filmov
tv
«Η Λαφίνα», παραδοσιακό (Μακεδονία) ~ Γιάννης Λάγιος, τραγούδι - Κώστας Ζαφειρόπουλος, κλαρίνο

Показать описание
Η Λαφίνα και ο Θρήνος της Μάνας. Ένα διαμάντι της Δημοτικής μας Παράδοσης!
Η Λαφίνα ως τραγούδι, ή ως οργανικός σκοπός συναντάται σε πολλές εκδοχές, σε όλη τη Ελλάδα από τον 7σημο χαρακτήρα του στα Γρεβενά (ρίχνω το μαντηλάκι μου, τρίο διπλό στον ώμο λαφίνα μου) και την Κόνιτσα (Λαφίνα μ' κάτσε φρόνιμα), τον κλέφτικο χαρακτήρα με χαρακτηριστικές τις εκτελέσεις του Κώστα Καραγιάννη προπολεμικά (οργανικό), της Ρίτας Αμπατζή (1935) και της Γεωργίας Μητάκη το 1939 (Διώξε με μάννα μ' διώξε με τη νύχτα με φεγγάρι), ως και τις Ανωγειανές μαντινάδες της Κρήτης.
Λαφίνα επίσης ονομάστηκε ένα απ' τα γνωστότερα έργα του του συνθέτη της Εθνικής αντίστασης Αλέξανδρου Ξένου, το οποίο παρουσιάσθηκε απ' την Καμεράτα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ως σουίτα για έγχορδα.
Στη φωνητική του εκδοχή το τραγούδι έχει ως εξής :
Όλα τα 'λάφια βόσκουνε
κι όλα δροσολογιούνται
μα μια λαφίνα ταπεινή
δεν πάει κοντά με τ' άλλα
μόνον στ' απόσκια περπατεί
στ΄ αποζερβ' αγναντεύει
κι οπ' εύρει γάργαρο νερό
θολώνει και το πίνει.
Κι ο ήλιος την ερώτησε
κι ο ήλιος τη ρωτάει
γιατί λαφίνα ταπεινή
δεν πας κοντά με τ' άλλα
Μόνον τ' απόσκια περπατείς
τ' αποζερβ' αγνανεύεις
κι οπ' εύρεις γάργαρο νερό
θολώνεις και το πίνεις
Ήλιε μου σαν με ρώτησες
θα σου τ' ομολογήσω
δώδεκα χρόνους έκαμα
στείρα χωρίς ελάφι
κι από τους δώδεκα και μπρος
εγέννησα ελαφάκι
κι από τους δώδεκα και μπρος
εγέννησα ελαφάκι
και σαν εβγήκε ο κυνηγός
να ελαφοκυνηγήσει
το 'βρε που βόσκαε μοναχό
ρίχνει και το σκοτώνει.
Ο ήλιος τότε δάκρυσε
κι έσβησε το φεγγάρι
κι οι λαγκαδιές κι οι ρεματιές
βαρειά αναστενάξαν.
Αποδίδει ο ερμηνευτής παραδοσιακών τραγουδιών, Γιάννης Λάγιος.
Στο κλαρίνο ο Κώστας Ζαφειρόπουλος
«Ο Γιάννης Λάγιος γεννήθηκε στη Βυτίνα Αρκαδίας (επίκεντρο της δημοτικής παραδοσιακής μουσικής της περιοχής του Μαινάλου). Από την εφηβική ηλικία του ασχολήθηκε με το δημοτικό τραγούδι κοντά σε ντόπιους (παραδοσιακούς) καλλιτέχνες. Το διάστημα που υπηρέτησε ως Αξιωματικός (μέχρι το 1994) στην πολεμική αεροπορία, συνέχισε την ενασχόλησή του με τη δημοτική μουσική στο πλαίσιο εκδηλώσεων των μονάδων που υπηρέτησε. Από το 1994 ασχολείται ενεργά και δραστήρια με το παραδοσιακό τραγούδι στην περιοχή της Πελοποννήσου. Το 1994 τιμήθηκε με το Α' Βραβείο στον παμπελοποννησιακό διαγωνισμό δημοτικού τραγουδιού στα Λαγκάδια του Ν. Αρκαδίας. Μέχρι σήμερα συμμετέχει σε συναυλίες και άλλες εκδηλώσεις πολιτιστικών και πατριωτικών συλλόγων. Συνεργάστηκε για την παραγωγή δισκογραφικής εργασίας με την εταιρεία "ΦΟΙΝΙΞ" αλλά κυρίως με την εταιρεία "GENERAL MUSIC"».
