Τι δεν σου είπαν στο σχολείο για τον επαγγελματικό προσανατολισμό | Spyros Michaloulis | TEDxAUEB

Spyros talks on the stage of TEDxAUEB about his own experience and how he found his Real passion in life starting from a dish of lentils. When that time comes for a student to decide which career path to follow, Spyros Claims there is a right way to find it. You just need to find the only thing that makes you feel complete and chase your dream through the right Educational studies and alongside people that can guide you all the way. Otherwise, you will always have this feeling that something is incomplete and you miss all the joy of doing what you actually love.

In 2004 he founded Orientum along with Nikos Pavlakos. For the last 10 years he writes the annual book “Pame…Panepistimio” (=Let’s Go to University) along with the Orientum Team.

[evazakinthinou]

Φοβερός, ένας τέτοιος άνθρωπος να υπήρχε σε γυμνάσια και λύκεια και να μας έδινε τέτοιες ομιλίες και τι στον κόσμο..

[ampelokipoi]

"Tα παιδιά επιλέγουν Σχολή, σα να παίζουνε Στοιχημα. Από το όνομα." Σωστός. Μεχρι και στο Στοιχημα, το μελετάς περισσότερο για να το

[piperitsa]

Εύχομαι να γίνεις Υπουργός Παιδείας και να τα αλλάξεις όλα! Πόσα χρόνια ακόμα θα καταστρέφει το ελληνικό σχολείο τόσο κόσμο?

[HoHe]

Αυτη η ομιλία, πραγματικά με έκανε να δακρύσω!

Μπήκα σε μια εξαιρετική σχολή (Πληροφορικής & Τηλεπικοινωνιων, ΕΚΠΑ) την οποία όμως ποτέ δεν θα τελειώσω επειδή, όπως λέει και ο ομιλητής, δεν μου αρέσει! Μπήκα εκεί για να είμαι μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό μου! Εκείνος τελείωσε στα 4 χρόνια, έκανε δυο μεταπτυχιακά, και βρήκε μια καλή δουλειά! Εγω βάλτωσα, κουράστηκα και απηύδησα...!
Χημικός ή Οινολόγος τους έλεγα ότι ήθελα να γίνω. Δεν θα βρεις δουλειά μου έλεγαν!
Αυτή τη στιγμή εργάζομαι ως σερβιτόρος σε wine bar και τα 17500 μορια των πανελλαδικών είναι πλέον άχρηστα!
Αυτή τη στιγμή ολα θα ήταν εντελώς διαφορετικά αν έκανα αυτό που ήθελα!
Αυτή τη στιγμή "ξυπνησα" και κατάλαβα ότι όποτε διαβάζω για χημικές ενώσεις, «η καρδιά μου χτυπάει πιο γρήγορα» και όποτε μιλάω για χημεία το κάνω με πάθος!
Αυτή τη στιγμή αποφάσισα να ξαναδώσω, δυστυχώς, Πανελλαδικές και το μηχανογραφικό μου θα έχει μόνο μια-δυο σχολές!
Μακάρι να είχα δει αυτό το video 7 χρόνια νωρίτερα!!

[sasodiarvas]

ΑΝ δεν περασεις ομως, "δεν περασε" οχι "δεν περασαμε".

[konstantinoskoufakis]

Εκπληκτική ομιλια. Αξίζε και με το παραπανω τα 19 της λεπτα.

[diamantis]

Μα το θεμα δεν ειναι οτι δεν ειναι καλος ο επαγγελματικός προσανατολισμος, αλλα το οτι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ!

[ThanosBollas]

Πόσο αλήθεια ! ! Εάν κάνεις focus σε αυτά τα 19.18 λεπτά .. ίσως προλάβεις να διορθώσεις πολλά ! !

[MANOSgatepao]

Αν κάτι σου κοστιζει την ψυχική σου ηρεμία, σου κοστιζει τα ΠΑΝΤΑ.

[dimitrichatzis]

Η διαφορά της Ελλάδας με τις χώρες του εξωτερικού είναι ότι όταν ένας νέος κάνει όνειρα θα βρεθούν 10 διαφορετικοί άνθρωποι να του πούν γιατί δεν μπορει να τα πραγματοποιήσει, ενώ στο εξωτερικό θα βρεθούν 10 που θα είναι διατεθημένοι να του γνωρίσουν άλλους 10 ώστε να τα κάνει πραγματικότητα.

[unknownviewer]

Ήσουν τόσο πειστικός που με έκανε να σηκωθώ από το κρεβάτι 1:00 το βράδυ να γράψω έκθεση 300 λέξεις για τα αγγλικά και να θλ να βάλω στόχους στην ζωή μου. Απλά ευχαριστώ!

