Γιάννης Μαρκόπουλος - ΧΙΛΙΑ ΜΥΡΙΑ ΚΥΜΑΤΑ - Νίκος Ξυλούρης

Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Στίχοι: Κ.Χ Μύρης
Ερμηνεία : Νίκος Ξυλούρης

"Ιθαγένεια" Δίσκος 1972

Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί

Μέρες της αρμύρας κι ο ήλιος πάντα εκεί
με τα μακεδονίτικα πουλιά και τ’ αρμενάκια
που ελοξοδρόμησαν και χάσανε την Μπαρμπαριά

Πότε παραμονεύοντας τον πόρφυρα
το μαύρο ψάρι έρχεται φεύγει
μικραίνουν οι κύκλοι του

Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί

Μεγάλωσαν τα γένια μας η ψυχή μας αλλιώτεψε
αγριεμένο το σκυλί γαβγίζει τη φωνή του
βοήθα καλέ μου μη φαγωθούμε μεταξύ μας

Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί

Ώρες ώρες μερεύουμε με τη χορδή της λύρας
δεμένος πισθάγκωνα στο μεσιανό κατάρτι
ο Χιώτης ο τυφλός τραγουδιστής βραχνός προφήτης
μασώντας τη μαστίχα του παινεύει την Ελένη
κι άλλοτε τη Τζαβέλαινα τραβάει στο χορό

Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί

[OrpheusDionysus]

Του Ξυλούρη
Θέλω να βγω σε μια κορφή που δεν πηγαίνουν άλλοι,
παρά τ’ αγρίμια μοναχά σα λαβωθούν και θέλουν
να βρουν τ’ αγριοβότανο, που τσι πληγές γιατρεύει,
το τρων κι αναντρανίζουσι, μασούν το και θεριεύου.
Κι αν ειν’ πρικύ, τσι πόνους τως ντελόγο παγουδιάζει,
στυλώνουσι τα πόδια ν τως τα κατηγορημένα,
κι ίσα π’ αντέξα ν’ ανεβούν την έρμη ν ανηφόρα.
Εκεί θα βγω για να σε βρω κι εσένα παλικάρι,
απού πορπάτιες κι έτριζεν η γης στα βήματά σου,
κι αέρας εξεβόριζε απ’ το γερό σου μπέτη
και το μαλλί σου το σγουρό το δαχτυλιδωμένο
μόνο τση μάνας το φιλί και τση καλής κατέχει.
Χωσιά σου στένει ο Χάροντας που στο καλό μποδίζει
μαύρα φορεί, μαύρα μιλεί, ως είναι κι η ψυχή του,
παίζει σου μπάλα βρίσκει σε τόπο του θανάτου.
Αϊτός κατέβη στο χαμό στα νύχια του σ’ αρπάζει,
και σ’ απιθώνει στην κορφή βοτάνι σε ταΐζει.
Μα σε πληγές θανατερές, βοτάνια δε φελάνε.
Βλέπεις τ’ αγρίμια να’ ρχονται να τρώνε, ν’ αντριεύγου,
κι εσένα ο ήλιος την πληγή την ανοιχτή να βλέπει
την καθ’ αυγή, να θλίβεται μέχρι να βασιλέψει.
Και καθ’ αργά ένα πουλί στον ώμο σου καθίζει
και σου μιλεί και τραγουδεί τα πάθη των ανθρώπω.
Μίνως Σωμαράκης

[ΛιτσαΚουτσομιχαλη]

Καλό σου ταξίδι Κώστα Γεωργουσόπουλε, φτωχύναμε, ξεπουλήσαμε την προίκα μας...