46η Ερωτήση: ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ ΜΑΣ;

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ ΜΑΣ.
Εισηγητής: αδ.Νικολόπουλος Θάνος
Από την 91η συνάθροιση μέσω της πλατφόρμας ZOOM της ΑΕΕ Τρικάλων την Κυριακή 30/10/2022.
Πώς πραγματοποιείται αυτό το θαύμα της πλήρους ανακαίνισης μέσα μας, ο αγιασμός μας;
Στο Ιωάννης 17/19 ο Κύριος λέγει: «Και υπέρ αυτών εγώ αγιάζω εμαυτόν, διά να είναι και αυτοί ηγιασμένοι εν αληθεία», κατά έναν αληθινό τρόπο, και όχι με τους ψεύτικους τρόπους των ανθρώπων. Με τούτα τα λόγια διευκρινίζει ότι η βάση για τον δικό μας αγιασμό είναι ο δικός Του.
Αν με τον θάνατό Του πέτυχε να πληρώσει τα χρέη και να μας βγάλει από τη φυλακή, με τη ζωή Του πέτυχε να μας εξασφαλίσει μια τέτοια ζωή, που μας εγγυάται ότι ποτέ δεν θα ξαναγυρίσουμε εκεί μέσα. Γιατί, τι το όφελος να βγάλεις τον κλέπτη από τη φυλακή και να μείνει ο ίδιος; Πάλι θα κλέψει και εκεί θα ξαναμπεί. Βγάζοντάς τον από τη φυλακή, θα πρέπει να του εξασφαλίσεις και μια καινούρια ζωή, που δεν θα τον οδηγήσει πάλι στις παλιές του συνήθειες.

Για να εγκαθιδρύσει εδώ κάτω στη γη το βασίλειο της αγιότητος, το βασίλειο της πλήρους αφιέρωσης στον Θεό, χρειάστηκε να πάρει πρώτα ο ΄Ιδιος αυτήν τη σφραγίδα της αγιότητος, της πλήρους αφιέρωσης. Πρώτος αυτόν τον δρόμο του αγιασμού τον περπάτησε ο Κύριος, για να τον ανοίξει για όλους εμάς που Τον ακολουθούμε.
Στο εδάφιο Εβραίους 5/7-9, με μια λέξη η Γραφή συνοψίζει τον στόχο της ζωής Του εδώ κάτω μαζί μας (έναν στόχο υπηρέτησε η ζωή Του και έναν άλλον στόχο υπηρέτησε ο θάνατός Του): «Και τελειωθείς εγένετο τοις υπακούουσιν αυτώ πάσιν αίτιος σωτηρίας αιωνίου.» «Τελειωθείς». «Γενόμενος τέλειος». Ξεκίνησε αθώος και ελεύθερος όπως ο Αδάμ και, με μια συνεχή πρόοδο στην αγιότητα, έγινε τέλειος. Ας μη ξεχνάμε, η αγιότητα δεν δίνεται, κατακτάται, γιατί είναι προϊόν της ελευθερίας.
Τούτο τον αγιασμό της ζωής του ανθρώπου, που Αυτός επιτελούσε στον εαυτόν Του, είχε ως σκοπό, στο μέλλον, να τον επαναπαράγει σε όλους εκείνους που θα ενώνονταν μαζί Του μέσω πίστης. Αυτή την αγιότητα άρχισε να μεταδίδει το ΄Αγιο Πνεύμα, απ’ την Πεντηκοστή και μετά, σε όσους ερχόταν να κατοικήσει μες στην καρδιά τους. Για μια τέτοια ζωή τούς ξεσηκώνει και μια τέτοια ζωή τούς δίνει τη δύναμη να πραγματοποιήσουν.

