Majör Depresyon Hakkında Dile Getirilmeyenler

preview_player
Показать описание
Uzun yıllardır majör depresyon hastası olan birisi, insanların bu rahatsızlığa bakış açısını tartışırken kendi deneyimlerini de anlatıyor.

Haklı-haksız yoktur; olsa da bilinemez, bilinse de anlatılamaz. Anlatılsa da bu kadar olur.

Sunucu: Deren Demirel

--
UYARI: Bu video fikir verme amacı taşır. Yer alan tüm içerik tecrübeye dayalı bilgilendirici niteliktedir; uzman hekim tanı, teşhis ve tedavilerine bir alternatif değildir.
--

--
Рекомендации по теме
Комментарии
Автор

Bir de lütfen bu tanıya sahip olmayan ve popüler kültürden dolayı, bir şekilde bu tip rahatsızlıkları havalı görerek bu rahatsızlıkların rolüne girmeyin. Çünkü bu insanlar yüzünden, gerçekten bu rahatsızlıklara sahip olan insanlar basitleştiriliyor, herkeste olan normal bir şey olduğu sanılıyor. Sizin yaptığınız bir rol olsa da yanınızdaki gerçek mental sorunları olan insanlar, size destek olacağım derken daha da batıyor olabilir. Lütfen olduğunuz gibi olun. Bunlar asla havalı görülmesi gereken şeyler değil.

slaybalc
Автор

Ağlamamak için bazen kameraya bile bakmaman.. sesinin sürekli titremesi.. deren seni seviyoruz iyi ki varsın💗

zeynepulkudincer
Автор

22 yaşındayım. 3 ay önce depresyon ve OKB tanısı aldım. İkisi birlikte gerçekten o kadar ağır ki. Bazı günler OKB yüzünden, depresyonda olmadığımı sadece ilgi çekmek için böyle bir şeyi uydurduğumu ve doktorları manipüle ettiğimi bile düşünüyorum. Her gün uyandığımda kendimi tekrardan "Hastasın, kendine inan, şefkatli ol." diye sayıklarken buluyorum. Yıllardır içimde inanılmaz yoğun bir boşluk hissi ve umutsuzluk vardı ama hep devam ettim. Herkes hissediyor sanıyordum çünkü dışarı çıktığımda kimsenin "Depresyondayım, kötüyüm" dediğini görmedim. Bu kadar yaygın olan bir hastalığı, gizlemek ve her şey güzelmiş gibi davranmak çevremize de çok zarar veriyor. Zamanında birinden depresyonun üzüntülü bir şekilde nutella kaşıklamak olmadığını görseydim yıllarca tek başıma savaş vermek zorunda kalmazdım. O yüzden bu dönem tüm hocalarıma yazıp vize ödevlerinde ek süre istedim. "Hocam ben depresyon ve OKB tanısı aldım, hayata zor tutunuyorum. Bana yardım edin lütfen" Bu iki cümlenin yarattığı etki beni o kadar hayata bağladı ki. Bir hocamın yönlendirmesi sayesinde üniversite hastanesinin psikoloji bölümünden 2 aydır terapi alıyorum. Sınıf grubuna aynı iki cümleyi yazdığımda gerçekte yüzünü görmediğim insanlar bana bir sürü ders notu attı. Aralarında numara yaptığımı ve kolaya kaçtığımı düşünenler de oldu ama umrumda değil. Ben hastayım ve benim yardıma ihtiyacım var. Güzel kalpli insanlar olduğu sürece de yardım hep var. Kolumuz kırılsa çekinmeden söyleyebiliriz, kronik baş ağrımız olsa da. Mental rahatsızlıklar daha fazla değilse bile en az fiziksel rahatsızlıklar kadar acı verici.
Video için çok teşekkür ederim!

Merve-fuvq
Автор

zamanında majör depresyon tanısı almıştım. o zamanlar depresyon ve olumsuz düşünceler dışında yanımda kimse yoktu :)

iiremerii
Автор

Aile hekimi uygulaması gibi aile psikoloğu olsa keşke sağlık ocaklarında ne güzel olurdu.

translatorcandidate
Автор

O yorgan altı betimlemesiyle zamanında bunu yaşamış biri olarak iliklerime kadar o anılara geri döndüm. Yaşayanlar anlar ancak. Yalnız değilsiniz. Çok değerlisiniz, umarım bu zor günleri çook geride bırakırsınız. Gözümde öyle saygı duyulası, öyle imrenilesi ve takdir edilesi bir yerdesiniz ki birilerinin takdir ya da tebriğini dile getirmesine ihtiyacınız nasıl olur diye düşündüm. Çok özel ve harikasınız. Sevgiler..

gercektenmuq
Автор

sesinin titrediği her noktada hepimizin kırılmışlığının izi var...

