filmov
tv
Μια βόλτα με το εναέριο τρένο του Βούπερταλ (Wuppertaler Schwebebahn) πάνω από τον ποταμό Βούπερ

Показать описание
Στην κοιλάδα του ποταμού Βούπερ, βρίσκεται η πόλη του Βούπερταλ (=κοιλάδα του Βούπερ), μια όμορφη πόλη της Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας, που βρίσκεται βέβαια στη σκιά των άλλων μεγάλων πόλεων του κρατιδίου, του Ντίσελντορφ και της Κολωνίας.
Η πόλη έχει βαριά βιομηχανία, όπως και όλη η κοιλάδα του Ρουρ. Το πιο σημαντικό αξιοθέατο, όμως, της πόλης είναι το εναέριο τρένο (Schwebebahn), το οποίο αποτελεί εύκολο και γρήγορο μέσο μεταφοράς εντός του αστικού ιστού, μετά και τις πρόσφατες επεμβάσεις εκσυγχρονισμού των γραμμών και των σταθμών.
Αυτό που δεν είναι ίσως γνωστό, είναι ότι το εναέριο τρένο του Βούπερταλ είναι το πιο παλιό στον κόσμο, με λειτουργία που ξεπερνά τον ένα αιώνα. Η δημιουργία του αποτελεί μια από τις πιο εντυπωσιακές κατασκευές της πρώιμης βιομηχανικής εποχής. Κατάφερε να παραμείνει σε λειτουργία, σε πείσμα των καιρών και να επιζήσει από 2 Παγκοσμίους Πολέμους.
Την ιδέα ενός τρένου ιπτάμενου, την είχε ένας Βρετανός μηχανικός το 1824, όταν παρουσίασε ένα «ιπτάμενο» τρένο, που τα βαγόνια του τα έσερναν άλογα. Το υψηλό κόστος κατασκευής του «πάγωσε», όμως το όνειρο ως τα τέλη του 19ου αιώνα.
Τότε σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε, εκμεταλευόμενος και τη ροή του ποταμού Βούπερ, από το μηχανικό Anton von Rieppel, περίπου το 1890, για να ενώσει τις πόλεις Elberfeld και Barmen σε μια διαδρομή 13 χιλιομέτρων. Άρχισε να λειτουργεί το 1901, σχεδόν τριάντα χρόνια πριν την δημιουργία του Βούπερταλ το 1929.
Οι εναέριες ράγες που βρίσκονται πάνω στην οροφή και όχι στο δάπεδο, στηρίζονται σε μια μεταλλική κατασκευή που διατηρεί τα βαγόνια αιωρούμενα σε ύψος 8-12 μέτρα από το έδαφος και μπορεί να μεταφέρει 130 επιβάτες με ταχύτητα 60 χλμ. Είναι ο παλαιότερος ηλεκτρικός υπερυψωμένος σιδηρόδρομος με κρεμαστά βαγόνια στον κόσμο.
Σήμερα το Schwebebahn εξυπηρετεί κάθε μέρα πάνω από 80 χιλιάδες επιβάτες, σε μια διαδρομή συνολικού μήκους 13,3 χιλιομέτρων που την διανύει σε 30 λεπτά. Το μεγαλύτερο μέρος της γραμμής, τα 10 χιλιόμετρα, βρίσκονται πάνω από τον ποταμό Βούπερ που διασχίζει την πόλη. Έτσι η γραμμή δεν καταλαμβάνει ζωτικό χώρο στον αστικό ιστό.
Καθώς το τρένο είναι εναέριο, εναέριοι είναι και οι περισσότεροι από τους 20 σταθμούς του, μερικοί από τους οποίους έχουν φουτουριστική εικόνα.
Κατά τη διάρκεια της 122 ετών ιστορίας του, συνέβησαν κάποια ατυχήματα εκ των οποίων το ένα ήταν θανατηφόρο. Συνέβη το 1999 λόγω ανθρωπίνου λάθους κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης, με αποτέλεσμα ένα βαγόνι να βρεθεί στο ποτάμι. Πέντε άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 49 τραυματίστηκαν.
Το πιο ασυνήθιστο ατύχημα συνέβη το 1950 όταν για τη διαφήμιση ενός τσίρκου έβαλαν σε ένα βαγόνι έναν μικρό ελέφαντα. Το ελεφαντάκι φοβήθηκε και άρχισε να χτυπά τα τοιχώματα με αποτέλεσμα αυτό, δύο δημοσιογράφοι και ένας επιβάτης να βρεθούν στο ποτάμι. Ευτυχώς τραυματίστηκαν ελαφρά. Έκτοτε το ελεφαντάκι πήρε το όνομα Tuffi , που σημαίνει βουτηχτής και σήμερα ένα μπρούτζινο άγαλμα του σε φυσικό μέγεθος, είναι από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα στους δρόμους του Βούπερταλ.
