'Λωτοφάγοι' Ενα τραγούδι της Δάφνης Υακίνθου

Τέκνα Φωτός – Ποίημα 72ο – Χαμένοι Λωτοφάγοι

Στη χώρα λωτοφάγων τη χαμένη
αυτών που λησμονούν τι έχουν ζήσει
καρπό ηδύ, στα δέντρα τους που βγαίνει,
γευτήκαμε στου κόσμου μας τη δύση.

Η μνήμη μια αλλόκοτη κατάρα.
Καιρό πολύ μυριάδες αναμνήσεις
ταράζανε τη νάρκη σου και άρα
προτίμησες κι εσύ να λησμονήσεις.

Και μιας που να βαστώ δεν έχω λόγο
τον πόνο μιας βαθύτατης πληγής,
τον ίδιο τον καρπό με σένα τρώγω
και πέφτω στα κατάβαθα της γης.

Παράδοξα πολλά συμβαίνουν τώρα,
μας στοίχειωσαν αλλόκοτες μορφές,
μας σπρώχνουνε συχνά στην κατηφόρα,
μας ρίχνουν απ’ των λόφων τις κορφές.

Και πιότερο τρελοί και στοιχειωμένοι
γινήκαμε. Δεν γιάτρεψε το φρούτο
τον πόνο που βιώνουμε. Τι μένει;
Αβάσταχτο το τίμημα ετούτο…

Μας γέλασε του δέντρου ο λωτός
και χάσαμε της σκέψης τη γαλήνη.
Ο νους μας, ο ανείπωτα τρωτός,
μπουντρούμι που ο δαίμονας μάς κλείνει.

Δεν θάφτηκε ποτέ του το παιδί,
τις μνήμες μας κι αν χάσαμε, ακούει.
Με τρόπο οργισμένο κι αναιδή,
σε φέρετρο κι αν κλείστηκε, μας κρούει.

[NikolaosNanos-gqqw]

Τέτοια κομμάτια θα έπρεπε να πηγαίνουν στη Eurovision!!

[elenatzavara]

Μα τι ωραίο το τραγούδι αυτό και τόσο συγκινητικό!!! Εύγε Δάφνη μου για τις υπέροχες δημιουργίες σου!!! Για διεθνές ρεπερτόριο σε βλέπω!!!!

[babisbabinos]

Εχω μείνει άφωνος από τη δημιουργικότητά σας και από αυτό το υπέροχο τραγούδι. Αυτή η δημιουργικότητα είναι που μας δίνει ζωντάνια και μας κρατάει ζωντανούς θα πω εγώ.