Bengiswho
Автор

seriyi aşırı beğendim.ve izlerken gözlerim doldu. önceden de araştırmıştım majör depresyonu. terapi almak çok isterim. ama malesef ailemi ikna edemiyorum. bir kere söylemeyi denedim. babam gülüp ben seni dinlerim diye şakalaştı. sonra da para sorun falan dedi.19 yaşındayım üni sınavına hazırlanıyorum ve beni fazlasıyla etkiliyor gerçekten herkese kolay gelen şeyler bana ölüm gibi geliyor. bu videoyla bile daha iyi anladım beni ne kadar etkilediğini ama sadece anlamakla kalabileceğim galiba.

bsieksikolanhafzabagsklg
Автор

Beden algısı bozukluğu hakkında da bir video gelebilir mi? Toplumdaki insanların bu kişilere yaklaşımı ve karşısındaki kişinin böyle bir rahatsızlığa sahip olabileceğini düşünmeden o kişinin bedeni hakkında konuşma haddine sahip olan insanlar okkalı bir cevap hak ediyor artık.

pinkpanda
Автор

UMUTSUZ OLAN VE HASTA HİSSEDEN ARKADAŞIM... BİR HASTA VE AYNI ZAMANDA BİR HEKİM OLARAK TECRÜBELERİMİ SENİN İÇİN PAYLAŞTIM. YALNIZ DEĞİLSİN...
Çocukluğumdan beri İrritabl barsak sendromu ve çeşitli psikiyatrik rahatsızlıklarla maalesef içli dışlı olmak zorunda kalan birisiyim. İlk şikayetlerimin başlamasından 10 yıl sonra tanı alabildim. Hayatımın bazı dönemlerinde anksiyete bozukluğu ve depresyon rahatsızlıklarım o dereceye ulaştı ki ciddi anlamda özbakımım düştü. 50 kilo olduğum zamanları hatırlıyorum. Sürekli üşüyen, hareket etmeyen, her sabah karın ağrısıyla uyanan, aylarca süren bulantı ve karın ağrıları olan, sürekli ishal ve kabızlıkla mücadele eden, yemek yemesi ve tuvalete çıkması bile çok zor olan bir insandan kendimden bahsediyorum. İlk şiddetli atağımı lisede ateşli bir hastalıktan sonra geçirdim, onun sonrasında ciddi anlamda sağlığımı kaybettim. Malnütrisyon, depresyon, aşırı kaygı ve intihar düşünceleri... Uzunca bir süre çevremdeki insanlardan da yardım bekledim. Ailem de dahil maalesef beni anlayan kimse olmadı. Bu süreçte kendimle çok başbaşa kaldım ki hiç tavsiye etmiyorum. Kendimle başbaşa kaldığım zamanda atlatabilme yolunda adımlar attım ama çok tehlikeli bi süreçti ve başka bir insan olsa intihar edebilirdi diye düşünüyorum. Benim yaşadığım dereceye gelirse hiç vakit kaybetmeden ve kim ne der diye düşünmeden doğrudan bir psikiyatriste görünün lütfen. Benim ilk hastaneye gitme öyküm rahatsızlıklarımın en zirvede olduğu bi dönemde şiddetli nefes darlığı sonrasındaydı. Sonraki gün hiç vakit kaybetmeden ailemle doktora gittim, tüberküloz ve böbrek yetmezliği de dahil olmak üzere birçok hastalık açısından değerlendirildim. En sonunda psikiyatriye yönlendirildim ama gerek ailemin gerek kendimin yanlış bakış açılarından dolayı gitmedim, kaçındım ki bu da büyük bi hataydı ve çektiğim acının daha uzun sürmesine yol açtı. Birkaç yıl içinde kendiliğinden düzelme eğilimine girdi, en azından hayatımı eskisi kadar etkilemiyordu. Bu süreçte sınavlara hazırlanıp üniversiteyi kazandım ve sonrasında bir hekim oldum. Üniversite yıllarımda da şikayetlerim devam ediyordu. Zaman zaman kaygım o kadar şiddetli oluyordu ki olmayan sesler bile duyabiliyordum. Aşırı öfke sorunu ve şiddetli depresyon da cabası. Kendime zarar verme davranışlarım da olmasına rağmen ve psikiyatristin bana fayda sağlayacağını bilmeme ve bunun zorunlu olduğunu bilmeme rağmen yine