Η πόλη έχει βαριά βιομηχανία, όπως και όλη η κοιλάδα του Ρουρ. Το πιο σημαντικό αξιοθέατο, όμως, της πόλης είναι το εναέριο τρένο (Schwebebahn), το οποίο αποτελεί εύκολο και γρήγορο μέσο μεταφοράς εντός του αστικού ιστού, μετά και τις πρόσφατες επεμβάσεις εκσυγχρονισμού των γραμμών και των σταθμών.
Αυτό που δεν είναι ίσως γνωστό, είναι ότι το εναέριο τρένο του Βούπερταλ είναι το πιο παλιό στον κόσμο, με λειτουργία που ξεπερνά τον ένα αιώνα. Η δημιουργία του αποτελεί μια από τις πιο εντυπωσιακές κατασκευές της πρώιμης βιομηχανικής εποχής. Κατάφερε να παραμείνει σε λειτουργία, σε πείσμα των καιρών και να επιζήσει από 2 Παγκοσμίους Πολέμους.
Την ιδέα ενός τρένου ιπτάμενου, την είχε ένας Βρετανός μηχανικός το 1824, όταν παρουσίασε ένα «ιπτάμενο» τρένο, που τα βαγόνια του τα έσερναν άλογα. Το υψηλό κόστος κατασκευής του «πάγωσε», όμως το όνειρο ως τα τέλη του 19ου αιώνα.
Τότε σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε, εκμεταλευόμενος και τη ροή του ποταμού Βούπερ, από το μηχανικό Anton von Rieppel, περίπου το 1890, για να ενώσει τις πόλεις Elberfeld και Barmen σε μια διαδρομή 13 χιλιομέτρων. Άρχισε να λειτουργεί το 1901, σχεδόν τριάντα χρόνια πριν την δημιουργία του Βούπερταλ το 1929.
Οι εναέριες ράγες που βρίσκονται πάνω στην οροφή και όχι στο δάπεδο, στηρίζονται σε μια μεταλλική κατασκευή που διατηρεί τα βαγόνια αιωρούμενα σε ύψος 8-12 μέτρα από το έδαφος και μπορεί να μεταφέρει 130 επιβάτες με ταχύτητα 60 χλμ. Είναι ο παλαιότερος ηλεκτρικός υπερυψωμένος σιδηρόδρομος με κρεμαστά βαγόνια στον κόσμο.
Σήμερα το Schwebebahn εξυπηρετεί κάθε μέρα πάνω από 80 χιλιάδες επιβάτες, σε μια διαδρομή συνολικού μήκους 13,3 χιλιομέτρων που την διανύει σε 30 λεπτά. Το μεγαλύτερο μέρος της γραμμής, τα 10 χιλιόμετρα, βρίσκονται πάνω από τον ποταμό Βούπερ που διασχίζει την πόλη. Έτσι η γραμμή δεν καταλαμβάνει ζωτικό χώρο στον αστικό ιστό.
Καθώς το τρένο είναι εναέριο, εναέριοι είναι και οι περισσότεροι από τους 20 σταθμούς του, μερικοί από τους οποίους έχουν φουτουριστική εικόνα.
Κατά τη διάρκεια της 122 ετών ιστορίας του, συνέβησαν κάποια ατυχήματα εκ των οποίων το ένα ήταν θανατηφόρο. Συνέβη το 1999 λόγω ανθρωπίνου λάθους κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης, με αποτέλεσμα ένα βαγόνι να βρεθεί στο ποτάμι. Πέντε άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 49 τραυματίστηκαν.
Το πιο ασυνήθιστο ατύχημα συνέβη το 1950 όταν για τη διαφήμιση ενός τσίρκου έβαλαν σε ένα βαγόνι έναν μικρό ελέφαντα. Το ελεφαντάκι φοβήθηκε και άρχισε να χτυπά τα τοιχώματα με αποτέλεσμα αυτό, δύο δημοσιογράφοι και ένας επιβάτης να βρεθούν στο ποτάμι. Ευτυχώς τραυματίστηκαν ελαφρά. Έκτοτε το ελεφαντάκι πήρε το όνομα Tuffi , που σημαίνει βουτηχτής και σήμερα ένα μπρούτζινο άγαλμα του σε φυσικό μέγεθος, είναι από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα στους δρόμους του Βούπερταλ.