filmov
tv
Γόπες

Показать описание
Τίτλος: Γόπες
Συγγραφή/Ερμηνεία: Θάνος Ι. Κουλουβάκης
Στίχοι:
Οι δρόμοι είναι γεμάτοι με γόπες κι ενέσεις·
οι βιτρίνες της θλίψης
μού πουλάνε έρωτες με έκπτωση
και με πείθουν ότι θα καλύψω το κενό
αν αποφασίσω να τους αγοράσω.
Περνάω από το πάρκο της γειτονιάς μου
και τα συνθήματα που γράφαμε μικροί
έχουν ξεθωριάσει·
όμως πιο πολύ έχουν ξεθωριάσει οι ιδέες
που είχαμε στα κεφάλια μας
και τώρα τις ψάχνουμε
στα σβησμένα συνθήματα
ή στα μέρη που αράζαμε,
αλλά μετά μας είπαν
ότι πρέπει να αποφεύγουμε
και πάψαμε να πηγαίνουμε.
Με πνίγει η αδικία της ίδιας μου της ύπαρξης,
που έχει αλλοιωθεί τόσο πολύ.
Με κάνει να νιώθω ξένος.
Βρίσκομαι σε ένα σώμα
που μοιάζει με το δικό μου
αλλά δεν είναι δικό μου·
δεν είμαι εγώ.
Καταναλώνω μεγάλες ποσότητες
χημικών αερίων
που μου δηλητηριάζουν τους πνεύμονες·
κι εγώ γελάω
γιατί ούτως ή άλλως θα πεθάνω
στα 27 το πολύ
ή θα με έχουν ήδη σκοτώσει
και θα έχουν κρατήσει το σώμα μου
σαν λάφυρο.
Μέσα στα νεκροταφεία της πόλης
βλέπω γνώριμες μορφές,
που τις ξέρω από όταν ήμουνα παιδί
ή κάποιος έτυχε να μου μιλήσει γι' αυτές.
Τις κοιτώ να πλανιούνται πάνω από τα μάρμαρα
κι εγώ γράφω ποιήματα για το θάνατο
μέχρι να με βαρεθούν
και να κλειστούν ξανά μέσα στο ξύλο.
Βρομάει η κάσα φόβο
το μυρίζεις;
Εμείς ποτέ δε φοβηθήκαμε
ότι θα βρεθούμε νεκροί
στις ρόδες ενός αστικούς λεωφορείου
ή σε κάποιο στενάκι της πόλης.
Εμείς ποτέ δε νιώσαμε την απειλή του θανάτου
διότι ξέραμε πολύ καλά
ότι ήμασταν ήδη νεκροί
εδώ και χρόνια·
και απλώς παριστάναμε τους ζωντανούς,
με πιάνεις;
Οι γόπες τους βρωμάνε
πιο πολύ από την ανάσα μας,
όταν έχουμε να φάμε 20 ώρες
και έχουμε καπνίσει ήδη ένα πακέτο.
Οι βιτρίνες τους είναι γεμάτες
με εμετούς αναγκών και συναισθημάτων,
που καταπνίγουν για να μη φανούν περίεργοι
ή για να φαίνονται φυσιολογικοί.
Κλαίνε στα τσοντοσινεμά
και μετά μας λένε
ότι η δική μας ψυχική υγεία πάσχει,
ότι εμείς δεν είμαστε καλά
και προσπαθούν να μας σώσουν.
Ποιοι;
Αυτοί που δεν ξέρουν
ούτε πώς να σώσουν το τομάρι τους.
Εγώ είμαι γεμάτος με δάκρυα·
ο τελευταίος που θα σώσει το τομάρι του
σ' αυτή τη μάχη.
Όμως ποτέ δεν υποσχέθηκα
ότι μπορώ να σώσω κανέναν.
Music:
"Darren Curtis - It's In The Fog" is under a Creative Commons license (CC BY 3.0).
Συγγραφή/Ερμηνεία: Θάνος Ι. Κουλουβάκης
Στίχοι:
Οι δρόμοι είναι γεμάτοι με γόπες κι ενέσεις·
οι βιτρίνες της θλίψης
μού πουλάνε έρωτες με έκπτωση
και με πείθουν ότι θα καλύψω το κενό
αν αποφασίσω να τους αγοράσω.
Περνάω από το πάρκο της γειτονιάς μου
και τα συνθήματα που γράφαμε μικροί
έχουν ξεθωριάσει·
όμως πιο πολύ έχουν ξεθωριάσει οι ιδέες
που είχαμε στα κεφάλια μας
και τώρα τις ψάχνουμε
στα σβησμένα συνθήματα
ή στα μέρη που αράζαμε,
αλλά μετά μας είπαν
ότι πρέπει να αποφεύγουμε
και πάψαμε να πηγαίνουμε.
Με πνίγει η αδικία της ίδιας μου της ύπαρξης,
που έχει αλλοιωθεί τόσο πολύ.
Με κάνει να νιώθω ξένος.
Βρίσκομαι σε ένα σώμα
που μοιάζει με το δικό μου
αλλά δεν είναι δικό μου·
δεν είμαι εγώ.
Καταναλώνω μεγάλες ποσότητες
χημικών αερίων
που μου δηλητηριάζουν τους πνεύμονες·
κι εγώ γελάω
γιατί ούτως ή άλλως θα πεθάνω
στα 27 το πολύ
ή θα με έχουν ήδη σκοτώσει
και θα έχουν κρατήσει το σώμα μου
σαν λάφυρο.
Μέσα στα νεκροταφεία της πόλης
βλέπω γνώριμες μορφές,
που τις ξέρω από όταν ήμουνα παιδί
ή κάποιος έτυχε να μου μιλήσει γι' αυτές.
Τις κοιτώ να πλανιούνται πάνω από τα μάρμαρα
κι εγώ γράφω ποιήματα για το θάνατο
μέχρι να με βαρεθούν
και να κλειστούν ξανά μέσα στο ξύλο.
Βρομάει η κάσα φόβο
το μυρίζεις;
Εμείς ποτέ δε φοβηθήκαμε
ότι θα βρεθούμε νεκροί
στις ρόδες ενός αστικούς λεωφορείου
ή σε κάποιο στενάκι της πόλης.
Εμείς ποτέ δε νιώσαμε την απειλή του θανάτου
διότι ξέραμε πολύ καλά
ότι ήμασταν ήδη νεκροί
εδώ και χρόνια·
και απλώς παριστάναμε τους ζωντανούς,
με πιάνεις;
Οι γόπες τους βρωμάνε
πιο πολύ από την ανάσα μας,
όταν έχουμε να φάμε 20 ώρες
και έχουμε καπνίσει ήδη ένα πακέτο.
Οι βιτρίνες τους είναι γεμάτες
με εμετούς αναγκών και συναισθημάτων,
που καταπνίγουν για να μη φανούν περίεργοι
ή για να φαίνονται φυσιολογικοί.
Κλαίνε στα τσοντοσινεμά
και μετά μας λένε
ότι η δική μας ψυχική υγεία πάσχει,
ότι εμείς δεν είμαστε καλά
και προσπαθούν να μας σώσουν.
Ποιοι;
Αυτοί που δεν ξέρουν
ούτε πώς να σώσουν το τομάρι τους.
Εγώ είμαι γεμάτος με δάκρυα·
ο τελευταίος που θα σώσει το τομάρι του
σ' αυτή τη μάχη.
Όμως ποτέ δεν υποσχέθηκα
ότι μπορώ να σώσω κανέναν.
Music:
"Darren Curtis - It's In The Fog" is under a Creative Commons license (CC BY 3.0).
Комментарии