[despoina]

Ημουν και εγω απο αυτα τα παιδια που δεν ηξεραν τι θελουν να περασουν, χωρις καν να υπαρχει στο μυαλο μου τι αγαπαω να κανω αλλα τι θα μου δωσει επαγγελματικη αποκατασταση. Γι αυτο επελεξα την πληροφορικη απο θετικη κατευθυνση. Ημουν καλη στα μαθηματικα και λεω αυτο θα μου δωσει πολλες ευκαιριες. Απο την πρωτη κιολας μερα στον προγραμματισμο τα βρηκα σκουρα καθως δεν ειχα ιδεα απο την θετικη. Ημουν σκασμενη απο τις πανελλήνιες και βλεποντας ενα νεο κοσμο να ανοιγει μπροστα μου πρωτη φορα μονη μου σε μια μεγαλη φοιτητουπολη του εδωσα και καταλαβε. Τα 3 πρωτα χρονια πηγαινα στη σχολη χωρις καθολου ενδιαφερον, δεν καταλαβαινα τιποτα, δεν ειχα ορεξη να προσπαθησω, το μονο που μου εδινε καποια συνδεση ειναι τα μαθηματικα και γενικοτερα οι επιδοσεις μου στο λυκειο. Εφτασε το τεταρτο ετος και επρεπε να παρω αποφαση αν θα ανασκουμπωθω να την βγαλω ή να συνεχισω σε κατι αλλο, αλλα τι;; Με παρα πολυ αγχος, δύσπνοια, πονοκεφαλο, τυψεις, χαλια ψυχολογια πως το λες και στους γονεις τωρα.. Οτι δεν εχω περασει μαθημα, οτι η κορη σας που ηταν πολυ καλη μαθητρια δεν τα καταφερνει. Τελικα η αποφαση με μιση καρδια που πηρα ηταν να την βγαλω την σχολη χωρις να νιωθω καλα. Ετσι κι αλλιως δεν ήξερα τι αλλο να κανω ολα μου φαινοντουσαν μπρος γκρεμος και πισω ρεμα ενας πανικος. Τελικα στο τεταρτο ετος γνωρισα καινουργιους φιλους μαζι με τη σχολη τους φωναζα σπιτι μου να τους μαγειρευω, καναμε εργασιες τους εκανα μακαροναδες με κιμα. Καπως με εφερνε σε ισορροπία χωρις να καταλαβαινω το γιατι. Πολυ μεγαλη ανασφαλεια τα επομενα 3 χρονια μεχρι να παρω πτυχιο. Δεν επαιρνα χαρα απο αυτο που διαβαζα, καλα που ηταν και τα κατσαρολικα και μου καναν παρεα σε δυσκολες μερες.. Τελειωνω με δάκρυα που αφηνω τους φιλους μου αλλα δεν ειχα χαρα που τελειωσα μια τοσο δυσκολη σχολη που μόχθησα για να την βγαλω, κανενα μπραβο στον ευατο μου μονο ταλαιπωρια. Μετα αλλο αγχος να βρεις δουλεια πανω στο αντικειμενο. Καθολου σιγουρη με πολλες ανασφαλειες και καθολου ορεξη να διαβασω πανω σε αυτο να το εξελιξω. Εν τελει βρισκω δουλειες και μετακομιζω Θεσσαλονίκη, 5 χρονια σε εταιρεια Πληροφορικής. Αυτο σπουδασα αυτο επρεπε να κανω ετσι;; Ώσπου μια μερα παρατηρω τον ευατο μου οτι θελει να γυρναει σπιτι και να μην εχει ορεξη για τιποτα, να μην παιρνει χαρα, να ειναι κατσουφης, να του φταινε ολα. Τι κανουμε τοτε;; Ολα αυτα τα χρονια επιτελους εκανα το σωστο ερωτημα στον εαυτό μου τι αγαπας να κανεις χωρις να βαριεσαι, να κουραζεσαι ψυχολογικα; Να μαγειρευω για τους αλλους . Ε τοτε αυτο θα κάνεις. Τωρα ειμαι 32 δουλευω κι παράλληλα σπουδαζω μαγειρικη δυσκολο εγχείρημα αλλα ειναι η δικια μου ανασα ζωης. Ευχομαι σαν και εμενα να το βρουν και αλλοι. Κι ας ειναι λιγο πιο αργα αρκει να το βρουν, να γινει το δικο τους αερακι που τους δινει χαμογελο εκει που φαινονται ολα ματαια. Σας φιλω

[ΕλενηΒασιλειαδου-νζ]

Για κάποιο λόγο σήμερα αποφάσισα να ξαναδώσω πανελλήνιες, αν δεν προλάβω το 2022-2023, τουλάχιστον για το 2023-2024.
Παρακολουθώντας κάποια βίντεο, μου έβγαινε συνέχεια αυτό, κάρμα το λέω, διότι μετά την απόφαση μου να δώσω πανελλήνιες ξανά, έπεσα σε αυτό το βίντεο.Και η πλάκα είναι ότι ειλικρινά δεν ξέρω τι θα ήθελα να σπουδάσω.Ξέρω, αλλά για τα στερεότυπα της κοινωνίας είναι σαν χόμπι.Δεν με πειράζει, είμαι 43 και θα επιλέξω αυτό που με εμπνέει και μου δίνει χαρά και ευχαρίστηση.

