Nie wierzono w ADHD kobiet. 'Reaguję tak emocjonalnie, że miewam drgawki” | SKRAWKI

Zasubskrybuj kanał SKRAWKI!

Poznajcie 27-letnią Karolinę. Karolina ok. 3 lat temu otrzymała diagnozę ADHD, czyli zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi. Jak sama mówi, tę diagnozę przyjęła z ulgą i radością, bo w końcu coś wyjaśniało te różne, dziwne rzeczy, które przydarzały jej się całe życie, a których nie mogła zrozumieć.

Karolina na co dzień tworzy ze swoim narzeczonym Krzyśkiem małą markę modową Przędza Jędza, w ramach której projektuje tkaniny i ubrania. I są to naprawdę wyjątkowe, piękne rzeczy (wystarczy spojrzeć na żakiet Karoliny na filmie).

Tu znajdziecie więcej informacji o Przędzy Jędzy:

PS. Film nie jest sponsorowany przez Przędzę Jędzę! SKRAWKI po prostu kochają Przędzowe koce.

----------

----------

----------
Gdzie można śledzić Skrawkowe historie:
Kanał na YT:

#skrawki #adhd #add #zdrowiepsychiczne #ludzie #wywiad #prawdziwehistorie

[edishopedishop]

Cała ja😂❤
-od dziecka gubiłam okulary korekcyjne aż rodzice zaniechali kupowania
- spokojna, czwórkowa uczennica ale pyskata czasami
- fokusowanie sie na cos totalnie zapominając o potrzebach fizjologicznych
- brak poczucia czasu,
- od dziecka ogromne poczucie niesprawiedliwości i stawanie w obronie slabszych uczniów i koleżanek z podwórka
-wychodzenie z domu na ostatnią chwile
- potykanie sie na prostej drodze
- bałagan na części pokoju
- nagle zrywy
- odraczanie czegos i skracanie deadlinu aby to w koncu zakończyć czynność
- rozpoczynianie 7 rzeczy na raz
- aby sie skupic na czymś znosze rzeczy do pokoju i sie zamykam w nim aby sie skoncentrować
- częsta zmiana zainteresowań
- wszystko po ręką, i wszystko na widoku
- kiedy sie klade późno do lozka musze wstac 7 raz bo mi sie przypominaja rzeczy i musze je zrobic bo potem i tak bym nie zasnęła
- fokus na gotowanie w dorosłym życiu
- system wymieniania sie zadaniami w pracy gdzie jest koorynatorem
-telefony mam zawsze w pancernym etui
-gadnie o tym samym przez jakis czas
-problemy ze spaniem, wybudzanie sie, bogate sny

[magorzatajot]

Jak słucham, to widzę obraz mojej córki, wszystko się zgadza, moja osoba, matki też ma pewne podobieństwa. Córka ma zdiagnozowane ADHD, ale bardzo trudno było mi to zrozumieć. Film bardzo mi pomógł i obejrzę go jeszcze raz z mężem, aby mógł zrozumieć własną córkę. Bardzo Pani dziękuję za film ♥️

[beatapoznanska]

Oglądam i trochę mi smutno. Całe moje życie było naznaczone piętnem tego zaburzenia, ale nikt tego nie dostrzegł. Dziś jestem zdiagnozowana, ale żal ile czasu i energii straciłam.

[Kuziela]

Hm. Weslug mnie to nie jest zaburzenie.
W XX i XXI wieku w naszej cywilizacji która posyła wszystkie dzieci do takiej samej szkoły po prostu nie ma miejsca na osoby które od dziecka posiadają cechy rzadszych archetypów.
Ja miałam szczęście.
Posłano mnie do szkoły muzycznej. Gra na skrzypcach zaspokajała potrzebę ciągłych drobnych ruchów. Potrafilam sie skupic na ceiczeniu 4 godziny dziennie a nie wiedzialam co jest zadane z polskiego.
Dzisiaj mam 40 lat i jak nie gram na skrzypcach to mam myśli samobójcze i tracę sens życia.
Późna melatonina powoduje, że mogę grać koncert wieczorem i jeszcze potem wrócić 400 km do domu.
Moje „rozchwiane” emocje regulują się kiedy zagram koncert, przy stresie, emocjach związanych z przekazem muzyki.
To jest moje ADHD.
Nie potrafię umówić się na wizytę do lekarza ani iść do urzędu.
Potrafię śpiewać, komponować, wyjść na scenę przed 1000 publiczność i grać na wielu i strumentach.
Nic więcej mnie nie interesuje.
To jest wspaniałe ale życiowo bardzo ciężkie.
To jest niebo i pieklo za razem.
Ale to nie ja jestem dziwna.
To system chce, żebyśmy wszyscy byli posłusznymi w korpo albo rekinami giełdy.
Nie widzi się artystów i innych archetypów.

