Μαύρη χρονιά για το μέλλον του πλανήτη

Οπισθεν ολοταχώς σε όλες τις δράσεις και τα μέτρα για την προστασία του
Σήμερα συµπληρώνεται μισός αιώνας από τη Διάσκεψη της Στοκχόλμης, την πρώτη διεθνή σύνοδο κορυφής με αντικείμενο την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά δεν υπάρχει καθόλου κέφι για εορτασμούς, ούτε για αναδρομές στην ιστορία των περιβαλλοντικών κατακτήσεων από την εποχή του Ολαφ Πάλμε και της Ιντιρα Γκάντι έως σήμερα. Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει επισκιάσει κάθε ενδιαφέρον για την οικολογική κρίση, και η πορεία συνοψίζεται ως όπισθεν ολοταχώς.

Οι αντίπαλοι της προστασίας του περιβάλλοντος, όσοι μιλούν για αειφορία και πράσινους στόχους αλλά στην ουσία ωφελούνται από το τωρινό μη βιώσιμο μοντέλο υπερεκμετάλλευσης της φύσης, έχουν βρει το τέλειο πρόσχημα. Επενδύσεις που είχαν μπει στον πάγο ως αντιπεριβαλλοντικές τώρα επανέρχονται στο προσκήνιο, μέτρα ρύθμισης έτοιμα προς ψήφιση αναβάλλονται, επιτρέποντας τη συνέχιση του πάρτι εις βάρος του κοινού μέλλοντος του πλανήτη.
Πρόεδροι και πρωθυπουργοί που εξελέγησαν με περιβαλλοντική πλατφόρμα, πολιτικές ηγεσίες που θα έπρεπε να εστιάζουν την προσοχή και τις δυνάμεις τους στην ανάπτυξη ενός νέου μοντέλου, αφιερώνουν όλο τους το ενδιαφέρον στη διαχείριση του πολέμου στην Ουκρανία και των επιπτώσεών του για την οικονομία και την κοινωνία. Ακριβώς τη στιγμή που οι ισχυρές χώρες καλούνταν να κινητοποιήσουν σημαντικούς οικονομικούς πόρους για να αποτρέψουν την επιταχυνόμενη πορεία προς την οικολογική καταστροφή, ανοίγουν διάπλατα οι κρουνοί της χρηματοδότησης για όπλα, πολεμικό υλικό και πάσης φύσεως άλλα έξοδα σχετιζόμενα με τον πόλεμο.

Η οικολογική κρίση λαμβάνει δύο βασικές μορφές, την κλιματική κρίση και την κρίση της βιοποικιλότητας. Βιοποικιλότητα είναι, με απλά λόγια, η ασύλληπτη ποικιλία των μορφών ζωής στον πλανήτη, αυτή η πλούσια βιβλιοθήκη της ζωής που, σύμφωνα με την πιο παραστατική περιγραφή, καταστρέφεται πριν προλάβουμε να διαβάσουμε τις πρώτες σελίδες του πρώτου βιβλίου. Η διατήρηση της ποικιλίας των ειδών δεν έχει νόημα μόνο για τους μελετητές εντόμων με τους μεγεθυντικούς φακούς, αλλά για κάθε άνθρωπο που ενδιαφέρεται για τη συνέχιση της ζωής στον πλανήτη. Κάθε φορά που ένα οικοσύστημα δέχεται πιέσεις (και οι πιέσεις στις μέρες μας είναι πάρα πολλές), η τεράστια ποικιλία των ειδών φροντίζει ώστε να υπάρξει κάποιο είδος που αντέχει και το οποίο συνεχίζει να προσφέρει τις υπηρεσίες του χωρίς να διαταραχθεί ο κύκλος της φύσης.

Το φθινόπωρο, ο ΟΗΕ διοργανώνει στην Κίνα διεθνή σύνοδο για τη βιοποικιλότητα, με στόχο να πιεστούν οι χώρες του πλανήτη να υιοθετήσουν δεσμευτικά μέτρα για την προστασία της. Είναι ένα ζήτημα κορυφαίας σημασίας που περνάει στα ψιλά, ενώ η φωνή οικολογικών οργανώσεων και ευαισθητοποιημένων πολιτών αγνοείται μπροστά στα επείγοντα ζητήματα που θέτει η διαχείριση του πολέμου. Ακόμη και τα «πράσινα» κόμματα μοιάζουν αυτή την περίοδο να ενδιαφέρονται περισσότερο για το πώς θα νικηθεί ο Πούτιν παρά για το πώς θα προωθηθεί η πράσινη ατζέντα.

Στις συνθήκες αυτές, δεν είναι μόνον οι βιομηχανίες οπλικών συστημάτων που τρίβουν τα χέρια τους με την επ’ αόριστον παράταση των συγκρούσεων στην Ουκρανία.
#ΕΡΕΥΝΕΣ