Χαράλαμπος Άζινος · Ποιητάρης · 1953 · O φόνος του Χαμπή Κολοσσιάτη

Показать описание

Στην ηχογράφηση αυτή που έγινε το 1953 από τον James Notopoulos, o ποιητάρης Χαράλαμπος Άζινος από το χωριό Φιλούσα της Πάφου τραγουδά για το φόνο του Χαμπή Ονησιφόρου Κολοσσιάτη από την φαντριά των αδελφών «Ζαχαρίες» που έγινε στις 14 Απριλίου του 1953. Οι αδελφοί Ζαχαρία ήταν ο Αντώνης και Χαράλαμπος Ζαχαρία. Ο πρώτος ήταν ο αρχηγός της συμμορίας και ο δεύτερος υπαρχηγός. Η συμμορία των «Ζαχαρίων» δολοφόνησε τον Χαμπή Κολοσσιάτη στο χωράφι του. Πρόκειται για μια μακρά ιστορία αίματος, μίσους, άγριων δολοφονιών και τρομοκρατίας με επίκεντρο τη Λεμεσό και τα χωριά Λόφου, Ύψωνα, Κολόσσι και Πάχνα που άρχισε στα μέσα της δεκαετίας του 1930 και οδήγησε 186 ανθρώπους στον τάφο από μια βεντέτα μεταξύ των ομάδων Ζαχαρία και των Κολοσσιατών χωρίς κανένας να τολμά να παρέμβει. Το 1961, ένα χρόνο μετά την ίδρυση του Κυπριακού κράτους, μια ομάδα πρώην αγωνιστών της ΕΟΚΑ αποφάσισαν να προχωρήσουν στην εξολόθρευση της σπείρας «Ζαχαρία» και να βάλουν τέλος στα ατέλειωτα εγκλήματα. Δυο μήνες αργότερα οι αγωνιστές δολοφόνησαν περίπου 10 άτομα τα οποία αποτελούσαν ενεργά μέλη της σπείρας. Εκτελέστηκαν δημόσια με μια σφαίρα στο κεφάλι ενώ βρίσκονταν στις δουλειές τους ή διασκέδαζαν ή κυκλοφορούσαν στους δρόμους της Λεμεσού. Ο Αντώνης Ζαχαρία ένιωθε τον κλοιό να στενεύει και έφυγε για τον Λονδίνο μαζί με μερικούς συνεργάτες του. Την ίδια περίοδο ο Γλαύκος Κληρίδης που ήταν τότε Πρόεδρος της Βουλής, ενέκρινε τον απαγχονισμό του Χαράλαμπου Ζαχαρία που καταδικάστηκε σε θάνατο και άλλων δύο συνεργατών του. Απαγχονίστηκαν στις 13 Ιουνίου του 1962. Έτσι σήμανε και το τέλος μιας μακράς ιστορίας αίματος, μίσους, άγριων φόνων και τρομοκρατίας με επίκεντρο τη Λεμεσό.

*Από το βιβλίο του Λεωνίδα Λεωνίδου