Γονεικότητα και εφηβεία. Που συναντάμε και πως συμπορευόμαστε με τα παιδιά μας;

Όταν στην πρώτη καραντίνα ζητήσαμε από τα παιδιά μας να μείνουν σπίτι ξαφνικά, η εμπειρία ήταν έντονη, πρωτόγνωρη αλλά όπως όλες οι κρίσεις, ελπίσαμε ότι θα ήταν περαστική. Σήμερα, σχεδόν ένα χρόνο μετά, οι μέρες της φυσικής παρουσίας στο σχολείο και τις εξωσχολικές δραστηριότητες, αποτελούν για τους εφήβους ανάμνηση από το παρελθόν. Η πανδημία συνεχίζει να ρυθμίζει την κοινωνική ζωή και να περιορίζει την κίνηση προς τα έξω και προς τον άλλον. Στο νέο χώρο του σπιτιού, γονείς και μονογονείς, ξανα-συστηθήκαμε με τα παιδιά μας και πορεύτηκε ο καθένας με όποια εργαλεία σχέσης και οργάνωσης της ζωής είχε φυλάξει στον μάρσιππο της γονεικότητας του. Η δυνατότητα για κοινό χρόνο και συνεργασία ανταγωνίστηκε τον χρόνο στην οθόνη, τα social media και το gaming. Οι συγκρούσεις αυξήθηκαν και συχνά η μελαγχολία, η απομόνωση και τελικά η μοναξιά επισκέφτηκαν πολλούς από τους εφήβους. Είμαστε ακόμα εδώ; Θα φροντίσουμε να μπει το φως; Μπορεί η εμπειρία αυτή να γίνει θετική; Προσκαλεσμένος του Γιώργου Καλογεράκη, ο παιδοψυχίατρος Αλέξης Λάππας συνομιλεί.