Sunset 28 - Beseech (Türkçe Çeviri)

Klas'ın Jennifer'e ettiği gibi bana da bu şarkıyı ithaf eden Epona... Benden de size gelsin, sizden de umarım bunu duymaya ihtiyacı olanlara ulaşır. (not: sanırım bir yanlış anlaşılma olmuş... öylesine atmış, ihtiyacım olduğundan falan değil. olsun bana yine de iyi geldi.)

Bu aralar fazla çeviri yapsam da aslında burası bir günlük ve ben de atladığım günleri doldurmaya çalışıyormuş gibi hissediyorum. Hedefim için çok çabalıyorum bu ara ama kendime olan inancımı sürdürmem gerek çünkü bana inananlar yok gibi duruyor. Zor. Yaptığım şeyin büyüklüğünü ve riskini çok iyi biliyorum, şu an bir kumar oynuyorum belki de. Ama Run Lola Run'da olduğu gibi belki de çığlığım, bir şeylerin yoluna girmesine sebep olur. İzlemediyseniz çok güzel filmdir, öneririm. Bugün Yusuf Atılgan'ın Aylak Adam'ına başladım, ayrıca da Bir Otostopçunun Galaksi Rehberi'ni okumaktayım. İkisi de sürükleyici ilerliyor, Aylak Adam yarına falan biter ama diğeri 800 sayfa civarı olduğundan (tüm serisi) sindirerek okuyorum. Müzik ve şarkıya gelirsek ise... Yeni bir grup keşfettim Duskmourn, Apartmanlar-Son Rüya, Resistance-Muse, 1996-Hazel ve Simply Falling-lyeoka. Aklıma bunlar geldi. Dizi ise Fringe, bilim kurgu ile karışık polisiye dizileri favorimdir, seviyorsanız mutlaka izleyin. Kendime dün kokulu mum aldım, çok pahalı oluyor genelde bulamıyordum doğru düzgün. Muzlu lavantalı kek ve çikolata parçacıklı kurabiye yapacağım için esmer şeker almıştım ancak beyaz şekerden hiçbir farkı olmadığını öğrendim ve sırf rengi için ekstra para ödemiş oldum. Bu bilgiyi benim gibi bilmeyenler varsa lütfen yayın, çok üzüldüm ahahdjfjd. Genel olarak böyle işte, görüşürüz!

[qqq]

bi türlü kendimi bir yere ait hissedemiyorum. bu beni çok yoruyor. uzun zamandır yakın diyebileceğim ilişki yaşamadım arkadaşlık anlamında da. ve sürekli yalnız hissetmem de galiba beni kimseye tahammül edememe yol açtı. insanlarla konuşuyorum ama bir türlü o elektriği alamıyorum. kendimi sevdiğimi de söyleyemem. biliyorum ilk önce kendi içimden başlamalıyım ama çok yoruldum. sadece yanımda duracak beni gerçekten seven biri olsun, insanlar beni çok yoruyor. neden böyleyim. tekrardan kırılmaktan korkuyorum herhalde. tam diyorum şimdi olucak güzel bir ilişkin olucak sonunda biriyle. belkide ben karşımda ki kişiden çok şey bekliyorumdur. ve bu kadar biri beni sevsin diye söylenirken beni seven insanları sevmiyorum sırf beni beğendiği için konuşuyor gibi geliyor.. şimdi o kişi benim yüzüme bakmadığı için onunla konuşmak istiyorum. bu da sevgisiz büyüdüğüm benimle ilgilenilmediği için olabilir. olmuyorsa olmasın zorlama diyorum kendime ama bir yerden sonra çıldıracak gibi hissediyorum. daha okul açılalı 3 gün olucak ve ben hala aynı durumdayım. evde kendim daha iyiydim lakin evde sadece olmuyor arada sosyalleşe bileceğim bir yer olması gerek aslında onu nasıl çözüceğimi biliyorum. o kadar saçma geliyor ki okuldaki "insanların" konuştukları şeyler ya bende sorun var. _artık öyle hissetmeye başladım_ . baya içimi döktüm gören olmaz zaten sadece ilerdeki kendime not olsun.
sep.14/22