σκίτσο & Ιθύνων Νους - Ποιός

Στίχοι/Ερμηνεία: σκίτσο, Ιθύνων Νους
Beatmaking/Προγραμματισμός: Scenario
Στίχοι:
*Σκίτσο*
Άντε πάλι να ξεδιαλυνεις το τοπίο, σκέφτομαι για την πάρτι μου δεν σκέφτομαι για 2.
Δύσκολο να σκαλίζεις τις πληγές που σταζουν πείο, μα πως να αφήσεις να υποθεί αυτό
το τελευταίο αντίο; Υπομονή μου είπες και ήταν η σπίθα να τα κάνω όλα πουτάνα τη
χειρότερη στιγμή που είχα διπλώσει στη γωνιά μου ιδρωμένος να μαζεύω τη χαρμάνα!
Άστα πλάνα μου να τα ξέρω καλύτερα από σένα. Όσο στα φίδια περπατάς μικραίνουν
οι πιθανότητες του να μη σε τσιμπήσει ούτε ένα...από τη γεννα μου αφορητος στο
άδικο που πλάσαρες για αλήθεια. Το κενό που κουβαλάμε συνήθως διανύει αποσταση
μυαλού με στήθια. Απ'τη συνήθεια τι δυνάμεις να πάρω; Να κοντρολάρω το κτήνος
φαντάζει όνειρο. Στο πιο απόμερο μέρος με είδα να χτίζομαι με το μυαλό μου βρώμικο.
Παραμέλησα τόσα μα πρώτα από όλα εμένα. Μες σε ένα κόσμο που τα μάτια του κρατά
ερμητικά δεμένα, δε με νανούρισε καμιά πουτάνα τύχη!
Δεν σε πλανεύει το μουρμούρισμα μα η κουνια που δε τρίζει.
Δεν σε μαγεύει το μάτι να είναι γεμάτο από χαρά σε μαγεύει όταν δακρύζει,πας καλα;;
Ποιο κενό σου θυμίζει να τα 'χεις όλα φτιαχτά; Σκούρα, πράσινα, διαλεχτά να σπάνε
φώτα απ'τα λευκά, να μη μασάς όσο ο κόσμος χάνεται στην ψυχεδέλεια!
Ρούφηξε απ'τον καθρέφτη κιμωλίες μπας και μπορέσεις τα δεις επιτέλους όλα πιο τέλεια.
Μήπως και φέρεις τον εαυτό σου στην εντέλεια...
Μήπως και φέρεις στον δίπλα σου τη συντελεια...

*Ιθύνων Νους*
Γιατί έχεις την εντύπωση πως είμαι εγώ; Πώς είμαι εγώ; Πόση με δώρο πικρό ένα μούδιασμα
παροδικό κερνώ την πάρτι μου. Παρότι έμαθα να σε έχω εδώ, πάρε ο,τι θέλεις και φύγε το
συντομότερο δυνατό χωρίς να σε αντιληφθώ. Σώπασε, μην κάνεις θόρυβο. Περπάτησε στις
μύτες γιατί προσπαθώ να κοιμήσω μέσα μου ο,τι έχω ανώριμο. Κι ο,τι γνώριμο έχω από σένα
μεριμνώ να το ξεχνώ. Εισπνέω σκόνη από τους τοίχους του υπογείου που ώρα τώρα με περι-
κυκλώνει. Μόνοι μεγαλώνουμε με έντονη την αίσθηση πως ο χρόνος μας τελειώνει ψάχνοντας
για μια αρχή. Φεύγοντας, γιατί κάτω απ'τις κίτρινες λάμπες κινούμαστε όλοι βιαστικοί.
Κι ενώ κάποιοι μοιάζει να στέκονται εκεί περιμένοντας, εκείνη, την κατάλληλη στιγμή.
την πολυπόθητη. Κι οι πολλοί πόθοι τι;! Οι πολλοί πόθοι με διδάξανε να κρατάω πισινή!
Κράτα για σένα μια αφορμή να σε κρατήσει εν ζωή. Κάποτε ήμασταν μικροί κι αυθόρμητοι μα,
τώρα μεγαλώσαμε και στένεψε η καρδιά μας πιο πολύ κι έγινε απόρθητη. Η πόλη πονηρή και
εμείς πρόθυμοι να παίξουμε παιχνίδια μαζί της κι ας έχουμε ήδη νικηθεί. Για την επόμενη
στροφή φύλαξε μία αναπνοή. Η υπομονή μας αρετή μα, ποτέ αρκετή.

[spyrosaggelopoulos]

"Η πόλη πονηρή και εμείς πρόθυμοι να παίξουμε παιχνίδια μαζί της κι ας έχουμε ήδη νικηθεί"

[quitacetconsentit]

Κι ό, τι γνώριμο έχω από σένα, μεριμνώ να το ξεχνώ.

[panosgiare]

Μόνοι μεγαλώνουμε με έντονη την αίσθηση πως ο χρόνος μας τελειώνει ψάχνουμε για μια αρχή.φευγοντας γτ κάτω απτις κίτρινες λάμπες κινούμαστε όλοι βιαστικοι!