Σαν Μπάλα - Νίκος Καρίμαλης (Στίχοι)

Κυλάμε, κυλάμε κι οι μέρες περούν,
στοχεύουν στο χάραγμα ν’ ακουστούν.
Κυλάμε γοργά, σαν μπάλα παιδιού στην αυλή,
του ονείρου εικόνα μουσική.

Ίσως ανάγκη, ίσως, μια σπίθα στη νύχτα.
Ίσως πηγάδι βαθύ μ’ ένα σκοινί που ψάχνει λύση.
Ίσως ο θάνατος, ίσως ζωή, μπορεί όλα μαζί, μην ψάχνεις, ίσως να μην υπάρχει ίσως.
Ίσως το νόημα να υπάρχει κάπου εκεί που ισορροπεί η αγάπη με το μίσος
κοίτα ψηλά καλύτερα, ίσως νιώθεις ν’ αλαφραίνεις, ίσως το αύριο να γεννήθηκε για σένα ίσως,
για ν’ αρχίσεις κάτι ωραίο μάλλον δε φταις εσύ για όλα, δεν είσαι το κέντρο του κόσμου,
ίσως γίνεις όταν σκεφτείς θετικά για σένα, καθώς θα σέβεσαι το ναό που ζεις μέσα η ψυχή μου.
Ίσως η άβυσσος σαν τούνελ, σαν λακκούβα που λέει
είναι ο κόσμος σαν φαράγγι με ποτάμι που ρέει και ρέει
στην ευθεία γραμμή στο δάσος που κλαίει
και η σκέψη είν΄ αλεξίπτωτο λέει
ξεφτιλίζοντας απόψε τα όνειρα μου ουρανέ, περνώντας από κει έχουν το άγγιγμα σου,
πες μου τα δάκρυα μου αν φιλτράραν τα σύννεφα σου
κι άμα τα αστέρια σου είδα τις μαύρες σκέψεις μου σαν πέρναγαν κι αυτές απ’ τα λημέρια σου
ξέρω πως ώρες ώρες σαν κι αυτές τις μαύρες ώρες που δεν βλέπω ήλιο που ζω στη σκοτεινιά εσύ με βλέπεις μα δε μιλάς.

Κυλάμε, κυλάμε κι οι μέρες περούν,
στοχεύουν στο χάραγμα ν’ ακουστούν.
Κυλάμε γοργά, σαν μπάλα παιδιού στην αυλή,
του ονείρου εικόνα μουσική. (Χ2)