Λόγος Γένεσις - Παράγραφος

Показать описание

06.Παράγραφος
Στίχοι/Ερμηνεία: Βαρόνος, Κέλευθος, Ιθύνων Νους, Σκιάχτρο
Φωνητικά: Κατερίνα Παράσχου
Δειγματοληψία/Σύνθεση/Beatmaking: Scenario
Εικαστικά/Artwork: Κωνσταντίνα Ρίστα

-Λόγος Γένεσις 2016-

Рекомендации по теме

Комментарии

Κελευθος:
αυτο που ενιωθα για σενα ηταν αγαπη
αγαπη μου για σενα θαναι το κομματι
χιλια κομματια να γινω, να γινω σταχτη
μα δε θα λιωσει ο παγος μαυτη την παχνη
κιαμα πεθανω μοναχος μεσα στο κρυο
μεσα απαυτο το κομματι θα λεω αντιο
παιρνω εγω την ευθυνη και για τους δυο
και τωρα απτον ουρανο θα κοιτω τ'αδειο μου δοχειο
και θα νοσταλγω ρε ματια μου
τις ομορφες στιγμες εσενα και τα φιλαρακια μου
εσενα κιοσους μαγαπησανε
μεσενα κιοσους αγαπησα μαζι ή κατι χτισαμε
εχεις δικιο πως δε ζεις σενα κλουβι κιαναζητας
θελω ελευθερη να ανοιγεις τα φτερα σου να πετας
ξεχασε με εγω θα σε θυμαμαι για μας
οταν κοιμαμαι, προσευχομαι για να μην πονας
μη το ξεχνας, παντα να μου χαμογελας
κιοταν δυσκολα θαρθουνε μαυτο να τα πολεμας,
μην αναρωτιεσαι καν, για σενα γραφω παλι
γιατι ειδα κατι σεσενα που δε βλεπανε οι αλλοι
φταιω εγω, ο πονος φερνει θυμο που μου γαμαει το κεφαλι
κι οι δαιμονες μου χορευουν στο καρναβαλι
διχως να ξερω το κανω παλι
κι ειμαι ενα βημα μπροστα περα απτη ζαλη
αν ακουγες εστω για λιγο τι σουλεγα παλι
δε θα νοιαζοσουν για το τι λεγαν οι αλλοι

λπν

Μπορουμε το ταξιδι μας να ζησουμε απτην αρχη
τι μου συμβαινει και εχω συχαθει αυτο το σωμα ειναι στωρα
με τρομαζει μοναχα η ακοη
γιατι τα ματια και η αφη μου μουδιασαν κατω απτο χωμα
αν περασω το ερυθρο ποταμι μενα χερι το αλλο γραφει συνεχως για ισσοροπια
πισω το πληθως δαιμονων απτη πλατη συστυχια
μην χειροκροταω αμα φοβασε την ταινια εισαι ρηχη
ρηχη σουδωσε σημασια
το κλειδι μου σε ανοιγει
και ειναι φιδι που μοιαζει οπου διπλα στεκουν φιλοι
ετσι φιλοι μου ακριβως
καθε μονακριβο κομματι μου την πνηγη
οπως σβηνω εγω στην καφτρα του θεου καθε φορα ναρκομενος
ειμαστε αγκαθεια εν τελιος η απο εμας ξενος
νυχτησαμε με τα παθοι μας
συμφιλιομενοι με τα λαθοι που αντικρισαμε σε μας
ειναι τα μονα οπλα και δεν προσπερνας αλλιος σου σβηνω φωτα
γιατι ειμαι μπελας πολιορκοντας το νησι με την αληθεια εχω μυστηρια
κανεις φυγας δεν ειδε την ακτη της θαλασσας η το καραβι
καθως ανοιγω τα ματια μπορουμε

Αυτο που ενιωθα για σενα ηταν αγαπη
αγαπη μου για σενα θαναι το κομματι
χιλια κομματια να γινω, να γινω σταχτη
μα δε θα λιωσει ο παγος μαυτη την παχνη
κιαμα πεθανω μοναχος μεσα στο κρυο
μεσα απαυτο το κομματι θα λεω αντιο
παιρνω εγω την ευθυνη και για τους δυο
και τωρα απτον ουρανο θα κοιτω τ'αδειο μου δοχειο
και θα νοσταλγω ρε ματια μου
τις ομορφες στιγμες εσενα και τα φιλαρακια μου
εσενα κιοσους μαγαπησανε
μεσενα κιοσους αγαπησα μαζι ή κατι χτισαμε
εχεις δικιο πως δε ζεις σενα κλουβι κιαναζητας
θελω ελευθερη να ανοιγεις τα φτερα σου να πετας
ξεχασε με εγω θα σε θυμαμαι για μας
οταν κοιμαμαι, προσευχομαι για να μην πονας
μη το ξεχνας, παντα να μου χαμογελας
κιοταν δυσκολα θαρθουνε μαυτο να τα πολεμας,
μην αναρωτιεσαι καν, για σενα γραφω παλι
γιατι ειδα κατι σεσενα που δε βλεπανε οι αλλοι
φταιω εγω, ο πονος φερνει θυμο που μου γαμαει το κεφαλι
κι οι δαιμονες μου χορευουν στο καρναβαλι
διχως να ξερω το κανω παλι
κι ειμαι ενα βημα μπροστα περα απτη ζαλη
αν ακουγες εστω για λιγο τι σουλεγα παλι
δε θα νοιαζοσουν για το τι λεγαν οι αλλοι

