La belle Hélène Love duet 2nd Act

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Αδάμ
Μουσική Διασκευή: Μιχάλης Παπαπέτρου
Μετάφραση στα Ελληνικά: Πέτρος Χρυσάκης
Σκηνικά - Κοστούμια: Βάλια Συριοπούλου
Επιμέλεια κίνησης: Πηνελόπη Κέφου, Λουκάς θεοδοσόπουλος
Σχεδιασμός φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα

Ερμηνεύουν:

Μαρισία Παπαλεξίου (Ελένη)
Γιάννης Φίλιας - Σταύρος Γιαννούλης (Πάρης)
Γιώργος Παπαδάκης – Γιώργος Ματθαιακάκης (Κάλχας)
Διονύσης Τσαντίνης (Αγαμέμνονας)
Μιχάλης Αγγελιδάκης (Ορέστης)
Αντώνης Σιγάλας (Μενέλαος)
Στρατής Στιλ - Στέλιος Κέλερης (Αχιλλέας)
Κλέλια Μενελάου (Αφροδίτη)
Λουκάς Θεοδοσόπουλος (Έρωτας)

Παίζουν οι μουσικοί:

Χρύσα Γρένδα (Πιάνο), Περικλής Τιμπλαλέξης (Βιολί), Καίτη Πάντζαρη (Τσέλο), Μαρία Παχνιστή (Φλάουτο)

Η Ωραία Ελένη! Σύμβολο ομορφιάς κι αισθησιασμού, αιώνιο σύμβολο της χαράς και του έρωτα, πλήττει στ’ ανάκτορα της Σπάρτης. Προσφέρει λουλούδια στου βωμούς του Άδωνη και της Αφροδίτης ζητώντας απελπισμένα να της χαρίσουν “έρωτα στη ζωή! Έρωτα πιο πολύ!”
Το γοητευτικό παλικάρι από τα ξένα εμφανίζεται στη μίζερη ζωή της την κατάλληλη στιγμή φέρνοντας τη “λύτρωση από τα δεινά” και την έξοδο προς την ελευθερία!

Στην κατά Offenbach , εκδοχή η Μυθική ηρωίδα, βρίσκεται εγκλωβισμένη σ’ ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον, διψασμένο για δύναμη κι εξουσία. Έναν κόσμο που μόνιμα και εμμονικά, αρνείται να αντιμετωπίσει τη σήψη που τον κατατρώει.
Εγωπαθείς βασιλιάδες, κακομαθημένα πριγκιπόπουλα, διεφθαρμένοι ιερείς, συνθέτουν τον σουρεαλιστικό καμβά της ιστορίας.
Ο συνθέτης χρησιμοποιεί την ηρωίδα του ως σύμβολο της προσωπικής ελευθερίας του ατόμου και της απελευθέρωσης του από τις στείρες κοινωνικές συμβάσεις που μας κρατούν δέσμιους μέχρι και σήμερα. Χρησιμοποιώντας το πολύτιμο υλικό του, θελήσαμε με χιούμορ και υπαινικτικά σαρκαστική διάθεση, όπως αυτός προστάζει, να στήσουμε μια φωτεινή και ευφάνταστη παράσταση που στόχο της έχει, να ξαναδώσει στην κωμική όπερα τον λαϊκό της χαρακτήρα. Η Ελληνική απόδοση του libretto και oi άμεσα αναγνωρίσιμες εικόνες, στις οποίες βασιστήκαμε για τη δημιουργία αυτής της δουλειάς, συνθέτουν ένα θέαμα εύληπτο και ευφρόσυνο για τον σύγχρονο θεατή.