Dead Nature, Gawking rabble, Enzeliz - Στο σωρό

Показать описание

Στίχοι/Παρουσίαση: SonofX, VN Organ, Gawking rabble, Faux Pas, Enzeliz
Παραγωγή/Μίξη/Mastering: VN Organ (BLOCK 20)

SonofX

Ο πιο βαθύς και μακρύτερος ύπνος
Μέχρι οι ρουφιάνοι να μπουκάρουν σπίτι σου και να στην ανάψουν στο στήθος
Κι ως συνήθως περπατώ σα ρομπότ, κατεβάζω θάλασσες, ανασαίνω υπό το πλήθος
Της νύχτας ο μύθος με θέλει δούλο
Κι η φύση μου με θέλει εξεγερμένο μα είμαι κρίκος
Και λεία, επιλέγεις, γρήγορα φράγκα, εφ'ορου ζωής ταχυπαλμία η φυλλάδια κι ευρώ την ώρα τρία
Έλα βγες, μια βόλτα, στη μαντρωμένη γειτονιά και
Βρες, τ'ακόρντα, να φτιάξουμε σε νότες τις ευχές
Μα ρώτα, πριν μπεις γιατί είναι τίγκα ο τεκές
Κι η αδράνεια στα ρούχα μου αιμμάτινος λεκές
Στου πόνου το κατώφλι δε μυρίζει μενεξές
Πέφτουνε τα δακρυγόνα μα δε κλαίς
Και τώρα κρύβεσαι μεσ'της φτώχειας τις παρυφές
Ο θάνατος κοντοζυγώνει, το κράτος βαράει κλοτσιές.

VN Organ

Θαμπή μου νιότη σε είχα πρώτα μα σε έχασα
Σε ασωτες μέρες που τραβιόμουν και σε πέταξα
Σε έθαψα απο το φόβο μη σε δούνε κι'αλλο έσκαψα
Και έκατσα και μετράω αν χαίρομαι εδώ που έφτασα.
Να ζητιανεύω ένα 8ωρο στην αστική δουλεία
Να κόβεται ο κώλος μου να βγει η υπεραξία
Αφού δεν έβαλα μυαλό όσο ήμουν στα θρανία
Μου ανοίγει το κεφάλι να το βάλει η διμοιρία.
Αθυμία και ευπιστία για εδραίωση της τάξης
Να μη σκεφτείς ποτέ οτι κάτι θα αλλαξεις
Πρώτα βγάζουν τα μάτια σου κι'ακους τα εξ'αμαξης
Και στο τέλος σε πετάνε στο σωρό να τα τινάξεις.
Ο οβολός σου δεν αρκεί ούτε για το σάβανο σου
Θα σε θάψουν με "τιμές" πιο χαμηλές κι απ'τον μισθό σου
Η αξία σου αξίζει ίσα με το φαγητο σου
Μονο για να επιζείς και να βαράς το ωράριο σου.

Gawking rabble

(Με θυμάσαι ρε;) Περπατούσα στο κέντρο
κι είχε πάλι μπάτσους έξω.
Αν δε σταματούσα τη κουβέντα, πράξη να κάνω τα μέτρα θα ήμουν μέσα στο τσιμέντο.
Ο αναμάρτητος αγκαλιά με την πέτρα του.
Σε στάση εμβρυακή η προσμονή μας, κάθε Κυριακή, να περιμένει να τραφεί από την ύπαρξη μας και να μένει νηστική.
Ζεις με τα placebo της χαράς, χωρίς τον ήλιο να φωτίζει τη διαδρομή.
Γύρισα πιωμένος να σου πω πως αρρωσταίνω,
συνειδητά, χωρίς καμία ανάγκη για αρωγή.
Οι φρεγάτες μας ακολουθούν τη ροή του πεπρωμένου
στο ποτάμι που γεμίσαμε με την περίσσεια οργή.
Το κορμί αυτό ποτίσαμε με ανάγκες.
Συντηρούμαι με φτηνό καφέ και πλαστικό φαΐ.
Χωρίς εφέ, η καθημερινότητα,
χωρίς στηρίγματα και πλάτες.
Για το σύστημα πελάτες, για την κοινωνία πληγή.

Faux Pas

Συναισθημάτων έλλειψή κενό και αποξένωση
Βαβούρα στο κεφάλι μου να κόβει την συγκέντρωση
Σας ψάχνω στον αέρα μα κινήστε πίσω μου για εξιλέωση
στο τέλος καταλήγετε μοναχοί
Κολλήσαμε στην πάχνη
και ξύνουμε πληγές για να θυμόμαστε πως κάποτε ο πόνος ήταν λύτρωση
Τώρα μόνος στην ψύχωση βαράω την συνείδηση μπουκέτα
Ύπνωση μπροστά στην μιντιακή ρουλέτα
Άλλαξε κανάλι, άδειασε κεφάλι έξω από την φυλακή που φύλακες άνθρωποι εν δυνάμει δολοφόνοι ψάχνουν για εκτόνωση
Αποκλεισμός και ο κρατικός μηχανισμός να σε ωθεί στην απομόνωση
Κοινωνικός περίγυρος σε πόλωση ψυχοκελιά με μόνωση
να μην ακούς κραυγές όσο σε στέλνουν για εξόντωση
στην ύστατη στιγμή πριν την δικαίωση
ο νόμος την εκτέλεση του πλάνου θα βαλτώσει

Enzeliz

Σκάρτη εκτόνωση του νου, παραφροσύνη του καιρού
Γνώση, απόγνωση και κρέμασμα του δήθεν εαυτού
Τάχα πως ξέρω να χειρίζομαι το βλέμμα ενός παιδιού
Που με κοιτάζει όταν χαράζει η Δευτέρα ενός δειλού
Σε νεκροσεντονο ονείρου απομεινάρια του μυαλού
Ύπνος γλυκός με περιμένει πλέον με μάτια τυφλού
Να με κερδίσει με βία λες και γεννήθηκα γι αυτό
Για να σκορπίσω σ ένα κόσμο βουβό
Γέννημα θρεμα πολιτείας κρεμασμένων δούλων σου
Κύριε εσύ που εκτελείς χάρη των πλούτων σου
Χάρη του κόσμου που σε πίστεψε κι αμάρτησε εν ζωή
Μετά γονάτισε, δεν έχει να πληρώσει τη ΔΕΗ
Μοναχικοί, κοινωνικά ανασφαλείς, δραπέτες άλλης ζωής
Χείλη κλειστά σε πέπλο αιώνιας σιωπής
Που να τα πεις και που να γύρεις
Πες μου ως που ρε το κουφάρι σου θα σύρεις;