09. TXC | ΑΡΤΕΜΙΟΣ/ΕΥΘΥΜΙΟΣ - ΕΙΣ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ

Φαναριωτικὸν ᾆσμα τοῦ 18ου αἰῶνος
Συμπληρωματικοὶ στίχοι - Ἑρμηνεία: Ἀρτέμιος Φανουργιάκης, Εὐθύμιος Μπίλιος
Ἐνορχήστρωσις: Πέτρος Ταμπούρης
Βιολίον: Πέτρος Ταμπούρης
Βιολοντσέλλον: Πέτρος Ταμπούρης
Λαοῦτον: Πέτρος Ταμπούρης
Μανδολῖνον: Πέτρος Ταμπούρης
Ψαλτήριον (Σαντοῦρι): Πέτρος Ταμπούρης
Ἑρμηνεύει ἡ ὑψίφωνος: Σταματία Κατσούλη
Μουσικὴ παραγωγή: Ἠχοκράτωρ διὰ τὴν Ἠχοκρατορίαν

ΣΤΙΧΟΙ:
ΑΡΤΕΜΙΟΣ
Ἀναγεννήθηκα σὰν τὸν φοίνικα μέσα ἀπ’ τὴν τέφρα μου.
Ῥέει ὁ ἰχὼρ μέσα σὲ κάθε φλέβα μου.
Μαῦρα πέπλα ποὺ μοῦ ἐμπόδιζαν τὴν ἀληθινὴ ὅραση τοῦ καλοῦ,
σχίζονται καὶ χάνονται ἀπὸ ἐμπρός μου.
Ἄλλαξε ἐντός μου ὁ ῥυθμὸς τοῦ κόσμου· τὸ μυαλό μου διαυγές.
Βγάζουνε ἄναρθρες κραυγὲς πνεύματα κακὰ καὶ χάνονται στὸ λυκαυγές.
Ἀποκωδικοποιῶ τὸ μήνυμα.
Εἶναι τὸ ξύπνημα.
Σβήνονται στίγματα αἵματος ποὺ χάρασσαν τὴν ψυχή μου ἀνεξίτηλα.
Βλέπω ποιὰ εἶναι τὰ ἀληθινὰ καὶ ποιὰ τὰ κίβδηλα
μετὰ ἀπὸ τόσους χρόνους περιπλανήσεων ἀσκόπων
σὲ ἀνηλίους Δαιδαλώδεις διαδρόμους τοῦ λαβυρίνθου.
Βγαίνω ἔξω μέσῳ τοῦ μίτου καὶ ἐπὶ τέλους: γλαυκῶπις.
Νόηση Θεοῦ, εἶμαι μαζί σου καὶ ἀφ’ οὗ κατάφερα καὶ σὲ εἶδα
ἴσως ὑπάρχει ἀκόμα ἐλπίδα, ἴσως τελικῶς τὰ πάντα νὰ μὴ ἔχουνε χαθῆ.  
Εἶναι εἰς τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μου τῶν ματιῶν σου ἡ βολή.

ΕΠΩΔΟΣ
Ἄχ! εἰς τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μου τῶν ματιῶν σου ἡ βολή· vay!
Ἔξαφνα καὶ παρ’ ἐλπίδα ἄναψε καὶ πυρπολεῖ· vay!

ΕΥΘΥΜΙΟΣ
Τὴν εἶδα, νὰ σχίζῃ τὰ σύννεφα σὰν λεπίδα,
νὰ δίνῃ φῶς σὰν νᾆναι μὲς στὴν καταιγίδα κεραυνὸς
ἀπ’ τὸ κεφάλι τοῦ Μεγάλου Πατέρα·
λάμψη ψηλὰ στὸν ἀέρα κάνει τὴν νύχτα–μέρα.
Καὶ εἶδα στὰ πόδια μου νὰ μπλέκωνται φίδια·
νὰ θέλουν νὰ μὲ θάψουν μὲς στὴν γῆ μου τὴν ἴδια·
νὰ μὲ κρατᾶνε δεμένο κι ἀναγκασμένο νὰ ζήσω
φυλακισμένος γιὰ πάντα στῶν Λωτοφάγων τὴν νῆσο.
Καὶ εἶδα μιὰ κόρη μὲ δόρυ κι ἀσπίδα·
θεία πνοὴ ἦρθε ν’ ἀλλάξῃ στὴν ζωή μου σελίδα·
νὰ μὲ σηκώσῃ ἀπ’ τὸ χῶμα καὶ νὰ μὲ πάρῃ ψηλά,
ἐκείνη ποὺ ἔμαθε τὸν Δαίδαλο νὰ φτιάχνῃ φτερά·
τὴν εἶδα, νὰ σχίζῃ τὸ σήμερα σὰν ἐλπίδα,
νὰ δίνῃ φῶς σὰν νᾆναι μὲς στὸ πουθενὰ προορισμός:
σὰν ὁδηγός, σὰν ἀδελφή, σὰν μητέρα.
Γέννηση νέου ἀστέρα κάνει τὴν νύχτα–μέρα.