Εκείνο το ασπρογάλανο χαμόγελο του Απρίλη - Μανώλης Κατσούλης

Όπως αρπάζουνε φωτιά τα καλαμένια στάχυα,
έτσι από πόνο έρωτα φλόγισα ένα δείλι
κι έπεσα πάνω στου καημού τα κοφτερά τα βράχια
εκείνο το ασπρογάλανο χαμόγελο του Απρίλη!

Μέσα στα μαύρα μάτια της και πάνω στα μαλλιά της.
Στα ασημένια δάκρυα, στα φλογισμένα χείλη.
Στο μπρούτζινο κορμάκι της, στην κεντητή ποδιά της
εκείνο το ασπρογάλανο χαμόγελο του Απρίλη!

Στο μυρωδάτο της λαιμό, στη γάργαρη φωνή της.
Στα στήθη τα βελούδινα, στα γέλια από κοχύλι.
Στα άφθονα πειράγματα, στη δίκαιη οργή της
εκείνο το ασπρογάλανο χαμόγελο του Απρίλη!

Μαγικέ αυλέ, που είναι το τραγούδι σου;
Θάλασσα πλατιά, που είναι η αυγή σου;
Παραδεισένιε κήπε, που είναι το λουλούδι σου;
Πορφυρέ ουρανέ, που είναι η Άνοιξη σου;

Κλέφτες απ’ την ανατολή σιώπησαν το τραγούδι μου.
Της δύσης λεγεώνες χάλασαν την αυγή μου.
Χιονιάς απ’ το βοριά έκαψε το λουλούδι μου.
Καιρός από το νότο πήρε την Άνοιξη μου.

Εκείνο το ασπρογάλανο χαμόγελο του Απρίλη -
Μανώλης Κατσούλης

[ManolisKatsoulis]

Όπως αρπάζουνε φωτιά τα καλαμένια στάχυα,
έτσι από πόνο έρωτα φλόγισα ένα δείλι
κι έπεσα πάνω στου καημού τα κοφτερά τα βράχια
εκείνο το ασπρογάλανο χαμόγελο του Απρίλη!

Μέσα στα μαύρα μάτια της και πάνω στα μαλλιά της.
Στα ασημένια δάκρυα, στα φλογισμένα χείλη.
Στο μπρούτζινο κορμάκι της, στην κεντητή ποδιά της
εκείνο το ασπρογάλανο χαμόγελο του Απρίλη!

Στο μυρωδάτο της λαιμό, στη γάργαρη φωνή της.
Στα στήθη τα βελούδινα, στα γέλια από κοχύλι.
Στα άφθονα πειράγματα, στη δίκαιη οργή της
εκείνο το ασπρογάλανο χαμόγελο του Απρίλη!

Μαγικέ αυλέ, που είναι το τραγούδι σου;
Θάλασσα πλατιά, που είναι η αυγή σου;
Παραδεισένιε κήπε, που είναι το λουλούδι σου;
Πορφυρέ ουρανέ, που είναι η Άνοιξη σου;

Κλέφτες απ’ την ανατολή σιώπησαν το τραγούδι μου.
Της δύσης λεγεώνες χάλασαν την αυγή μου.
Χιονιάς απ’ το βοριά έκαψε το λουλούδι μου.
Καιρός από το νότο πήρε την Άνοιξη μου.

Εκείνο το ασπρογάλανο χαμόγελο του Απρίλη -
Μανώλης Κατσούλης