ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΧΗΡΑ, 1932, ΡΟΖΑ ΕΣΚΕΝΑΖΥ

Εγώ είμαι η χήρα η γιαλανιάρα, η ναζού
η παιχνιδιάρα

που μ’ αγαπούν και με φωνάζουνε μπιζού
κούκλα, χαδιάρα

είμαι η χήρα η μοντέρνα
που μεθώ μέσ’ στην ταβέρνα

και γυρνώ παντού τα βράδια
και γλεντώ με την χαβάγια

μα καμιά φορά την μόδα
την ξεχνώ κι αλλάζω ρόδα

τότε βάζω τ’ οργανάκι
ε, ρε, πω πω, μεράκι

στην αγορά τα ψαραδάκια σαν περνώ
πώς με πειράζουν

έχω μπαρμπούνι του Φαλήρου ζωντανό
όλοι φωνάζουν

κι ένας μάγκας μαναβάκος
μου φωνάζει ο μορτάκος

πάρε, χήρα μ’, αγγουράκι
για μεζέ στο καραφάκι

κι ο χασάπης από πέρα
τράκα-τρούκο τη μαχαίρα

πο’ ’χω αφράτες μπριζολίτσες
για τις όμορφες χηρίτσες

είμαι η χήρα η μοντέρνα
που μεθώ μέσ’ στην ταβέρνα

και γλεντώ με τ’ οργανάκι
ε, ρε, πω πω, μεράκι

το πρωί μέσ’ στον Πειραία
πίνω ούζο με παρέα

και το βράδυ στην Αθήνα
κολυμπώ μέσ’ στη ρετσίνα