«Ο αετός κι η αλεπού» Μύθοι του Αισώπου - Δ. Παπαδημητρίου

Ο αετός κι η αλεπού

Μουσική Δημήτρης Παπαδημητρίου
Στίχοι - κείμενο Γιώργος Κορδέλας
Ερμηνεύουν: Μυρσίνη Μαργαρίτη, Ειρήνη Καράγιαννη, Νίκος Σπανάτης, Δημήτρης Ναλμπάντης, Χάρης Ανδριανός.
Διεύθυνση ορχήστρας: Γιώργος Πέτρου
ΚΑΜΕΡΑΤΑ – Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής

Ζωντανή ηχογράφηση από τη ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ & ΤΕΧΝΩΝ του Ιδρύματος Ωνάση

Καλλιτεχνική επιμέλεια, Οργάνωση - Εκτέλεση παραγωγής: Ελληνικό Σχέδιο
Παραγωγή: ΑΡΙΟΝΑ

«Ο αετός κι η αλεπού»

ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Ο αετός κι η αλεπού κάποτε γίναν φίλοι
και τις φωλιές τους χτίσανε κοντά, να γειτονεύουν,
σαν φίλοι ν' ανταμώνουνε, πολλά να χωρατεύουν.
Ο αετός κι η αλεπού κάποτε ήσαν φίλοι.

Δύο παιδιά είχεν ο αετός ψηλή φωλιά σε δέντρο
Κι η αλεπού στα χαμηλά, έσκαψε τη δικιά της
πίσω από Θάμνο φουντωτό, να κρύβει τα μικρά της.

Τ' αετοπούλια αδύναμα, μικρά και δεν πετούσαν.
Και τα μικρά της αλεπούς νεογέννητα και κείνα•
οι μέρες τους δεν κλείσανε ακόμα ούτε μήνα.

Ο αετός κι η αλεπού συμβίωναν σαν φίλοι.
'Ωσπου μια μέρα ο αετός βγήκε να κυνηγήσει,
να φέρει στ' αετόπουλα φαΐ να τα ταΐσει.
'Εκανε κύκλους χίλιους-δυό, σ' όλη την πεδιάδα,
στις ράχες και στα ρέματα, μέχρι το ακρογιάλι.
Γύρισε πίσω άπραγος, σ' απελπισιά μεγάλη.

Χωρίς πολύ να το σκεφτεί, στης αλεπούς την τρύπα
ορμά και παίρνει τα μικρά, τροφή για τα δικά του•
Και δεν μπορούσε η αλεπού ν' ανέβει στη φωλιά του
ορμά και παίρνει ο αετός τα μικρά της αλεπούς,
τροφή για τα δικά του•

Η αλεπού σαν γύρισε δεν βρήκε τα παιδιά της.
Κατάλαβε τι έγινε και τι κακό τη βρήκε.
Ανήμπορη να εκδικηθεί, κατάρες του αφήκε.

Φαίνεται ακούvσαν οι Θεοί τον πόνο της να κλαίει•
κι είπαν πως πρέπει ο αετός το κρίμα να πληρώσει.
Κι ο δυνατός, σαν αδικεί, δεν πρέπει να γλιτώσει.

Οδήγησαν τον αετό να ορμήσει για να πάρει
από ανθρώπων ψησταριά ένα κομμάτι κρέας.
Νόμισε πως ξασφάλισε το δείπνο της ημέρας.

Και στη φωλιά του τ `άφησε. Φυσήξαν οι αέροι.
Πάνω στο κρέας ήτανε μικρούλι καρβουνάκι•
πέταξε φλόγα κι έγινε η αετοφωλιά του στάχτη.

Ο ταπεινός τον δυνατό φίλο ποτέ δεν έχει.
Κι ο δυνατός, σαν αδικεί, δεν πρέπει να γλιτώσει.
Αυτά ο μύθος ήθελε να πει και να δηλώσει.
Κι ο δυνατός, σαν αδικεί, πρέπει να την πληρώσει.