filmov
tv
Θανάσης Παπακωνσταντίνου-Όνειρο,''Βαρβάρα 2013''

Показать описание
Παρασκευή 2 Αυγούστου 2013
''15ο Φεστιβάλ Βαρβάρας''-Ορεινή Χαλκιδική,Βαρβάρα
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου στη δεύτερη μέρα του ''15ου Φεστιβάλ Βαρβάρας''.
Μαζί του οι :
Ματούλα Ζαμάνη: Τραγούδι
Φώτης Σιώτας: Βιολί, βιόλα, πλήκτρα, τραγούδι
Δημήτρης Μυστακίδης: Κιθάρα, λαούτο
Κώστας Παντέλης: Ηλεκτρική κιθάρα
Σωτήρης Ντούβας: Τύμπανα
Χρυσόστομος Μπουκάλης: Μπάσο
Ανδρέας Πολυζωγόπουλος: Τρομπέτα, φλικόρνο
Γιάννης Αντωνιάδης: Κλαρίνο
Κωστής Ζουλιάτης: Πλήκτρα
Αλέξανδρος Κτιστάκης: Τραγούδι
Όνειρο
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τράβηξα δειλά δειλά
της Κερκόπορτας το σύρτη
και πήραν φωτιά τα μάτια μου
μάγκα μου απ' όσα είδαν.
Πολιτεία απέραντη
από γυαλί και κεχριμπάρι,
τα χρώματα της ίριδας
της έπλεκαν στεφάνι.
Στα στενά της σέρνονταν
άγιοι σκοτεινοί κι αγύρτες
και στο λιμάνι αθίγγανοι
μοιρίζανε παλάμες.
Ο Ανέστος τρυφερά
γέμιζε καρφιά τα χέρια
κι ο Μεβλανά Τζελαλεδίν
γυρνούσε και γυρνούσε.
Κι έτσι όπως χάζευα
δερβισάδες, μπεκτασίδες,
άλαλοι με κυκλώσανε
μα ακόμα τους ακούω.
Σεμ ολντού ασίκ λαρί
άνθρωπέ μου τι ξεφτύλα,
να σου χαλάνε το όνειρο
κι εσύ να τους αφήνεις.
Πίσω ξαναγύρισα
χίλια εννιακόσια ενενήντα,
με τα δίδυμα αγκαλιά
κοιμάται η κυρά μου.
''15ο Φεστιβάλ Βαρβάρας''-Ορεινή Χαλκιδική,Βαρβάρα
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου στη δεύτερη μέρα του ''15ου Φεστιβάλ Βαρβάρας''.
Μαζί του οι :
Ματούλα Ζαμάνη: Τραγούδι
Φώτης Σιώτας: Βιολί, βιόλα, πλήκτρα, τραγούδι
Δημήτρης Μυστακίδης: Κιθάρα, λαούτο
Κώστας Παντέλης: Ηλεκτρική κιθάρα
Σωτήρης Ντούβας: Τύμπανα
Χρυσόστομος Μπουκάλης: Μπάσο
Ανδρέας Πολυζωγόπουλος: Τρομπέτα, φλικόρνο
Γιάννης Αντωνιάδης: Κλαρίνο
Κωστής Ζουλιάτης: Πλήκτρα
Αλέξανδρος Κτιστάκης: Τραγούδι
Όνειρο
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τράβηξα δειλά δειλά
της Κερκόπορτας το σύρτη
και πήραν φωτιά τα μάτια μου
μάγκα μου απ' όσα είδαν.
Πολιτεία απέραντη
από γυαλί και κεχριμπάρι,
τα χρώματα της ίριδας
της έπλεκαν στεφάνι.
Στα στενά της σέρνονταν
άγιοι σκοτεινοί κι αγύρτες
και στο λιμάνι αθίγγανοι
μοιρίζανε παλάμες.
Ο Ανέστος τρυφερά
γέμιζε καρφιά τα χέρια
κι ο Μεβλανά Τζελαλεδίν
γυρνούσε και γυρνούσε.
Κι έτσι όπως χάζευα
δερβισάδες, μπεκτασίδες,
άλαλοι με κυκλώσανε
μα ακόμα τους ακούω.
Σεμ ολντού ασίκ λαρί
άνθρωπέ μου τι ξεφτύλα,
να σου χαλάνε το όνειρο
κι εσύ να τους αφήνεις.
Πίσω ξαναγύρισα
χίλια εννιακόσια ενενήντα,
με τα δίδυμα αγκαλιά
κοιμάται η κυρά μου.