filmov
tv
Άρης Νικητής (Ακουστικά Συνθήματα)|Για το ντοκυμαντέρ Project 107

Показать описание
•Subscribe here and follow me at👇•
------------------------------------------------------------------------------
Πριν απο μερικούς μήνες μου έγινε πρόταση απο τους συντελεστές του Aris Media Factory να συμμετάσχω στο ντοκυμαντέρ "Project 107" που ετοίμαζαν για τα γενέθλια της ομάδας τους την 25η Μαρτίου με ένα τραγούδι. Σίγουρα πολύ καλύτερη ιδέα εορτασμού μιας επετείου απο το να καλείς νεοναζί γκραφιτάδες να ζωγραφίσουν τη Μπουμπουλίνα, (σβήνοντας παλιά γκραφίτι απο τοίχους), την πιο HOT τάση ανά τα δημοτικά συμβούλια αυτήν την περίοδο (....)
Από την μία άκουγα ήδη τις γνωστές βελούδινες φωνές να μου σιγοτραγουδούν (ή μάλλον να πληκτρολογούν) "Τελικά δεν κρατήθηκες.... φανερώθηκες.... κωλαρειανέ....", από την άλλη ήταν ένα καλό έναυσμα να κάνω κάτι, σε μια περίοδο που πραγματικά δεν είχα χρόνο και διάθεση για ΤΙΠΟΤΑ λόγω δουλειάς - θα σας τα πω σε άλλο βίντεο.
Ο κύριος λόγος βέβαια, ήταν πως απο την αρχή της σειράς "ακουστικά συνθήματα", ήθελα να κάνω τον ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ύμνο του Άρη Θεσσαλονίκης. Η πρώτη φορά που τον άκουσα ήταν περίπου το 2007, ίσως το ίδιο βράδυ που άκουσα και τον ύμνο - υπαρξιακό μπουνίδι - του Αιολικού Μυτιλήνης, σε ένα βράδυ σκαλίσματος τραγουδιών ποδοσφαιρικών ομάδων (με ανακαλύψεις όπως το "Ήρα-Ηρα-Ηρακλάρα, παρ'το ρόπαλο και βάρα", "Ντέμη Πιστολέρο" και πολλά άλλα γλαφυρά). Πιστεύω πως αυτός ο ύμνος αντικατοπτρίζει απόλυτα τις το περιβάλλον, τις συνθήκες και την εποχή που ιδρύθηκε ο σύλλογος, και διέπεται απο έναν "αστικό ρομαντισμό" που είναι μοναδικός για τα Ελληνικά δεδομένα ποδοσφαιρικών ύμνων, καθώς οι περισσότεροι ή θυμίζουν καρναβαλικό άσμα (συνοδευόμενοι απο ενορχήστρωση MIDI/CASIO/BORAT/+ο βιρτουόζος του καταυλισμού να δίνει ρέστα στο keytar), ή απο την άλλη αφήνουν μια επίγευση σαρακοστής, με πολύ Μπουζουκάκι, ταραμά, φασολάδα, λακέρδα, ταβλάκι και όρκο για αιώνια ψήφο στον Καραμανλή στο νεκροκρέβατο.
Το τραγούδι "Άρης Νικητής" απο την άλλη, έχει γεύση υποβρύχιου βανίλιας σε κοσμικό ζαχαροπλαστείο της Αριστοτέλους κατά τις αρχές του 20ού αιώνα, μετά απο Ευζωνική παρέλαση και χαιρετισμό της πανέμορφης, ντυμένης στα λευκά, αγαπητικιάς μας με υπόκλιση και χειροφίλημα, αφού αφήσουμε κατα μέρος το τετράδιο με τα ποιήματα - και τον ατέλειωτο υπαρξιακό στοχασμό. Και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικό, ένα τραγούδι του οποίου οι συντελεστές ακούνε στα ονόματα "Σεκόντο Ποζέλι" και "Αιμίλιος Ριάδης". Διαβάζω τα ονόματα και μυρίζω σχεδόν την κολώνια "Μυρτώ" λες και είμαι δίπλα στα μέλη της ορχήστρας.....
Η μυστική γοητεία της παππουδιάς.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
● ΘΕΡΜΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ
Αν σας άρεσε το βίντεο αφήστε σχόλιο:
"Φιλαράκι μου γούσταρα φουλ🌯🌯🌯"
(με τρία emoticon buritto)
● Περιμένω στα comments τις προτάσεις σας για άλλα βίντεο.
------------------------------------------------------------------------------
Πριν απο μερικούς μήνες μου έγινε πρόταση απο τους συντελεστές του Aris Media Factory να συμμετάσχω στο ντοκυμαντέρ "Project 107" που ετοίμαζαν για τα γενέθλια της ομάδας τους την 25η Μαρτίου με ένα τραγούδι. Σίγουρα πολύ καλύτερη ιδέα εορτασμού μιας επετείου απο το να καλείς νεοναζί γκραφιτάδες να ζωγραφίσουν τη Μπουμπουλίνα, (σβήνοντας παλιά γκραφίτι απο τοίχους), την πιο HOT τάση ανά τα δημοτικά συμβούλια αυτήν την περίοδο (....)
Από την μία άκουγα ήδη τις γνωστές βελούδινες φωνές να μου σιγοτραγουδούν (ή μάλλον να πληκτρολογούν) "Τελικά δεν κρατήθηκες.... φανερώθηκες.... κωλαρειανέ....", από την άλλη ήταν ένα καλό έναυσμα να κάνω κάτι, σε μια περίοδο που πραγματικά δεν είχα χρόνο και διάθεση για ΤΙΠΟΤΑ λόγω δουλειάς - θα σας τα πω σε άλλο βίντεο.
Ο κύριος λόγος βέβαια, ήταν πως απο την αρχή της σειράς "ακουστικά συνθήματα", ήθελα να κάνω τον ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ύμνο του Άρη Θεσσαλονίκης. Η πρώτη φορά που τον άκουσα ήταν περίπου το 2007, ίσως το ίδιο βράδυ που άκουσα και τον ύμνο - υπαρξιακό μπουνίδι - του Αιολικού Μυτιλήνης, σε ένα βράδυ σκαλίσματος τραγουδιών ποδοσφαιρικών ομάδων (με ανακαλύψεις όπως το "Ήρα-Ηρα-Ηρακλάρα, παρ'το ρόπαλο και βάρα", "Ντέμη Πιστολέρο" και πολλά άλλα γλαφυρά). Πιστεύω πως αυτός ο ύμνος αντικατοπτρίζει απόλυτα τις το περιβάλλον, τις συνθήκες και την εποχή που ιδρύθηκε ο σύλλογος, και διέπεται απο έναν "αστικό ρομαντισμό" που είναι μοναδικός για τα Ελληνικά δεδομένα ποδοσφαιρικών ύμνων, καθώς οι περισσότεροι ή θυμίζουν καρναβαλικό άσμα (συνοδευόμενοι απο ενορχήστρωση MIDI/CASIO/BORAT/+ο βιρτουόζος του καταυλισμού να δίνει ρέστα στο keytar), ή απο την άλλη αφήνουν μια επίγευση σαρακοστής, με πολύ Μπουζουκάκι, ταραμά, φασολάδα, λακέρδα, ταβλάκι και όρκο για αιώνια ψήφο στον Καραμανλή στο νεκροκρέβατο.
Το τραγούδι "Άρης Νικητής" απο την άλλη, έχει γεύση υποβρύχιου βανίλιας σε κοσμικό ζαχαροπλαστείο της Αριστοτέλους κατά τις αρχές του 20ού αιώνα, μετά απο Ευζωνική παρέλαση και χαιρετισμό της πανέμορφης, ντυμένης στα λευκά, αγαπητικιάς μας με υπόκλιση και χειροφίλημα, αφού αφήσουμε κατα μέρος το τετράδιο με τα ποιήματα - και τον ατέλειωτο υπαρξιακό στοχασμό. Και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικό, ένα τραγούδι του οποίου οι συντελεστές ακούνε στα ονόματα "Σεκόντο Ποζέλι" και "Αιμίλιος Ριάδης". Διαβάζω τα ονόματα και μυρίζω σχεδόν την κολώνια "Μυρτώ" λες και είμαι δίπλα στα μέλη της ορχήστρας.....
Η μυστική γοητεία της παππουδιάς.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
● ΘΕΡΜΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ
Αν σας άρεσε το βίντεο αφήστε σχόλιο:
"Φιλαράκι μου γούσταρα φουλ🌯🌯🌯"
(με τρία emoticon buritto)
● Περιμένω στα comments τις προτάσεις σας για άλλα βίντεο.
Комментарии