Pozdrawiam wszystkich atypowych!!!
Twórzcie i bądźcie kreatywni!!! ❤❤❤❤
Do tego jesteście stworzeni!

[marzenaschaele-bukowska]

Zostałam zdiagnozowana w wieku 53 lat. Zawsze ale to zawsze wiedziała. Że ze mną jest coś nie tak. Ale wtedy były trudne dzieci a nie choroba. Przez 20 lat leczono u mnie dwubiegunowke. Bez skutku. Mój syn został zdiagnozowany w wieku 32 lat. Wtedy czytając literaturę o adhd stwierdziłam że to ja tam występuje. To było o mnie. W końcu psychiatra na moją prośbę poddał mnie testom. Adhd mieszane. Przeszłam wiele w życiu rozczarowavn przykrości rozpaczy i próby samobójcze. Bo nikt mnie nie rozumiał i zawsze trąca pracę i nigdzie nie pasowałam. W końcu poznałam cudownego człowieka który mnie zaakceptował w całości. 10 cudownych lat. Zmarł parę miesięcy temu. Boję się że nie dam rady przeżywać znow tego co było kiedyś. Nie wiem jak mam żyć. Nikt poważnie nie traktuje mojego schorzenia. Nadal jestem stara a roztrzepana. Mają.mnie za człowieka nieodpowiedzialnego i niepoważnego. Bo zapominam bo za szybko coś robię bo inaczej reaguje bo nie umiem położyć uszu po sobie bo pyskata bo twórcza za bardzo kreatywna i nie należę do żadnej społeczności. To tylko część zarzutów np w pracy. I nie wytrzymuje w jednym miejscu i powtarzalnej jednostajnej pracy. Juz się nie zmienię. Leki biorę ale nie działają dobrze. Zawsze jakiś efekt uboczny. Nie wiem co i jak dalej. Powinnam być poważna kobieta a jestem jak gowniara z dużym potencjałem na demencję. Wstyd mi. I tak. Usłyszałam że adhd jest modne. Szkoda ze nie było 50 lat temu. Może nie stałabym wtedy na torach czekając na pociąg. Pozdrawiam wszystkich i życzę siły.

[dwajedenjeden]

Kupowałam u pani płaszcz kiedyś <3 kupiłam go sobie w nagrodę za skończenie pierwszego roku studiów, były to moje trzecie studia 😉 Pozdrawiam

[bodziolomza]

Dla mnie dość świeży temat. Przypadkiem przez piosenkę przypomniałem sobie, że w dziecińskie byłem zdiagnozowany, trochę "podleczony" i poklepany po plecach ze słowami "wyrośnie z tego". Ta teczka czekała na mnie 22 lata... 22 lata po diagnozie próbuję "wziąć się w garść i zrobić coś ze swoim życiem" (bo to głównie słyszałem od znajomych, którzy przed 30-tką już coś osiągnęli) ale ku**a nie potrafię. Polecam ludziom mówiącym "adhd, asperger i autyzm są teraz modne xD" zapomnieć na 22 lata czegoś istotnego w ich życiu i sprawdzić ile frustracji można w sobie pomieścić. Karolino jak słucham Twoich słów totalnie słyszę opowieść swojego dorosłego życia. Powodzenia nam!

[TomaszLee]

Doskonały materiał. Gratulacje dla prowadzącej za bycie świetnym dziennikarzem - mądre pytania plus dużo milczenia i ani jednego wejścia w słowo. Szacunek.
Co do Karoliny - dobrze opowiedziane, gratuluję samoświadomości w tak wczesnym etapie - ja się połapałem 20 lat później.
W materiale jest jedna nieścisłość. 6:00 ADHD u chłopców i dziewczynek nie różni się niczym. Rzecz w tym że występują 3 typy tego zaburzenia: 1. Ze znaczną przewagą deficytu uwagi, 2. Ze znaczną przewagą nadpobudliwości ruchowej, 3. Mieszany, mniej więcej w równowadze typu 1 i 2.
U dziewczynek/kobiet rzadziej występuje typ 2. Jednak gdy weźmiemy przypadek dziewczynki z tym samym typem co u chłopca, różnic (w sensie klinicznym) nie będzie. Jeżeli pomogłem, to nie ma za co :)

