουμε τελικά είναι πιο άδεια;
Αν νιώσεις πλήρης έχε νου στους τρανταγμούς αφού ευκολότερα από τα άδεια, χύνονται ποτήρια ασφυκτικά γεμάτα. Σφιχτά κράτα με, μου λες «για πάντα αγάπα με»…
Και εγώ αμήχανος που ο διπλανός ξέρει ακριβώς τι θα ‘κανε στη θέση μου…
«Αν σου την κάνω μια, ντροπή μου. Αν σου την κάνω δυο, ντροπή σου» είναι στα μέρη μου.
Με δένουν πιστά στην αγέλη μου ανεξήγητοι δεσμοί, νιώσαμε αδύναμοι την αμήχανη εκείνη στιγμή που έπεσαν στις καρδιές μας εκατοντάδες λήθαργοι…
Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο σου ‘πα απ’ την αρχή, αργεί το πρώτο φως του ξημερώματος μα αρκεί να ‘ρθει…
Κάποτε μας τρόμαζε τόσο η μοναξιά τώρα μας φοβίζει η συνύπαρξη;!
Комментарии