Dead Nature x KooZ - Γειτονιές του χειμώνα

Показать описание

Στίχοι / Παρουσίαση: Dead Nature, KooZ
Παραγωγή: KooZ of Psyclinic TactiX
Μίξη/Mastering: VN Organ (BLOCK 20)

VN Organ

"Όλα θα φτιάξουν", η πρόβλεψη σου έξω πέφτει
Ίδιο το ξύπνημα διαβάζω το υπόμνημα του καθρέφτη
" Του ψεύτη και του κλέφτη η χαρά κρατά για χρόνια
Οπότε σφίξε το ζωνάρι σου κι ύστερα τα κορδόνια"
Καλημέρα, η για το τίποτα καριέρα ξεκινάει
Απο παππού προς παππον μεροδούλι - μεροφάι
Η μόνη μου κληρονομιά που σαν παράδοση κρατάει
Με μαδάει και στο τέλος θα μου πεις πως μαγαπαει
Ίδια των ρόλων διανομή
Σαν τη " συνοικία τ'ονειρο" και "το πικρό ψωμί"
"Κάνε λιγάκι υπομονή" και πριν το χάραμα ξεκίνα
Να ταΐσεις τον μαλάκα που φωνάζει "αγορίνα"
Άντε γαμήσου και συ, για τι παλεύω έχω ξεχάσει
Για μια μπύρα, το φαι μου και μια νύχτα του ότι κάτσει;
στάση κάνει η μηχανή, δεν αλέθει άλλο πόνο
Με σημαδεμένα χέρια τα χαλάσματα ζυμώνω
Και ζω μόνο και μόνο να χαρώ και γω μια νίκη
Στη μικρή μας γειτονιά δεν υπάρχει θεία δίκη
Συνεπώς, όπου φτωχός και η μοίρα δυστυχώς
Μισάνασφαλιστή, με χρέη σε νερό, ΟΤΕ και φώς

Gawking Rabble

Ήρθα στα μέρη σου ξανά γυρεύοντας μιαν αντίδραση
Έστω ψέμματα μα χάσαμε το ύψος στην περίσταση
κόσμοι «κατα λάθος» κρεμασμένοι στην περίφραξη
Φόνοι ξεχασμένοι που δεν φτάσαν στην εξίσωση,
επομένως. Μετρώ μέρες θολές
και νύχτες που ούτε εγώ ξέρω που μαι χαμένος
περίπτωση δηλώνω δίχως να αποκλίνω
από εκείνο που περιέγραψα προηγουμένως.
Στην άκρη του κόσμου σαν καταραμένος
Μα κομμάτι ζορίζομαι να παραδεχτώ πως κάτι από το χέρι μου πέρασε και δε το έπραξα
ψάχνοντας τα πάντα κάπου τι ήθελα ξέχασα, μνήμες έχασα
κι ο,τι σκατα μου απέμεινε στο πάτωμα ξέρασα
για να μείνει. Κοντεύει 22 κι εγώ περπατώ ακόμα έξω από το συρφετό που με πνίγει.
Εδώ το μάτι μου δε κλείνει, βλέπω πόλεμο κι Ειρήνη.
Φεύγω και τα χρωστούμενα μου ρίχνω στο καμίνι.
Είμαστε εμείς ή θα ‘ναι εκείνοι. Η γη να γυρίζει δε σταματά μα αν χρειαστεί, θα το κάνεις κι αυτό να γίνει.

κενό-412

Στον κόσμο της δημοκρατίας των κανιβαλων
νοσηρης φαντασίας τεράτων
Έρμαια της τσέπης μας με την ταμπέλα ανειδίκευτων
Αναλωσιμοι στο σύστημα που πατά επί πτωμάτων
Από τα κάτω για τα κάτω
Γιατί τα πάνω με φέραν στο όριο να πιάσω πάτο
Φάτο πακέτο σου και πίσω στο λάκκο να σκάβεις τάφο και όταν έρθει η στιγμή μέσα να ρίξεις σάλτο
Φωνές που σου φωνάζουν πάρε μπρος
Ένας καθημερινός λειψός μισθός
Μοιάζω τρελός μα είμαι χαζός και για χαζός
πολύ καλός
Οπότε πάλι σκλάβος πάλι λάθος πάλι έμεινα στεγνός
Γιατί ειμαι πιόνι μαλακά μου ειμαι πιόνι
όλοι μόνοι μπροστα στο αδιφαγο κτηνος που μας σκοτώνει
Δεν βλέπει όνομα και αριθμό βλέπει ρομπότ που με την πρώτη στραβή τα αποτελειώνει
Μηδαμινή ανάγκη για κοινωνική επαφή
Καπιταλιστή ανατροφή από παιδί κοντά στη διαστροφή
Με αγάπη για καταστροφή
Στο στόμα η ψυχή μέχρι να βγει η να στην βγάλουν μερικοί - μερικοί