[lagalletitaiberica]

Czuję, że czas się zdiagnozować... Jak słucham to jakbym słuchała o sobie... Niby od dawna podejrzewałam, że coś jest nie tak ale dopiero kilka dni temu dotknęło mnie coś co powiedział mi mąż. Powiedział, że nie rozumie jak mogę nie być w stanie posprzątać mieszkania ale codziennie chodzę na siłownię i spędzam tam 2-3 godziny. Na siłownię mam totalny fokus od miesiąca i mogłabym tam siedzieć 24/7. Zawsze miałam ogromny problem ze sprzątaniem, mimo że strasznie mi przeszkadza bałagan, nie mam poczucia czasu, nie potrafię utrzymać żadnej pracy na dłużej (mój rekord to rok w jednym miejscu), studia zmieniałam trzy razy i nie skończyłam, hobby przerabiałam ze sto w ciągu życia, przeprowadzałam się też kilka razy. Przerasta mnie na przykład szukanie hotelu na wakacje bo mój mózg nie jest w stanie sprawdzić i porównać kilku ofert, męczę się tym jakbym kopała rowy. Zdecydowanie to, że w mieszkaniu mam totalny bałagan ale gdy NAGLE POCZUJĘ przypływ energii to sprzątam cały dzień aż wszystko błyszczy. Cholernie ciężkie mam życie i trudne jest też niezrozumienie - dlaczego ciągle zmieniasz pracę, przeprowadzasz się, masz słomiany zapał, dlaczego nie skończyłaś tych studiów, dlaczego zaczęłaś robić prawo jazdy i nie skończyłaś a uczysz się języków godzinami. Nie wystawiam sobie diagnozy, może przyczyny są inne ale im więcej czytam i słucham o ADHD tym więcej znajduję zbieżności.

[ellabella]

Przykro się słucha że w Polsce była aż taka ignorancja w tym temacie u lekarzy.Mam syna w Pani wieku z ADHD , chodził do szkoły gdzie otrzymał bardzo dużo pomocy, w klasie oprócz niego były 3 dziewczynki też z ADHD, chorobę zdiagnozowano w wieku około 6 lat.Pamiętam jak do mnie do domu przychodziła pani orto pedagog aby pomóc mi w ogarnięciu zachowania syna, uczyłam się jak reagować, było ciężko bo trudno odmawiać dziecku które płacze, błaga, uwiesza się na mnie.Dramat.Ale w ciągu 2 miesięcy ogarnełam co i jak i zauważyłam że to również pomaga mojemu synowi, wtej chorobie bardzo ważna jest konsekwencja i rutyna.Pozdrawiam wszystkich dorosłych z ADHD i rodziców dzieci z ADHD i dziękuję Pani Karolino za podzielenie się swoją historią.

[mishuchyba]

Zdiagnozowana w wieku 26 lat, dodatkowo z prawdopodobnym spektrum autyzmu here 🙋‍♀️
Moja mama wciąż uważa, że sobie wymyślam i nic mi nie jest choć od dziecka miałam "trudne" zachowania

[iFka]

Joanno dziękuję Ci że zaprosiłaś Karolinę.
Cudowna rozmowa.
Słuchałam na raty (bo inne rzeczy weszły w drogę) ale słuchałam z zapartym tchem, czasem z uśmiechem, czasem z niedowierzaniem jak bardzo to jestem ja.
Karolino dziękuję.
Nigdy w życiu nie rozmawiałam z psychiatrą/psychologiem poza incydentem z podstawówki gdzie kradłam dzieciom w szatni z kurtek pieniążki, co wiązało się z chęcią imponowania innym że stać mnie na drożdżówkę ze szkolnego sklepiku czy bransoletkę z kiosku, chęcią bycia dostrzeżoną, zaakceptowaną, zwróceniem na siebie uwagi; to wtedy właśnie miałam okazję rozmawiać z psychologiem, który niestety nic dziwnego w moich zachowaniach nie wyczytał. Myślę, że to wiązało się z wiedzą (jej brakiem) spotkanego wówczas lekarza.
Mieszkam w UK i tutaj trochę opieka zdrowotna kuleje, a jeśli chodzi o zainteresowanie strefą psychologiczną pacjenta, jak również społecznie jest to chyba temat spychany na margines.
18stego sierpnia wyjeżdżam na urlop w Polsce.
Myślę o tym żeby spotkać się z psychiatrą, porozmawiać, z pewnoscią będę oczekiwać jakichś diagnoz, pomocy, może recepty, albo chociażby podpowiedzi w jakim nurcie zacząć psychoterapię.
Fajnie jest widzieć i słyszeć takich jak ja ❤

[melodia.pralki]

Moja mama właśnie podesłała mi ten film i utożsamiam się właściwie ze wszystkim. No... chyba obie będziemy się diagnozować 🙃 dziękuję, że ten film powstał i serdecznie pozdrawiam wszystkich, którzy przy nim pracowali 💕 da to spragnione ukojenie potężnej ilości osób

[Onlyme]

Karolina, jak bardzo słuchając Ciebie widzę siebie, tylko że ja mam 43 lata i dopiero od niedawna diagnozę i po woli się oswajam. Przytulam, chociaż wiele z nas tego nie lubi 😉

[revan_ka]

Przykro mi czytać te wszystkie komentarze podważające sens diagnozy ADHD i leczenia farmakologicznego oczywiście wypisywane przez domorosłych specjalistów psychiatrii i psychologii.
Dziękuję za ten wywiad. Jestem przekonana, że za kilka lat, wiedza na temat ADHD u kobiet będzie bardziej powszechna, właśnie dzięki osobom, które działają w tym zakresie ❤ i dziewczyny z ADHD, będą mogły otrzymywać pomoc wcześniej niż w dorosłym życiu.
W końcu do niedawna można było usłyszeć takie kocopoły i mnóstwo mitów na temat spektrum autyzmu, a teraz wiedza społeczeństwa na ten temat jest dużo większa.

[kakakaakakakka]

Jejciu, oglądam to i jak bym słyszała o sobie. Nawet to zafiksowanie, nie mycie łazienki 2 tygodnie, a potem szorowanie łazienki szczoteczką do zębów. Zostawianie rzeczy na wierzchu żeby o nich pamiętać. Lista rzeczy do zrobienia, bo o czymś zapomnę 😅

[sabinamarczak]

Bardzo dziękuję.
Przesłuchałam całość, zrobiłam notatki i zrozumiałam, że w wielu sferach funcjonuję podobnie. Nie jestem dziwna: ja też mam ADHD.

[Krasnalek]

Żyję z adhd . Zawodowo zajmuję się również sztuką . I również borykam się z tymi samymi problemami . Radziłam sobie do czasu, podjęcia się terapii hormonalnej W związku z endometriozą. Wtedy wszystkie adhdowe cechy z którymi sobie radziłam i lepiej lub gorzej ogarniałam, zaczęły mi burzyć dotychczasowe życie. Proste na pozór rzeczy, stały się niewykonalne, straciłam klientów przez prokrastynację zleceń. Codziennego życia również nie byłam w stanie ogarnąć. Do tego jeszcze mocniejsza niż dotąd impulsywność, rozkojarzenie, kłótliwość, wynikająca z poczucia ze otoczenie jest zbyt powolne. Zawsze byłam szybka, wszystko robiłam naraz-ale wtedy tempo które sobie narzucałam było nieludzkie.psychiatra, leki na adhd, terapia, uspokoiły mój stan, ale weszła depresja lękowa- myślę ze pokłosie mojego całego życia z niezdiagnozowanym adhd a w tym niezrozumieniem siebie i zbyt wielkie oczekiwania .Adhd u kobiet jest silnie powiązane z hormonami i czesto nabiera mocy wlasnie w takich sytuacjach jak u mnie lub przed i w trakcie menopauzy.Są na to badania, coraz więcej o tym sie mówi i bardzo dobrze .

[beabeja]

ja z diagnoza od niedawna 35 l
i po włączeniu leczenia czuje się zupełnie inaczej, i dopadł mnie taki skutek ze gdyby ktoś wcześniej potrafił nazwać to co się ze mną działo moje życie mogło by wyglądać zupełnie inaczej …

[mika]

Jezu 🤦🏻‍♀️. Mam 30 lat i dopiero zaczynam rozumieć że prawdopodobnie mam ADHD 🫣, nagle wszystko nabiera sensu.