ΜΕ ΤΑ ΜΆΤΙΑ ΒΟΥΡΚΟΜΕΝΑ. ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ.. Η'ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ'

[sopranomezzo]

Culture, thousand years tradition! Opjo nou den aresi na pji ksidi! Kujt nuk i pelqen te pi uthull, 1 leke bidoni...!

[GeorgeKremmydas]

Το παραπάνω τραγούδι είναι "ξέσπασμα" ψυχής, του γονικού πόνου και του κοινωνικού "βόγχου". Περιγράφει μια τραγωδία. Σαν αυτές που καταγράφονται στη μνήμη. Για να δίνουν το ιστορικό μέγεθός τους. Μέσα από θρύλους, με δάκρυα κι αναστεναγμούς . Και έρχονται στις μέρες μας, ως καταχωρημένες. Οπως και μια απ' τις τραγωδίες του Β.Η. Ο χαλασμός του '12. Ποιος θα περίμενε πως ογδόντα χρόνια αργότερα ο τόπος μας θα ζούσε έναν άλλο χαλασμό: Εναν άλλο ξεριζωμό της μοίρας μας, κατάρα που κανένας δεν ξέρει πότε θα σταματήσει: - Καθώς γράφω τις σελίδες αυτές αναλογίζομαι τον Ελληνισμό. Ολο ξεριζωμούς, δάκρυα, κατάρες και μοιρολόγια . Ολο καινούργιους χαλασμούς είναι η Ρωμιοσύνη ! Από Ανατολή σε Δύση - έγραφε αρθρογράφος. Οι στίχοι του λαϊκού στιχουργού είναι βγαλμένοι μέσα από την ψυχή, τον πόνο το βαρύ, τον ασήκωτο που κανείς δε θα μπορούσε να ζυγίσει! Ητανε μεγάλος, συναισθηματικός και αδάμαστος:(γράφτηκε και τραγουδήθηκε 32 χρόνια πριν, το 1991).

- Με τα μάτια βουρκομένα,
και τον κόμπο στο λαιμό.
Πίκρα βγαίνει απ' τα χείλη
ζωντανός ο χωρισμός.
Εφυγαν(ε) τα παιδιά μας
μακρυά στην ξενιτιά.
Εμειναν(ε) τα χωριά μας
έρημ(ά) και μοναχα.
Την ευχή μας βρε παιδάκια
φυλακτό μεσ'τη καρδιά.
Η ζωή σας να ανθίζει
κι ο θεός από κοντά.
Είναι και αυτό το τραγούδι ένα διαμάντι της παράδοσης που μαζί με τα πολλά διαμάντια της αθάνατης λαογραφίας μας, εμπλούτίζεται περισσότερο η ιστορία της ταυτότητάς μας.
Και μία ακόμη έκπληξη η ερμηνεία από την ομάδα του πολυφωνικού " Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ".

[irfankamberaj]

..na e shpifet...kendoni labce...shqip..shqip...