Ημέρα 3 - Μια φορά κι ένα μπορώ

Показать описание

Είχα πολύ καιρό να γράψω για κάτι καινούργιο, για κάτι διαφορετικό απ’ τα σημαντικά μου. Πες ότι δεν είχα έμπνευση για κάτι άλλο ή ότι κρατούσα τις λέξεις μου για πράγματα που μπορούσαν ακόμη να με αγγίξουν. Πες ότι δεν ήθελα ή ότι χωρίς κανένα σπουδαίο βλέμμα πέρα από αυτό που αγαπούσα, δεν έβρισκα κανένα ουσιαστικό νόημα.

Και, ξέρεις, αν δύο πράγματα με φέρνουν σε τούτο εδώ το παράθυρο τώρα, αυτά είναι η αμηχανία μου και που απόψε δεν φοβάμαι να σου παραδεχτώ ότι σε σκέφτομαι...

Ακόμη δεν κατάλαβα γιατί σου έστειλα μήνυμα εχθές. Το έκανα πολύ αυθόρμητα πάντως. Η αλήθεια είναι ότι μου φαίνεται τόσο περίεργο όλο αυτό. Είχα ξεχάσει πώς είναι να είμαι αμήχανος απέναντι σε κάποια. Με μαζεμένα τα χέρια μου και μπερδεμένα λόγια. Με μια καρδιά που χτυπάει γρήγορα, ένα σφιγμένο στομάχι και δυο μάτια που δεν μπορούν να κρύψουν τον ενθουσιασμό τους. Εγώ δείχνω πάντοτε τόσο άνετος ‒ τι έπαθα ξαφνικά; Γιατί κοκκινίζω; Και για εξήγησέ μου, προς τι αυτή η τόσο έντονη ανάγκη μου απόψε να κάθομαι συνεχώς δίπλα σου στον καναπέ, να σε αγγίζω, να μοιράζομαι τις μουσικές μου μαζί σου;

Αν μπορούσα ν’ απεικονίσω τις δυνάμεις στο δωμάτιο, δεν θα χωρούσε την έλξη που νιώθω το μυαλό κανενός.
Έχω την αίσθηση πως με ανάγκασες να σε δω απόψε. Με το έτσι θέλω μ’ έκανες να σε παρατηρήσω. Κι αναρωτιέμαι ακόμη γιατί να θέλεις να σε παρατηρήσω. Αφού δεν έχεις κανέναν λόγο να θέλεις, γιατί να το προκαλείς;