Ερώτηση: Πώς ο αγιασμός που πέτυχε ο Κύριος για τον εαυτόν Του γίνεται και δικός μας;
Σαν μια καρδιά προσβλέπει σ’ Αυτόν με πίστη, τότε το Πνεύμα κάνει να λάμπει και ν’ ακτινοβολεί μέσα σ’ αυτή την καρδιά η ίδια η δική Του εικόνα και έτσι μορφώνεται ένας νέος άνθρωπος μέσα σ’ εκείνη την καρδιά. Ή, όπως λέγει στο Β’ Κορ. 3/18, «ημείς δε πάντες βλέποντες ως εν κατόπτρω την δόξαν του Κυρίου με ανακεκαλυμμένον πρόσωπον, μεταμορφούμεθα εις την αυτήν εικόνα από δόξης εις δόξαν, καθώς από του Πνεύματος του Κυρίου.» Όσο Τον βλέπεις, όσο μελετάς τη ζωή Του και μένεις ενωμένος μαζί Του υπακούοντάς Τον, δηλαδή, κάνοντας απλά, πρακτικά ό,τι σου λέει στον λόγο Του, τότε, χωρίς εσύ ίσως να καταλαβαίνεις αυτή τη θαυμαστή διεργασία που το Πνεύμα κάνει μέσα σου, θα σε μεταμορφώνει σιγά σιγά στη δική του εικόνα.
Είναι τότε που γινόμαστε επιτέλους ό,τι δεν μπορούσαμε να γίνουμε ποτέ από μόνοι μας. Πάντα το πρόσωπο στο οποίο προσκολάσαι έχει βαθιά επίδραση στον χαρακτήρα σου και σε μεταμορφώνει σιγά σιγά στη δική του.
Όπως το ΄Αγιο Πνεύμα Τον φύτευσε στη μήτρα της Μαρίας και γεννήθηκε και αναπτύχθηκε ανάμεσά μας, έτσι ακριβώς Τον φυτεύει και στην καρδιά που θα Τον δεχθεί. Και είναι Αυτός που θα μορφώνεται και θα αυξάνει εκεί μέσα, έως ότου κατακτήσει ολόκληρη την καρδιά, εκδιώκοντας τον παλαιό, τον φυσικό άνθρωπο. Εκεί, μέσα σ’ αυτή την καρδιά, αυξάνεται ο Χριστός σαν ο καινούριος εαυτός της.

Η αγιότητά μας δεν είναι, λοιπόν, εμείς που μεταβαλλόμαστε και γινόμαστε καλύτεροι. Γιατί μπορεί να συμβεί, ύστερα από χρόνια στην πίστη, αν μια στιγμή υπερισχύσει η παλιά μας φύση, κατέβει, δηλαδή, ο παλιός μας άνθρωπος απ’ τον σταυρό, όπου, με τη θέλησή μας, τον κρατάμε συνεχώς καρφωμένο, να ξαναβρούμε τους εαυτούς μας τόσο κακούς, όσο και όταν ξεκινήσαμε. ΄Αλλωστε έναν πεθαμένο, ένα πτώμα, είναι ανόητο να θέλεις να το βελτιώσεις – και μεις έχουμε πεθάνει μαζί με τον Χριστό στον σταυρό. Ο παλιός μας άνθρωπος είναι σταυρωμένος μαζί με τον Χριστό, και τα κακά του και τα καλά του, αυτός είναι όλος πεθαμένος. (Το χειρότερο που μπορείς να κάνεις εδώ είναι να τον κατεβάζεις απ’ τον σταυρό και να τον κρύβεις ντύνοντάς τον με πνευματικά ρούχα). Αγιασμός μας είναι ο Χριστός, που μορφώνεται μέσα μας σαν ο καινούριος μας εαυτός.
Εμείς είναι αδύνατον ν’ αλλάξουμε τις καρδιές μας, να τις ελευθερώσουμε απ’ τον ατομισμό, τον εγωισμό, την αυταρέσκεια που τις κυβερνά. Ούτε μπορούμε να διώξουμε τους φόβους, τα άγχη και τις ανησυχίες από εκεί μέσα. Και ας μη ξεχνάμε, όλη μας η ζωή βγαίνει μέσα απ’ την καρδιά μας («εκ της καρδίας προέρχονται οι εκβάσεις της ζωής» μας λέγει η Γραφή στο Παροιμίες 4/23). Δεν είναι κουμπί να πατήσεις και ν’ αλλάξουν, να σταματήσουν όλα αυτά. Είναι το Άγιο Πνεύμα που κτίζει μια καινούρια καρδιά μέσα μας, την καρδιά του Κυρίου.