Μικρές σωτήριες λύσεις για το γραφείο και τη δουλειά

Η καθιστική ζωή σκοτώνει. Αργά, αθόρυβα, ύπουλα. Κάθε ώρα που περνάς ακίνητος, το σώμα σου φθείρεται. Οι μύες ατροφούν, η κυκλοφορία μπλοκάρει, η ενέργεια βουλιάζει. Ο εγκέφαλός σου δουλεύει λιγότερο, η διάθεσή σου πέφτει, η ζωή σου μικραίνει. Δεν φτιάχτηκες για να μένεις καρφωμένος σε μια καρέκλα – φτιάχτηκες για να κινείσαι, να αναπνέεις, να νιώθεις ζωντανός. Σήκω. Τώρα. Περπάτα, τρέξε, τέντωσε το κορμί σου. Το αίμα σου να κυλήσει ξανά. Κάθε λεπτό αδράνειας σε φέρνει πιο κοντά στη φθορά. Κάθε κίνηση, σε ξαναφέρνει στη ζωή. Επιλέγεις εσύ

[ΏστεΈτσι]

Εγώ κύριε Δημήτρη εχω το εξής θέμα : Απο αρχές του καλοκαριου ειμαι συνεχεια πανω στο κρεβατι κ με αγχωνει οτιδηποτε εχω να κανω εκτος σπιτιου.Δεν νιωθω ανετα κ επισης βιωνω τη σωματικη δυσφορια, τον φόβο κ την πληξη για τα παντα.Δεν μου προκαλει τιποτα απολαυση.Τι λετε να κανω??Φτανω τα 36 χρονια.Κατα την εμπειρια σας μπορω να επανελθω σωματικα και ψυχικα?Εχω ακινητοποιηθει στο κρεβατι, δισταζω να βγω εξω να περπατησω, να παω για εναν καφε, να πληρωσω εναν λογαριασμο γτ δε νιωθω καλα..Υποφερω παρα πολυ.Τα χαλασα όλα.

[krs]

Επί ενός έτους έχω δουλέψει ελάχιστα και δεν με ξαναβλέπω να δουλεύω 8ωρο ξανά, κυρίως σε δουλειές από τις οποίες δεν παίρνω κάποια ευχαρίστηση (όχι μόνο το χρηματικό). Πόσο σε κρίνει το περιβάλλον τριγύρω δεν συζητιέται, αλλά στα @@ μου. Κάτι σε freelance τώρα, πολύ λίγα έσοδα αλλά για την ώρα αισθάνομαι ελεύθερος.