Ο ΨΥΛΛΟΣ, 1932, ΡΟΖΑ ΕΣΚΕΝΑΖΥ

O PSILLOS, STAVROS PANTELIDIS, Roza Eskenazi

Νά’ μουνε ψύλλος, μάτια μου, βρ’ αμάν αμάν
παντού για να τρυπώνω

το τρυφερό σου το κορμί
να στο κεντώ με πόνο

το τρυφερό σου το κορμί
να στο κεντώ με πόνο

ψύλλος θα γίνω, βρ’ άσπλαχνη
αφού δεν με λυπάσαι

ψύλλος θα γίνω, βρ’ άσπλαχνη
αφού δεν με λυπάσαι

και θά ’ρχομαι να σ’ ενοχλώ
την ώρα που κοιμάσαι

και θά ’ρχομαι να σ’ ενοχλώ
την ώρα που κοιμάσαι

αχ, πες το “ναι”, τσαχπίνα μου, βρ’ αμάν αμάν
γιατί θα μετανιώσεις

ψύλλος θα γίνω, άπονη
και δε θα μου γλυτώσεις

ψύλλος θα γίνω, άπονη
και δε θα μου γλυτώσεις

βρε, μη μου κάνεις γαλιφιές
και άφες τα γινάτια

βρε, μη μου κάνεις γαλιφιές
και άφες τα γινάτια

γιατί και τίγρης θα γινώ
για τα γλυκά σου μάτια

γιατί και τίγρης θα γινώ
για τα γλυκά σου μάτια

-Ώπα!