Το χάραμα επήρα - Ευρωπαϊκό Μουσικό Σύνολο (Ν.Ο.Ε.Μ.Δ.) - Μουσικό Σχολείο Καστοριάς

Στίχοι: Διονύσιος Σολωμός
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
- Το Μουσικό Σχολείο Καστοριάς παρουσιάζει και αφιερώνει το τραγούδι "Το χάραμα επήρα" σε διασκευή από το Ευρωπαϊκό Μουσικό Σύνολο Ν.Ο.Ε.Μ.Δ. υπό την διεύθυνση, εναρμόνιση, ενορχήστρωση, επεξεργασία και μοντάζ του καθηγητή Ευρωπαϊκών θεωρητικών Κωνσταντίνου Ταμβάκη, στην επέτειο μνήμης για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821.
- Επίσης το τραγούδι συμπεριλαμβάνεται στην εκδήλωση που διοργάνωσε το σχολείο μας, την οποία μπορείτε να παρακολουθήσετε στον εξής σύνδεσμο: https://(under construction) ενώ ακούστηκε επίσης στην διαδικτυακή εκδήλωση του Δήμου Καστοριάς την οποία μπορείτε να παρακολουθήσετε στον σύνδεσμο: https://(under construction)
- Την ηχογράφηση και την βιντεοσκόπηση έκαναν οι μαθητές από μόνοι τους ο καθένας στο σπίτι του λόγω της καραντίνας, στην οποία βρίσκεται η χώρα, για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού (Covid-19). Αφού ο καθηγητής ετοίμασε και έστειλε ηλεκτρονικά στους μαθητές τις ηλεκτρονικές παρτιτούρες, για κάθε όργανο και φωνή ξεχωριστά, έπειτα διενεργήθηκαν διαδικτυακές πρόβες στα πλαίσια του μαθήματος "Μουσικά Σύνολα". Μετά από την ανάλογη προετοιμασία των μαθητών (διάβασμα) τελικά ο κάθε μαθητής έστειλε διαδικτυακά το βίντεο του, στον υπεύθυνο καθηγητή της σχολικής ορχήστρας ο οποίος επεξεργάστηκε αυτά τα αρχεία ώστε να ενωθούν σε ένα τελικό βίντεο!

Λίγα λόγια για το τραγούδι:
- Πρόκειται για το Α’ σχεδίασμα από το ημιτελές έργο “Ελεύθεροι Πολιορκημένοι” του Διονύσιου Σολωμού, το οποίο έγραψε κατά τη δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου (1825-1826).
- Στο σχεδίασμα αυτό του ποιήματος ο Σολωμός παρουσιάζει τη δραματική κατάσταση που βιώνουν οι πολιορκημένοι Μεσολογγίτες. Η θεϊκή μούσα όμως, εμφανίζεται για να υμνήσει τη ψυχική δύναμη των πολεμιστών, οι οποίοι πλέον μαζί με τα γυναικόπαιδα, έχουν εξαντληθεί από την πείνα.
- Η αντίθεση ανάμεσα στους ισχυρούς εχθρούς και τους εξασθενημένους Έλληνες, είναι τρομερή. Το ηθικό των Ελλήνων έχει πληγεί από τη βέβηλη παρουσία των εχθρών στον ιερό χώρο του Μεσολογγίου, αλλά οι πολεμιστές μας είναι ανήμποροι να αντιδράσουν.
- Το ποίημα κλείνει με τη σκοτεινή νύχτα που καλύπτει τα πάντα και συμβολίζει την απουσία κάθε ελπίδας.

«Το χάραμα επήρα
Του Ήλιου το δρόμο,
Κρεμώντας τη λύρα
Τη δίκαιη στον ώμο
Κι απ’ όπου χαράζει
Ως όπου βυθά,

Τα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι.»
Παράμερα στέκει
Ο άντρας και κλαίει·
Αργά το τουφέκι
Σηκώνει και λέει:
«Σε τούτο το χέρι
Τι κάνεις εσύ;
Ο εχθρός μου το ξέρει
Πως μου είσαι βαρύ.»

Της μάνας ω λαύρα!
Τα τέκνα τριγύρου
Φθαρμένα και μαύρα
Σαν ίσκιους ονείρου·
Λαλεί το πουλάκι
Στου πόνου τη γη
Και βρίσκει σπυράκι
Και μάνα φθονεί

Γρικούν να ταράζει
Του εχθρού τον αέρα
Μιαν άλλη, που μοιάζει
Τ’ αντίλαλου πέρα·
Και ξάφνου πετιέται
Με τρόμου λαλιά·
Πολληώρα γρικιέται,
Κι ο κόσμος βροντά.

Αμέριμνον όντας
Τ’ Αράπη το στόμα
Σφυρίζει, περνώντας
Στου Μάρκου το χώμα·
Διαβαίνει, κι αγάλι
Ξαπλώνετ’ εκεί
Που εβγήκ’ η μεγάλη
Του Μπάιρον ψυχή.

Προβαίνει και κράζει
Τα έθνη σκιασμένα.

Και ω πείνα και φρίκη!
Δε σκούζει σκυλί!

Και η μέρα προβαίνει,
Τα νέφια συντρίβει·
Να, η νύχτα που βγαίνει
Κι αστέρι δεν κρύβει.

Επίσης μπορείτε να ακούσετε την εκτέλεση της Καντάτας Ελευθερίας σε διεύθυνση του ίδιου του συνθέτη Χρήστου Λεοντή στον σύνδεσμο: