Zatri & Σώφρων - Πάρε τη φωνή μου / συμμ. Miss Zebra

Διαθέσιμα 200 Cd (digipack) και 100 Κασέτες
Beat: Zatri
Rap: Σώφρων, Miss Zebra
Μίξη: Studio 725
Τελική επεξεργασία: Finetto

Σχέδια εξωφύλλων: Stif
Γραφιστική επιμέλεια: Κυκλοθυμία

Επικοινωνία:

Zatri.Σώφρων
45.2020

Στίχοι:
(Σώφρων)
Και έχω την τάση να κολλάω στο παρελθόν απεγνωσμένα
λες και υπάρχει ένα κλειδί εκεί να ελευθερώσω εμένα
ανάμνηση κι ανάμνηση, πότε θα βάλω τέρμα;
σαν κρύο τρυπάει τα κόκκαλα, σαν ήλιος καίει το δέρμα.
Και μ' έχουν στιγματίσει οι καβγάδες μες στο σπίτι
εγώ δεν έφταιγα μα υποσυνείδητα, οι ενοχές μια βρύση
μαμά, μπαμπά, ας το παιδί να ζήσει
θα κάθεται να ασχολείται με εσάς μόνο, αντί να ψάχνει λύση.
Πάω κόντρα στον ψυχαναγκασμό, τόσο έντονα γαμώτο
που στο τέλος ψυχαναγκάζομαι απ' αυτό
κι αγχώνομαι που αγχώνομαι και πίνω δεν αφήνω
ούτε γουλιά, τα βράδια ξαναφέραν άδεια πρωινά.
Δεν θέλω να γίνω η μάνα σου, ούτε να γίνεις ο πατέρας μου
ήθελα μόνο να γνωρίσω απλά την ύπαρξη σου
πριν πάρω σοβαρά αυτό το φάσωμα και κολλήσω
και ενεργοποιήσω, τις τάσεις φυγής σου.
Και με έχει φάει το σπίτι, να ψάχνω τον εαυτό μου
μες στους τοίχους, μες στους ήχους και μέσα σε γραπτά παλιά
όσο περνούν τα χρόνια, τα χρόνια περνούν πιο γρήγορα
οι ευαίσθητοι και οι απαισιόδοξοι ξέρουν πολλά.
Είμαι η σερβιτόρα, διανομέας φυλλαδίων
εκείνη που πλένει την σκάλα σου, που κοιμάται στο λεωφορείο
και χαίρομαι που ανασαίνω και που έχω φαγητό
εσύ λυπάσαι που ήταν μεγάλη η ουρά στο εμπορικό;
Πάρε τη φωνή μου

Πάρε τη φωνή μου, είμαι μόνος είμαι μόνη
απ' το δικό μου στόμα δεν μπορούν να βγουν οι πόνοι
Πάρε τη φωνή μου, είμαι μόνος είμαι μόνη
να προλάβω να σου ανοιχτώ, πριν γίνουν όλα σκόνη
Πάρε τη φωνή μου, είμαι μόνος είμαι μόνη
σκοτώνω τον εαυτό μου και αυτός με αθωώνει
Πάρε τη φωνή μου, είμαι μόνος είμαι μόνη
για κάθε ένα παιδί που τα δύσκολα βιώνει.

(Miss Zebra)
Ξέρεις τα βράδια δεν κοιμάμαι, προτιμώ την ηρεμία
αφού οι μέρες τους με κάνανε να νοιώθω αηδία
από σπίτι που αντί για την στοργή σου δίνει βία
κι ύστερα αναρωτιούνται , γιατί τόση αδιαφορία?
Δουλειά με νταβατζήδες κι από πίσω οικογένεια
εκείνη που δεν σ' άφησε ποτέ να αντιμιλήσεις
και τώρα κάπου στο κενό να ψάχνω μια έννοια
να βάλω όσα πιστεύω μπας και με κατανοήσεις.
Με φως στέλνω μηνύματα και ας χάνονται μέσα στα κύματα
ξεριζωμένε φίλε μου για σένα θα 'μαι εκεί
το ξέρω πολλά προβλήματα και τ' άλλα φαίνονται ασήμαντα
μα αφήνω πίσω βήματα για να 'ρθεις να με βρεις.
Και όταν σε βλέπω μοιάζουν όλα τόσο αλλιώτικα
θέλω το χρόνο να κολλήσω στο παρόν
όμως για μένα όλα τελειώνουνε απότομα
ζω μέσα σε μια δίνη ψυχικών εναλλαγών.
Και όταν η κοινωνία δίνει φτώχεια, σπέρνει βία
παλεύω με το μίσος μου για να μη με σκοτώσει
παιδί που δεν το χώρεσε ποτέ η κοινωνία
παιδί που δεν κατάφερε ποτέ να μεγαλώσει.
Και τώρα ψάχνω την αλήθεια μες στον κόσμο μου
από το ψέμα τους να φύγω μακρυά
σ' αφήνω τώρα, είδα στα μάτια σου τον πόνο μου
μπορεί και να σε ξέρω παραπάνω τελικά.
Πάρε τη φωνή μου