Η Λαφίνα ως τραγούδι, ή ως οργανικός σκοπός συναντάται σε πολλές εκδοχές, σε όλη τη Ελλάδα από τον 7σημο χαρακτήρα του στα Γρεβενά (ρίχνω το μαντηλάκι μου, τρίο διπλό στον ώμο λαφίνα μου) και την Κόνιτσα (Λαφίνα μ' κάτσε φρόνιμα), τον κλέφτικο χαρακτήρα με χαρακτηριστικές τις εκτελέσεις του Κώστα Καραγιάννη προπολεμικά (οργανικό), της Ρίτας Αμπατζή (1935) και της Γεωργίας Μητάκη το 1939 (Διώξε με μάννα μ' διώξε με τη νύχτα με φεγγάρι), ως και τις Ανωγειανές μαντινάδες της Κρήτης.
Λαφίνα επίσης ονομάστηκε ένα απ' τα γνωστότερα έργα του του συνθέτη της Εθνικής αντίστασης Αλέξανδρου Ξένου, το οποίο παρουσιάσθηκε απ' την Καμεράτα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ως σουίτα για έγχορδα.
Στη φωνητική του εκδοχή το τραγούδι έχει ως εξής :
Όλα τα 'λάφια βόσκουνε
κι όλα δροσολογιούνται
μα μια λαφίνα ταπεινή
δεν πάει κοντά με τ' άλλα
μόνον στ' απόσκια περπατεί
στ΄ αποζερβ' αγναντεύει
κι οπ' εύρει γάργαρο νερό
θολώνει και το πίνει.
Κι ο ήλιος την ερώτησε
κι ο ήλιος τη ρωτάει
γιατί λαφίνα ταπεινή
δεν πας κοντά με τ' άλλα
Μόνον τ' απόσκια περπατείς
τ' αποζερβ' αγνανεύεις
κι οπ' εύρεις γάργαρο νερό
θολώνεις και το πίνεις
Ήλιε μου σαν με ρώτησες
θα σου τ' ομολογήσω
δώδεκα χρόνους έκαμα
στείρα χωρίς ελάφι
κι από τους δώδεκα και μπρος
εγέννησα ελαφάκι
κι από τους δώδεκα και μπρος
εγέννησα ελαφάκι
και σαν εβγήκε ο κυνηγός
να ελαφοκυνηγήσει
το 'βρε που βόσκαε μοναχό
ρίχνει και το σκοτώνει.
Ο ήλιος τότε δάκρυσε
κι έσβησε το φεγγάρι
κι οι λαγκαδιές κι οι ρεματιές
βαρειά αναστενάξαν.
Αποδίδει ο ερμηνευτής παραδοσιακών τραγουδιών, Γιάννης Λάγιος.
Στο κλαρίνο ο Κώστας Ζαφειρόπουλος
«Ο Γιάννης Λάγιος γεννήθηκε στη Βυτίνα Αρκαδίας (επίκεντρο της δημοτικής παραδοσιακής μουσικής της περιοχής του Μαινάλου). Από την εφηβική ηλικία του ασχολήθηκε με το δημοτικό τραγούδι κοντά σε ντόπιους (παραδοσιακούς) καλλιτέχνες. Το διάστημα που υπηρέτησε ως Αξιωματικός (μέχρι το 1994) στην πολεμική αεροπορία, συνέχισε την ενασχόλησή του με τη δημοτική μουσική στο πλαίσιο εκδηλώσεων των μονάδων που υπηρέτησε. Από το 1994 ασχολείται ενεργά και δραστήρια με το παραδοσιακό τραγούδι στην περιοχή της Πελοποννήσου. Το 1994 τιμήθηκε με το Α' Βραβείο στον παμπελοποννησιακό διαγωνισμό δημοτικού τραγουδιού στα Λαγκάδια του Ν. Αρκαδίας. Μέχρι σήμερα συμμετέχει σε συναυλίες και άλλες εκδηλώσεις πολιτιστικών και πατριωτικών συλλόγων. Συνεργάστηκε για την παραγωγή δισκογραφικής εργασίας με την εταιρεία "ΦΟΙΝΙΞ" αλλά κυρίως με την εταιρεία "GENERAL MUSIC"».
Комментарии