Sonofx

Όλα ξεκινανε κάποιο σάπιο πρωινό με γκρίζο ουρανό, στα βροχερά Γιάννενα περπατώ
Και συνεχίζω να ζω την ίδια μέρα ακριβώς με χθες, προχθές, παραπροχθες
Φουσκώνει η θάλασσα, τα κυμματα χτυπάνε το κατάστρωμα
Και το νερό βυθίζει τα κορμιά στο αχανές - κομμάτι του ωκεανού
Που τώρα μου θυμίζει το πρόσωπο σου όταν κλαις
Χαράζω στο κάλυκα πάνω τη λέξη ενοχές
Αδιάγνωστες και διαγνωσμένες διαταραχές
Τώρα μελαγχολείς, στο νου σου οικογενειακές στιγμές
Μα κάποιοι από μας είχαμε μηδέν από αυτές
Μείον εισόδημα, μηδέν γιορτές, μηδέν καλοκαιρινές διακοπές
Ξυλίκι, παγωνιά και κλάμα τις πρωτοχρονιές
Όπως θα μπει λένε κι υπόλοιπη έτσι θα πάει, να ξες
Οι διαφορές μας μένουν κατά βάση ταξικές, εμπειρικές κι η καταιγίδα αχνοφαινεται στις κορφές
Με λένε sonofx, παλεύω με κλωτσιές και με γροθιές
Ο αγαπημένος σου ράπερ πέφτει κάτω με δύο καυτές
Θέλω πολλές μα λιγοστεύουν οι γουλιές
Χειμωνιάζουν οι γειτονιές κι είναι γυμνές οι αντοχές μπροστά από το διηνεκές

KooZ

Με χωνεψε το τέρας στην άλλη μεριά του καθρέφτη
Το κοιταω και με κοιτάζει σαν απρόσκλητο επισκέπτη
Αυτό που έγινα του ανήκει
Στο μυαλό μου πληρώνω νοίκι
Κι η τελευταία πύρρειος νίκη
Είναι η αποκάλυψη του φταιχτη
Συγκεχυμενες αναμνήσεις φωτιές και σπασμένα μάρμαρα
Βιάζεται ομαδικά κάθε ιδέα που χα στα σπάργανα
Αναρωτιέμαι γιατί ξυπνάω και ζητάω στη γαλήνη δάνεια
Νανουριζω το παιδί που χει πεθάνει στην αφάνεια
Άτσαλα φιλελε πατήματα στων εργατών τα μνηνατα
Βαρυσημαντες εκθέσεις κι επιτοιχια μηνύματα
Στης εικόνας την εποχή όλοι μιλούν για συναισθήματα
Λες και μπορούν να αποτυπωθούν με δανεικά ρηχά παραδείγματα
Με καταπινουν οπές μελανες που δείχνουν του χθες όνειρά μου ανεκπλήρωτα
Μέσα στον ύπνο μου ακούω στριγγλιες σειρήνες ριπές και πνιγμένα συνθήματα
Όξω γραβάτες θερίζουν ζωες και παιζουν μπουνιές για κασκόλ και σφυρίγματα
Υπάρχω για να διακόπτω σιωπές και να με εκδικούνται παλιά μου πονήματα
Δεν εχει τέλος κι αρχή, ασε να πουν πως απλά μαλακώσαμε
Δεν ήταν δρόμος, σκέτη στροφή κι ας μη χρωστάμε διπλά το πληρώσαμε
Στηρίζω το λόγο μου με τη ζωή και τ'αντίστροφο για όσους το νιώσαμε
Μαύροι οι στίχοι κόκκινη γη ένα πρωί με το χάρο φιλιώσαμε