filmov
tv
Θανάσης Παπακωνσταντίνου | Το όνειρο

Показать описание
Από την εμφάνιση του Θανάση Παπακωνσταντίνου στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο
Μαζί του οι:
Τραγούδι : Ματούλα Ζαμάνη
Δημήτρης Μυστακίδης - ακουστική κιθάρα
Φώτης Σιώτας - βιολί, βιόλα, πλήκτρα, τραγούδι
Κώστας Παντέλης - ηλεκτρική κιθάρα
Μιχάλης Χανιώτης - μπουζούκι, τραγούδι
Μάκης Μπουκάλης - ακουστικό μπάσο
Σωτήρης Ντούβας - τύμπανα
Ανδρέας Πολυζωγόπουλος - τρομπέτα, φλικόρνο
Γιάννης Αντωνιάδης - κλαρίνο
Όνειρο
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τράβηξα δειλά-δειλά
της Κερκόπορτας το σύρτη
και πήραν φωτιά τα μάτια μου
μάγκα μου απ' όσα είδαν.
Πολιτεία απέραντη
από γυαλί και κεχριμπάρι,
τα χρώματα της ίριδας
της έπλεκαν στεφάνι.
Στα στενά της σέρνονταν
άγιοι σκοτεινοί κι αγύρτες
και στο λιμάνι αθίγγανοι
μοιρίζανε παλάμες.
Ο Ανέστος τρυφερά
γέμιζε καρφιά τα χέρια
κι ο Μεβλανά Τζελαλεδίν
γυρνούσε και γυρνούσε.
Κι έτσι όπως χάζευα
δερβισάδες, μπεκτασίδες,
άλαλοι με κυκλώσανε
μα ακόμα τους ακούω.
Σεμ ολντού ασίκ λαρί
άνθρωπέ μου τί ξεφτύλα,
να σου χαλάνε το όνειρο
κι εσύ να τους αφήνεις.
Πίσω ξαναγύρισα
χίλια εννιακόσια ενενήντα,
με τα δίδυμα αγκαλιά
κοιμάται η κυρά μου.
Μαζί του οι:
Τραγούδι : Ματούλα Ζαμάνη
Δημήτρης Μυστακίδης - ακουστική κιθάρα
Φώτης Σιώτας - βιολί, βιόλα, πλήκτρα, τραγούδι
Κώστας Παντέλης - ηλεκτρική κιθάρα
Μιχάλης Χανιώτης - μπουζούκι, τραγούδι
Μάκης Μπουκάλης - ακουστικό μπάσο
Σωτήρης Ντούβας - τύμπανα
Ανδρέας Πολυζωγόπουλος - τρομπέτα, φλικόρνο
Γιάννης Αντωνιάδης - κλαρίνο
Όνειρο
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τράβηξα δειλά-δειλά
της Κερκόπορτας το σύρτη
και πήραν φωτιά τα μάτια μου
μάγκα μου απ' όσα είδαν.
Πολιτεία απέραντη
από γυαλί και κεχριμπάρι,
τα χρώματα της ίριδας
της έπλεκαν στεφάνι.
Στα στενά της σέρνονταν
άγιοι σκοτεινοί κι αγύρτες
και στο λιμάνι αθίγγανοι
μοιρίζανε παλάμες.
Ο Ανέστος τρυφερά
γέμιζε καρφιά τα χέρια
κι ο Μεβλανά Τζελαλεδίν
γυρνούσε και γυρνούσε.
Κι έτσι όπως χάζευα
δερβισάδες, μπεκτασίδες,
άλαλοι με κυκλώσανε
μα ακόμα τους ακούω.
Σεμ ολντού ασίκ λαρί
άνθρωπέ μου τί ξεφτύλα,
να σου χαλάνε το όνειρο
κι εσύ να τους αφήνεις.
Πίσω ξαναγύρισα
χίλια εννιακόσια ενενήντα,
με τα δίδυμα αγκαλιά
κοιμάται η κυρά μου.