de kaçınıyordum. Bu da çok büyük bir hata lütfen yapmayın. Sonuçları ne olursa olsun bir uzman desteği alın! Destek almadığınızda başınıza geleceklerden daha kötü olamaz. Yine dibe vurduğum bi dönemde bir arkadaşımın zoruyla istemeye istemeye de olsa psikiyatriste gittim. İlaç tedavisine başladım. Bir buçuk yıl boyunca tedavi aldım. Ciddi anlamda faydasını gördüm. Sonrasında psikiyatristime danışmadan, şikayetlerimin azalmasından dolayı tedaviyi azaltarak kestim. Tedavisiz kaldığım süre 2 ay civarıydı. O arada başıma gelmeyen kalmadı. Sosyal ve ailevi sorunların yanında, şikayetlerim de tedaviyi danışmadan kesmemden dolayı fazlasıyla geri geldi. Yine benzer sağlık sorunlarıyla beraber, Akatizi denilen ve kimsenin yaşamaması gereken korkunç bir durumu sıklıkta tecrübe ettim. Bilmeyenler için akatizi öyle bir rahatsızlık hissidir ki kendi vücudunuzun içine sığamazsınız, patlayıp dışarı fırlamak istersiniz, sürekli sağa sola hareket etmek istersiniz, öyle korkunç ve rahatsızlık verici bir histir. Bu durumu 2 3 hafta kadar tecrübe ettikten sonra yine bir psikiyatriste gittim. Tekrardan yüksek yoğunluklu bir tedaviye başladık ve bu sefer belirli aralıklara psikoterapi de aldım. Şu an hala tedavime devam etmekteyim. Hayatımı işlevsel bi şekilde devam ettirmemi uzmanlara borçluyum. Sizin de lütfen sorunlarınız varsa bir uzmana başvurmaktan asla çekinmeyin. Onlar size yardımcı olabilmek için bekliyorlar. Saçma sapan insanlara değil bilime kulak verin. Psikiyatrik hastalıklar ayıp, günah, kötü, tü kaka, cin musallatı vs. değildir. Bazılarımızın nasıl fıstığa, yumurtaya alerjisi varsa ya da nası yirmilik dişleri sorun çıkarıyorsa ya da nasıl saman nezlesi varsa onun gibi bir şey. Yardım almaktan çekinmeyin. Her beden ve her zihin farklıdır. Bilimsel ve tıbbi anlamda geçerli, GERÇEK bir yardım almaktan çekinmeyin.
Buraya kadar okuduysan teşekkür ederim. Lütfen umudunu kaybetme. İnsan çabasının çözemeyeceği çok az şey var ve dışarıda kesinlikle senin sorunlarına çözüm olabilecek bir şeyler var. Kendine yardım et!

lifehasnothingtodowithreal
Автор

bu video için çok teşekkürler YapımBöyle Film. farklı konularda biraz daha bilinçlenmemi sağladığınız ve her daim pek çok insanın yanında olmaya çalıştığınız için de teşekkürler. iyi ki varsınız!

aromillan
Автор

şu an 20 yaşındayım, ortaokula giderken kendine zarar verme, herkesten ve her şeyden nefret duyma, intihar düşüncelerinin eşlik ettiği ağır bi depresyon dönemi geçirmiştim. Her şeyden uzaklaşabildiğim bir vakit bi anda gülümsediğimi fark etmemle havalara uçmuş ve sonunda tekrar gülebildiğim için mutluluktan ağlamıştım. Yıllar boyu o dönemin izlerini hem fiziksel hem ruhsal taşımaya devam ettim. O ağır dönemden çıkmıştım fakat kurtulamamıştım. Sonradan kendime daha çok değer vermeye ve kendimi daha iyi etmenin yollarını aramaya başladım ve benim için çok zor şeyleri başardım. Fakat değişmeyen pek çok şey oldu ve ben hep aynı şeyleri yaşamaktan yoruldum. Son zamanlarda yeniden o kötü düşüncelere boğuluyordum. Yardım almayı düşündüm fakat geri çekildim. Yine moralim bozuk bir şekilde bilgisayarımı açmışken bu videoya denk gelmek bir nebze de olsa iyi hissettirdi. Ve videoda çok tatlıydın <3 keşke herkes daha anlayışlı ve daha bilinçli olsa

