Οι Σαρκοφάγοι της Αρχαίας Τελμησσού, Μάκρη, Λυκία, Μικρά Ασία

ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ - Ανατολικός πνεύμονας του ελληνισμού.
Εδώ δεν εισακούστηκε από τους Ίωνες ο ΛΟΓΟΣ του ΑΠΟΛΛΩΝΑ.
Και αυτό το κομμάτι του ελληνισμού έμενε αλύτρωτο ( και όχι χαμένο!) εώς σήμερα.
Όπως δείχνουν όλα τα σημάδια εξ' Ουρανού η Μεγάλη Ώρα πλησιάζει Όλα τα μικρά χρονικά ρυάκια μαζεύτηκαν σ' ένα δυνατό χρονοποταμό και ο Θεός Απόλλωνας άλλαξε την θαυματουργή λίρα Του σε τρομερό τόξο!!!
Ο Απόλλωνας θα έρθει ξαφνικά μία νύχτα!!! Και με τρομερό λάκτισμα του δεξιού Του ποδιού θα γκρεμίσει τα ψεύτικα σελτζούκικα όνειρα.
Θα έρθει μία νύχτα και η λάμψη του φωτός που θα φέρει θα κάνει την νύχτα μέρα!!!
Αρκεί επιτέλους οι Ίωνες να είναι έτοιμοι αυτήν την φορά!
Και η πανάρχαια Ελληνική Γη της Μικράς Ασίας θα σταματήσει να στενάζει κάτω
από τον ζυγό των σφετεριστών της Ιστορίας...

Ντάρια Γκέρους - Κοτούλα

Αρχαιολογικά η Λυκία έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Το μεγαλύτερο αρχιτεκτονικό αξιοθέατο της περιοχής είναι οι σαρκοφάγοι - σε ψηλά υποστηρίγματα πλούσια διακοσμημένα, με σχήματα μικρών ναών ή με κάλυμμα παρόμοιο με αναποδογυρισμένη καρίνα - και οι τάφοι - λαξευτή με απομίμηση της πρόσοψης ναού ή πιο απλοί με την αρχιτεκτονική των λυκιακών σπιτιών.

Το 167 η Λυκία έγινε ανεξάρτητη και ο ρόλος της Λυκιακής Συμμαχίας υπήρξε σημαντικός: κατά τον Στράβωνα, οι αντιπρόσωποι των 23 πόλεων συγκεντρώνονταν μια φορά το χρόνο στο Λητώο για να εκλέξουν άρχοντες και δικαστές. Οι φόροι ήταν ανάλογοι με την ευμάρεια κάθε πόλης η οποία στις ψηφοφορίες μετείχε με έναν ώς τρεις αντιπροσώπους. Επί των Ρωμαίων η περιοχή υπέφερε από τις επιθέσεις του Μιθριδάτη και του Βρούτου. Το 43 ενσωματώθηκε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και διοικούνταν από Ρωμαίο βοηθούμενο από έναν λυκειάρχη.

Η Τελμησσός, μεταγενέστερα Αναστασιούπολις και Μάκρη ήταν η μεγαλύτερη πόλη της Λυκίας, κοντά στα σύνορα της Καρίας. Ενίοτε συγχέεται με την Τελμησσό στην Καρία. Ο προστατευμένος λιμένας της Τελμησσού διαχωρίζεται από τον Κόλπο της Τελμησσού από ένα νησί.

Η Τελμησσός ήταν ανθηρή πόλη της Λυκίας, φημισμένη για τη σχολή μάντεων, την οποία συμβουλεύτηκαν, μεταξύ άλλων ο Λυδός βασιλέας Κροίσος, πριν κηρύξει πόλεμο κατά του Κύρου του Μεγάλου και ο Μέγας Αλέξανδρος, μετά την πολιορκία της Αλικαρνασσού. Σύμφωνα με την μυθολογία πήρε το όνομά της από τον Τελμισσό, γιο του θεού Απόλλωνα. Στην πόλη υπήρχε μαντείο αφιερωμένο στον Απόλλωνα. Στα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ. έγινε μέρος της Περσικού Βασιλείου ενώ μετά την απελευθέρωση των πόλεων των παραλίων της Μικράς Ασίας που ήταν αποτέλεσμα της ήττας των Περσών από τους Έλληνες στους Περσικούς πολέμους, εντάχθηκε στη Δηλιακή συμμαχία. Καταλήφθηκε από τον Αλέξανδρο το 334 π.Χ..

Η Τελμησσός μετονομάστηκε σε Αναστασιούπολη τον 8ο αιώνα, προφανώς προς τιμή του αυτοκράτορα Αναστάσιου Β΄, αλλά δεν κράτησε επί μακρόν το όνομα. Η πόλη στη συνέχεια ονομάστηκε Μάκρη παίρνοντας το όνομα του νησιού στην είσοδο του λιμένα. Τούτο το όνομα μαρτυρείται για πρώτη φορά το 879.

Ωστόσο, επιγραφή του 7ου αι. που ανακαλύφθηκε στο Γιβραλτάρ φέρει το εθνώνυμο "Μακριώτες" ίσως υποδεικνύει πρωιμότερη ύπαρξη του ονόματος Μάκρη.