Χαραματα ποτησαμε φωτια απο τη βαβελα μελανχολικα
και θα πληρωσεις ακριβα οτι με πουλησες φθηνα
σου ευχομαι να ζεις την ιδια στιγμη ξανα και ξανα
ξανα και ξανα οπως την εζησα
πικρα φιλια στα χοιλοι και στα σπλαχνα μου μια καταρα γλυκια
που αναπτησετε σιγα... σιγα σαν το ψεμα
μια κουβεντα μου σου επεσε βαρια και πλεον εμαθες να ζεις χωρις εμενα
εμαθα να ζω με τον κανεναν ναταν ολα δεδομενα και να δειχνανε τοσο ονειρεμενα
κρεμασμενα απτα μπαλκονια τα παιδια πουχουν της αυγης το βλεμμα στα κλεφτα
και να ζησουν οτι τους απομενη λιγο ευτυχισμενα
βηματα μεθυσμενα στου ποτηριου το πιθμενα
κοιταξε οσο περναεει ο καιρος να μοιαζεις πιο πολυ σε σενα
ειμαστε δυο μα μισοι που φτιανουν ενα εχουν
μοναχικες φωνες μεσα απο σπιτια ερημομενα
σαν διψασμενες καρδιες σε σωματα αφυδατομενα
η αρχη ειναι και το τερμα
κοιταξε οσο περναει ο καιρος να μοιαζεις πιο πολυ σε σενα

Μεσα στα ματια μας χιλιες σιωπες ατελειωτες
ζουμε την λαθος εκδοχη που ειτε επελεξα ειτε επελεξες δεν εχει σημασια οι λαθος μας επιλογες ηταν υπεροχες
δεν ηταν θεμα ποτε το τι εγραψα εγω μα μοναχα εσυ τι συμπερανες
κανε δυο ευχες και ελα να κανουμε πραξη χιλιαδες αλλες
οι μερες μου κενες απο αποψη κενου γεματες
αποτομα ξυπνο σοπας δε λες ηταν απλος εφιαλτης
συνολο σπασμενο σε μοναδες
με γελια ζωγραφισμενα πανω σε ανθρωπινες μασκες
ερχονται πιο κοντα σωματα ιδωνες και ανασες μα οι καρδιες δεκαδες μιλια μακρια
εξαλου μια στο εδειξε καποτε οχι καποιες
σουπα τα λογια ειναι ναρκες και η καθε λεξη πισω της συχνα κρυβει εννοιες αλλες
ολα ειναι κυκλος ξεκινας απο οπου τελειωσες
πηρες τις ακρες και ενωσες το νημα που συχνα στακα το τεντωνες
πλατωσα απο σενα κια ας μην εδωσες
τα ομορφα και οχι τα ασχημα εξαλου γεναν αναγκες
ημουν καλα η ετσι εβλεπες
οι παντες μπροστα κολυμπι λενε στα βαθια μονο θα μαθεις
μα ακομα ανασα βαρια παιρνω στις εκβολες ενοχες
δεν ξεπλυνα το χθες συγγνωμες ευκολες
ενος λεπτου σιγη περνω
γιατι η πιο μαυρη μας στιγμη θανε πολυ και θαμε ενα
κενες μου μερες περιμενοντας δυο στιγμες που θαταν εντονες
μεσα μας ζει το τερας λενε πως οι αιμονες μεσα μας γηναν ερωνες
και καινε μερα τη μερα οσα ενιωθες καιρο τωρα εσυ με καις οσο κανενας

ΛαμδαΓαμα

shroomguy

αυτό που ένιωθα για σένα ηταν αγάπη, αγάπη που για σενα θα'ναι το κομμάτι, χίλια κομμάτια να γινω, να γίνω στάχτη, μα δεν θα νιώσει ο πάγος με αυτήν την πάχνη, και αμα πεθάνω μοναχός μεσα στο κρύο, μεσα απο αυτο το κομμάτι θα λεω αντίο, παίρνω εγω την ευθύνη και για τους δύο και τώρα από τον ουρανό θα κοιτώ το άδειο μου δοχείο, και θα νοσταλγούνε μάτια μου, τις όμορφες στιγμές εσενα και τα φιλαράκια μου, εσενα και όσους με αγαπήσανε, με σενα και όσους αγάπησα μαζι κατι χτίσαμε. εχεις δίκιο κι όμως δεν ζεις σε ενα κλουβί και αναζητάς, θέλω ελεύθερη να ανοίγεις τα φτερά σου να πετάς. ξέχασε με εγω θα σε θυμάμαι για μας, οταν κοιμάμαι προσεύχομαι για να μην πονάς, μην το ξεχνάς, πάντα να μου χαμογελάς, και οταν δύσκολα θα ρθουνε με αυτο να τα πολεμάς, ..μην αναρωτιέσαι γιατι για σενα γράφω πάλι, γιατί είδα κάτι σε σενα που δεν βλέπανε οι άλλοι.

katerinadrosoy