denizkara
Автор

Deren.. Öyle anlamlı öyle özel ve öyle kıymetli ki bu video benim için. Videoyu görmeden dakikalar önce yaklaşık 1.5 saat süren bir kriz (ağlama krizi, sinir krizi, panik atak nedir bilmiyorum tam olarak) geçirdim. Kendimi yeni yeni sakinleştirebildiğim dakikalarda bildirimi fark ettim. Henüz bir teşhis konulmadı. Bir yardım almaya başlamadım. Ancak izlediğim, dinlediğim şeyler tam olarak beni anlatıyor. Kendi kendine de teşhis koymak doğru değildir elbet ama. Belki de hastalığım budur diye bir pencere açıldı en azından kafamda. Konu, insan, statü, yaş, din, dil, ırk, cinsiyet vs fark etmeksizin bu kadar anlayışlı bu kadar sevgi dolu bu kadar kalbi açık olduğun için çok minnettarım. Çok teşekkür ederim. İyi ki varsın.

yazgulaktunc
Автор

''Just because someone can carry it, it doesn't mean that its not heavy''

melek
Автор

4 senedir majör depresyon tedavisi görüyorum, daha doğrusu görmeye çalışıyorum ekonomik sebeplerden ötürü. izlerken gözlerim doldu. ailemi kötü olduğuma ikna etmek ve terapiye başlamak bile o kadar zordu ki. hafife alınacak bir şey değil. eğer acınızın farkındaysanız lütfen ve lütfen bunu ertelemeyin, kendinizi ve duygularınızı örselemeyin siz de. sağlıklı bir yaşam, sağlıklı ilişkiler hepimizin hakkı. kendinize dikkat edin.

tantrumtape
Автор

sosyal fobi ve sosyal anksiyete vb rahatsızlıklar için de bilgilendirici seriler gelsin lütfen

welat
Автор

Sosyal fobi ile ilgili gelirse de güzel olur bence ☺️

yksyolcusu
Автор

farkındalık yaratma amacınız ve bunun için gösterdiğiniz çaba için sizi bir psikoloji bölümü 3. sınıf öğrencisi olarak tebrik ediyorum. bu tarz konular üzerinde konuşulurken yüksek hassasiyete ihtiyaç duyar, bunun için çabaladığınız da dışardan bakılınca anlaşılıyor gerçekten. yine de psikolojik rahatsızlıklardan bir engel veya dezavantaj gibi bahsetmek, sizde olmasa bile diğer tanı almış bireylerin kendilerini eksik hissetmesine ve kendilerini etiketlemelerine neden olabilir. etiketleme/etiketlenme ise psikolojik tedaviler önündeki en büyük engel olarak geçer. bu saydığım nedenlerden dolayı var olan hassasiyetinizi biraz daha artırmanızı rica ediyorum. tanı almış olduklarınız da dahil olmak üzere psikolojik rahatsızlıklardan bahsetmeye yönelik başlattığınız bu cesur çalışma için tekrar kutluyorum ve bunun sizin için olan zorluğunu görüyorum. umarım ihtiyacı olan insanlara ulaşan ve onlara iyi gelen bir video serisi olur. kolay gelsin ybf <3

ze-de
Автор

Mental sorunlarım açısından anlaşılmadığım bir ortamda büyüdüm, bu durum çoğu zaman gülünç durumlara indirgenip dalga konusu bile oluyordu. Fakat seni dinlerken olsa anlaşıldığımı ve kabul edildiğimi hissettim Deren, çok teşekkür ederim.

zeynepdiyapoglu
Автор

derenin bahsettiği oha mutlu olabiliyorum deyip mutluluğu 2 kat hissetme durumu çok doğru daha dün yaşadım ve bir an dedim ki ya bir anda kaybolursa. rüzgarlı havada elinde kum tutmak gibi bir şeydi ama ben yine de mutlu olduğum her saniyeye deli gibi değer verdim

bsieksikolanhafzabagsklg