Μάικο - Ρεσάλτο

Показать описание

Beat: Μάικο
Ηχογράφηση / Μίξη / Mastering: Incognito M. at @pinelinemusiclab2467

Μάικο

Incognito M.

Pineline Music Lab

Στίχοι:

Αυτό είναι ραπ από της πόλης τα υπόγεια ανάμεσα σε μπάζα και καλώδια όλη ζωή μας χωρισμένη σε επεισόδια οι φίλοι και οι φίλες μου είναι παιδιά νυκτόβια
Χορεύουμε με μπάσα και με μπότες ανήκουμε στους εθνικούς προδότες στο στούντιο τελετή κλειστές οι πόρτες και γίνεται το πάντρεμα των στίχων με τις νότες
Μέσα στο κεφάλι μας το μίσος σιγοβράζει χτυπήματα θανάτου δίχως παύση το γράφω όπως το νιώθω δεν το γράφω να 'ναι catchy με μπύρες και τσιγάρα την περνάμε κατά βάση
Γράφω και γεμίζω σελίδες θα κάψουμε και ‘σένα άμα δε μίλησες και είδες θα ρίχνουμε φωτιά μέχρι να ρίξουν τις ασπίδες θα μείνει ο ανθός και θα κοπούνε οι αγκίδες
Μεσάνυχτα πριν την καταστροφή στους ευυπόληπτους δεν είμαστε αρεστοί τα μικρόφωνα ανοιχτά και τρέμουν οι μικροαστοί που θα ακούσουνε τα νέα μονάχα από την tv
Σειρήνες περιπολικά κι ασθενοφόρα οι μαύρες μας σημαίες θα σκεπάσουνε τη χώρα αφεντικά μας θέλουν από κάτω σαν τη Μόρα στο δρόμο ένστολοι φονιάδες στη βουλή η καμόρα

Χωμένοι βαθιά μες το λάκκο μεθυσμένοι μετράμε πληγές
Βγήκαμε μαύρο Σαββάτο από τα υπόγεια στις γειτονιές
Φωνές απ’ τα κάτω ρεσάλτο μέσα στο χάος βουτιές
Φόλα μέσα στο πιάτο σε πατριώτες και σε σεξιστές

Τη μέρα την περνάμε στις σκιές τα βράδια τριγυρνάμε στις στοές μια δόση από κατάθλιψη λιγάκι ανασφάλεια μια πρέζα από φόβο και μια κουταλιά από στρες
Θα κάψουμε την πόλη σαν το Νέρωνα πιωμένους θα μας βρούνε το λευτέρωμα αυτό είναι από το δρόμο για το δρόμο και το γράφω να τελειώσει πριν να έρθει το ξημέρωμα
Νέφος δακρυγόνα στα πνευμόνια μας τοξίνες θα κλέψουμε το μέλι απ’ τους κηφήνες οι μπάτσοι στην πλατεία να φυλάν τις λαμαρίνες σκανάρουμε ρουφιάνους στο δρόμο με τις ακτίνες
Εμείς δεν κάτσαμε ποτέ προσκυνημένοι το δίκιο το ΄χουν οι εξεγερμένοι μία ολόκληρη γενιά γεννήθηκε καταραμένη μες το πένθος ανασαίνει δε νιώσαμε ποτέ ευλογημένοι
Κρυφτοκυνηγητό τις νύχτες στα στενά κι έχω ένα drone από πάνω με κοιτά τα φώτα κίτρινα τα πεζοδρόμια νωπά μες στα μάτια σου βλέπω την πόλη να παίρνει φωτιά
Ποτέ τους δε θα πάρουνε χαμπάρι όνειρα ξεχασμένα στο πατάρι κλείδωσαν τις φωνές τους μια για πάντα στο συρτάρι κι εγώ να βγάζω στίχους απ’ το μαγικό λυχνάρι

Χωμένοι βαθιά μες το λάκκο μεθυσμένοι μετράμε πληγές
Βγήκαμε μαύρο Σαββάτο από τα υπόγεια στις γειτονιές
Φωνές απ’ τα κάτω ρεσάλτο μέσα στο χάος βουτιές
Φόλα μέσα στο πιάτο σε πατριώτες και σε σεξιστές