Η Μπαττερφλάι μέσα από τα μάτια του Ολιβιέ Πυ | Madama Butterfly through the eyes of Olivier Py

Η ΜΑΝΤΑΜΑ ΜΠΑΤΤΕΡΦΛΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΟΛΙΒΙΕ ΠΥ: «Αν δεν κλάψει το κοινό στην Μπαττερφλάι, δεν έπαιξες Μπαττερφλάι! Ο Πουτσίνι ήθελε πραγματικά να κλάψουμε! Γιατί όμως κλαίμε; Αυτό είναι ένα καλό ερώτημα. Κλαίμε μόνο για μια αισθηματική, λυπητερή, μελοδραματική ιστορία; Ή μήπως κλαίμε επειδή αγγίξαμε μια αναπαράσταση του ανθρώπου, μια μορφή πολιτικής συνείδησης, ένα πορτραίτο ακόμη-ακόμη της εποχής μας, που δονεί την σχέση που έχουμε με το παρόν μας»;

Με μια νέα παραγωγή της Μαντάμα Μπαττερφλάι του Τζάκομο Πουτσίνι ανοίγει η Εθνική Λυρική Σκηνή στις 1, 4, 7 και 10 Ιουνίου 2023 τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο κορυφαίος Γάλλος σκηνοθέτης της όπερας και του θεάτρου Ολιβιέ Πυ, στην πρώτη του αναμέτρηση με το αριστούργημα του Πουτσίνι. Διευθύνει ο Βασίλης Χριστόπουλος. Η παραγωγή υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

//
MADAMA BUTTERFLY THROUGH THE EYES OF OLIVIER PY: “If the audience doesn’t cry with “Butterfly”, then it’s not “Butterfly”! Puccini really wanted us to cry! But why do we cry? That’s a good question. Do we only cry over a sentimental, sad, melodramatic story? Or perhaps because we ‘ve touched a representation of man, a form of political conscience, or even a portrait of our time, which shakes our relationship with the present”?
The Greek National Opera is opening the Athens Epidaurus Festival with a new production of Giacomo Puccini’s Madama Butterfly, presented for four performances at the Odeon of Herodes Atticus on 1, 4, 7 and 10 June 2023. Directing is the eminent French opera and theatre director Olivier Py, here tackling Puccini’s masterpiece for the first time. Conducting is Vassilis Christopoulos. This production is made possible by a grant from the Stavros Niarchos Foundation (SNF) to enhance the GNO’s artistic outreach.

Χορηγοί παραγωγής | Production sponsors MYTILINEOS & Eurobank

Μέγας δωρητής και δωρητής παράστασης / Lead Donor of the GNO & Production Donor Stavros Niarchos Foundation

#μανταμαμπαττερφλαι #ολιβιεπυ #πουτσινι #ΕΛΣ #οπερα #madamabutterfly #olivierpy #puccini #opera #gno

[ioannismaroudas]

Υπήρχε άραγε τόση μεγάλη ανάγκη για μία νέα παραγωγή της δημοφιλούς όπερας του Puccini ; Η αριθμητική κάπως μας μπερδεύει…. H λιτή όσο και πειστική παραγωγή του Νίκου Πετρόπουλου παρουσιάστηκε στο Ολύμπια το 2005. Μερικά χρόνια αργότερα (2010) θα παρουσιαστεί «αναβαθμισμένη» στο Μέγαρο Μουσικής. Τον Ιούνιο του 2017 (πρακτικά 31 Μαΐου) θα ανοίξει το φεστιβάλ Αθηνών σε παραγωγή Ούγκο ντε Άνα με όμορφα videos πάνω στους τοίχους του Ηρωδείου. Μία μόδα που ξεκίνησε από τον βαγκνερικό Ιπτάμενο Ολλανδό και έχει φορεθεί σε βαθμό εξάντλησης. Ο σκηνοθέτης θα επεξεργαστεί εκ νέου την παραγωγή, ουσιαστικά το video – Οκτώβριος του 2020. Στην νέα σκηνή θα γίνει συνολικά πολύ πιο λιτό. Εξαίρεση στην επιστροφή του υποπλοίαρχου (Humming Chorus), υποστηρίζοντας την έντονη ερμηνεία της Ermonela Jaho. Η «Επανεκκίνηση» του οργανισμού, Εν τέλει μόνο για εμβολιασμένους οπερόφιλους.

Ερχόμαστε λοιπόν στην φετινή παραγωγή. Η διεύθυνση κατά συνήθη πρακτική δεν φροντίζει και πάλι να ενημερώσει το κοινό για τις τεχνικές και καλλιτεχνικές προδιαγραφές (Press Kit, videos κτλ). Όπως βλέπουμε καθυστερημένα ακολουθεί το στυλ της Carmen το 2007 με την Denyce Graves. Και οι 2 υποτάσσουν καθόλου τυχαία την μουσική σε καθαρά σκηνοθετικούς όρους. Μέσα σε 20 χρόνια συνεπώς η Madama Butterfly έχει παρουσιαστεί, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, με 5 θεωρήσεις Στην Κρατική όπερα της Βιέννης η δίχως αμφιβολία, καρτουνίστικη και πεπαλαιωμένη παραγωγή ανανεώθηκε με την παραγωγή του Anthony Minghella ενώ η Tosca της Margarethe Wallmann στο ίδιο θέατρο έκανε πρεμιέρα και συνεχίζει από το 1958 με 600 παραστάσεις και παραπάνω από ένα εκατομμύριο θεατές.

Βλέπουμε την ασύμμετρη, δυσανάλογη και προβληματική προσέγγιση του ρεπερτορίου, που ενδιαφέρεται μόνο για το οικονομικό κέρδος. Μία μικρή μερίδα βασικών έργων παίζονται συνέχεια ενώ άλλες, εισαγωγικές ακόμη και στην ίδια την λυρική τέχνη, περιορίζονται σε θεάματα αμφίβολου αποτελέσματος. Μιλώντας με παραδείγματα βλέπουμε την Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ και τον Πύργο του Κυανοπώγωνα με υπερσύγχρονες προδιαγραφές ενώ βασικά έργα όπως η Μποέμ, ο Τrοvatore, ο Νabucco ή του χρόνου η Tourandot αρκούνται συνέχεια σε υποβαθμισμένες αναγνώσεις.
Έχουμε συνηθίσει να αναμασάμε την πεποίθηση πως η όπερα είναι ακριβή υπόθεση. Σίγουρα είναι αν γίνεται με τέτοιους όρους και οργάνωση, πρακτικά με προχειρότητα έως και αδιαφορία για το τί προσφέρεται στον φίλο της όπερας το 2023. Πιθανόν για έναν τουρίστα να είναι μαγική μία βραδιά όπερας κάτω από την Ακρόπολη. Τί ισχύει όμως και για τον Ελληνα;

[danielhyams]

Worst opera I have ever seen; regretful that I wasted the money and time to be there. The director filled the beautiful Odeon with a gaudy set for the first act (destroying the aesthetic...honestly I thought it was some bad advertisements that would be hoisted down before the opera, but no), and a presumptuous nuclear explosion for the second act. I spent the last hour of the opera in despair that I was trapped there with the wistful memory of excitement that I had walking in to the Odeon. Honestly, I just wanted her to go ahead and do the deed so that we could all leave.

The director made a burning trash heap of this opera, which I presume has the ability to be good, even though the story is overly simple and you know exactly how it is going to end about ten minutes into it.

As you can tell, I didn't like it. I could go on, but I don't want to spend any more time even thinking of this rubbish.