[mrfahrenheit]

Δίνω φέτος πανελλήνιες και βρίσκομαι σε απόγνωση. Εμένα από μικρή το όνειρο μου ήταν να γίνω δασκάλα. Λατρευω το σχολείο και είναι το μόνο επάγγελμα που βλέπω τον εαυτό μου ευτυχισμένο. Όμως επειδή ήμουν παντα πολυ καλή μαθητρια, όλοι οι γνωστοί μου, συγγενείς, καθηγητές και άσχετοι θεωρουν δεδομένο ότι θα παω νομική, ακόμα και στρατιωτική νομική. Εγώ δεν ενδιαφέρομαι ουτε στο ελάχιστο για νομικές επιστήμες, αλλά η ανεργία στο επάγγελμα του παιδαγωγου με τρομάζει. Δεν θέλω να εξαρτωμαι οικονομικά από τους γονείς μου για παντα. Ευτυχώς έχω τον πατερα μου που με υποστηρίζει και μου λέει πως το πιο σημαντικό είναι να γίνω καλός άνθρωπος και να είμαι ευτυχισμενη. Αλλα και παλι δεν ξέρω τι να κάνω και δεν θέλω να κάνω κάτι που θα μετανιώσω.

[anastasiarotskou]

εδειξα το βιντεο σε ενα καθηγητη μου και το εδειξε στα παιδια της τριτης λυκειου και το κομματι με τη εσωστρεφη μαθητρια βοηθησε παιδια να περασουν στη πρωτη τους επιλογη αφηνοντας πισω τους σχολια καθηγητων οπως αυτα που αναφερθηκαν στο βιντεο
Ας υπαρξει ξανα μια τετεια ομιλια γιατι βοηθησε παρα πολυ μια ολοκληρη γενια να κανει αυτο που ηθελε

[billraft]

Είμαι 14 αλλά μου δώσατε το πάτημα να βρω το γιατί μου σας ευχαριστώ πολύ

[skotiskiller]

Θυμάμαι που πριν 5 μιση χρόνια μας πήγε το φροντιστήριο να ακούσουμε τον κύριο.Είχε πολύ δίκιο...

[Insignia_]

Δώστε μου ένα λόγο που δεν είναι υπουργός παιδείας αυτό το άτομο. Απλά μπράβο.

[acplaton]

1996: πάει η μάνα μου να συζητήσει με τον καθηγητή ΣΕΠ (!) οτι ο γιος της δεν ξερει τι σπουδες να κάνει, που έχει έφεση, κλπ. Ο καθηγητής την ειρωνεύεται: "δε ξέρει ο γιος σου τι να σπουδάσει; Και θα του βρεις εσύ;" . Αυτό. Στο πιο σημαντικό μάθημα του σχολείου είχαμε ένα αργομισθο...

[George_Skourtis]

Αυτή η ομιλία ήταν μαχαίρι στην καρδιά, κι ας ξεκίνησε με χιούμορ. Εγώ παρακολούθησα την πρώτη τάξη του Λυκείου το 1997-98 για πρώτη φορά και, ενώ δεν είχα κανένα ενδιαφέρον για τα μαθήματα, καμία ενημέρωση επαγγελματικού προσανατολισμού και οι γονείς μου, το μόνο που μου έλεγαν ήταν "περίμενε να πας φαντάρος και μετά να πιάσεις δουλειά", παρακολούθησα 2 φορές την Α' Λυκείου χωρίς να την περάσω (έμενες και απο μαθήματα τότε) και μετά το στρατό βγήκα στην αγορά εργασίας όντας απόφοιτος γυμνασίου. Στα 28 μου και ενώ δούλευα στην εστίαση τα βράδια, πήρα την μεγάλη απόφαση να ξεκινήσω πάλι το λυκειο, στα 31 μου έδωσα πανελλήνιες και πέρασα σε ΑΕΙ, έβγαλα και το proficiency και όλα αυτά χωρίς φροντιστήρια και ως εργαζόμενος ταυτόχρονα.
Τώρα, πλέον στα 41 μου, κατάφερα να μαζέψω κάποια χρήματα για το μεταπτυχιακό μου και να πάρω πτυχίο δεύτερης ξένης γλώσσας.
Ακόμα πασχίζω να διορθώσω τα λάθη του παρελθόντος.
Όσο νωρίτερα μπορέσουμε να στραφούμε προς την σωστή - για εμάς - κατεύθυνση, τόσο πιο ευτυχισμένοι θα νιώσουμε.